Hieronder de laatste blog die ik heb geschreven tijdens mijn verblijf in Kenia. Omdat de internetverbinding soms nogal traag was en soms tijdens het schrijven van een stuk de stroom uitviel, bleef het hierbij!
Hier weer een blog uit Kenia! Inmiddels alweer een paar weken op pad en het is een geweldig avontuur. Het weeshuis went al goed en we kennen de kindjes steeds beter. We hebben een voetbalveld aangelegd en een volleybalveld. Daarnaast helpen Lisette en ik vooral bij de kleintjes, nog steeds. Er komen een heleboel Italiaanse toeristen en de vakantie is ook voor de kinderen hier bijna over - deze week gaan ze weer naar school.
Ook Watamu went goed. De mooie stranden en de Italiaans sprekende Kenianen zijn ons niet vreemd meer, maar het blijft een rare plek.
Nu ik een tijdje rondkijk in Kenia merk ik dat er wat verandert. Toen we hier net waren leek het allemaal paradijs voor en walhalla na te zijn, maar zodra je wat verder kijkt zie je ook wel dat de mensen hier behoorlijk arm zijn. Ik denk dat het dorpje waarin wij zitten en de manier waarop wij door Kenia gaan een keuze is voor de leuke-positieve-toeristische kant van het land, maar dat je het ook heel anders zou kunnen beleven. Inmiddels zijn er nog vier mensen uit Utrecht gearriveerd in de buurt, met hen hebben we oud en nieuw gevierd. Zij zitten op andere projecten en drie van hen zitten meer in de bush, slapen op het terrein van hun weeshuis en hebben geen douche en eten met de kindjes mee. Zij vragen toestemming voordat ze ergens heen gaan en hen werd geadviseerd in een dicht voertuig te reizen omdat het gebied waarin ze zitten zo arm is. En dat is maar een uurtje van ons weg. Ook merken we het aan de mensen op straat - iedereen is aardig maar iedereen wil uiteindelijk ook wat van je. De kindjes weten het Italiaanse woord voor snoepje of geld maar al te goed en denken dat je met een Keniaanse jongen kunt praten tijdens het stappen zonder dat hij vervelend wordt is blijkbaar ook een illusie. Je bent blank dus je hebt meer dan zij hebben. Dat is de gedachtegang hier, zo lijkt het. Logisch ook.
Op weg naar het weeshuis (een lange provinciale weg, gelukkig wel geasfalteerd) die we elke dag bereizen in een tuktuk, zien we verschillende projecten die worden gesteund door Italianen of soms de Europese Unie. Er zijn veel dispensaries, waar mensen zich kunnen laten testen op HIV. Ook de kindjes uit het weeshuis zijn niet allemaal vrij van HIV, na een dieper onderzoek ontdek je dat veel kindjes hun moeder kwijt zijn geraakt tijdens de bevalling of dat ze HIV Aids had. De rest van de familie is vaak te arm om voor ze te zorgen. Sommige kindjes zijn van een Europese vader, maar die vogel is al voor de bevalling gevlogen. Van sommige kindjes weten ze niet zeker of ze HIV hebben - de ene keer worden ze positief getest, de andere keer negatief.
Verder zijn we ook aan de slag met de Mileniumdoelen - we hebben ons eerste interview gedaan met KWFT, een microfinancieringsbank voor vrouwen. We hebben twee medewerkers geinterviewd en waren erg onder de indruk van de werkzaamheden van KWFT. Ze lenen geld uit aan vrouwen die daarmee een eigen bedrijfje op kunnen bouwen. Vrouwen specifiek omdat je als je een vrouw helpt een heel gezin helpt. Mannen schijnen het geld vaak minder goed te besteden terwijl de vrouwen veel urgentie voelen om hun kinderen een toekomst te geven door ze naar school te sturen en eten voor ze te kopen. Ze helpen vrouwen eerst te sparen en vervolgens moeten ze aan wat voorwaarden voldoen om een bepaalde hoeveelheid geld te lenen, maar het is makkelijker om daar geld te leen te krijgen dan bij een gewone bank waar veel meer formaliteiten vereist zijn. Het fonds zit door het hele land en heeft al veel vrouwen aan een bedrijfje geholpen - een goed initiatief dus om de vrouwen en mannen gelijk te krijgen. De droom van de medewerksters was ook wel treffend - bij de volgende verkiezingen in Kenia, die dit jaar plaats zullen vinden hopen zij op een vrouwelijke president voor hun land.
Aan dit verhaaltje te lezen zijn er na een klein kijkje in de Keniaanse achtertuin al heel wat milleniumgoals te ontdekken. Ter informatie - dit zijn ze:
- Einde aan armoede en honger
- Alle kinderen naar school
- Gelijkheid voor mannen en vrouwen
- Minder kindersterfte
- Minder vrouwen die overlijden bij de bevalling
- Het gevecht tegen HIV-Aids, malaria en andere ziekten
- Duurzaam milieu
- Eerlijke handel
Deze week gaan we nog een dag terug naar Kilifi om daar wat andere projecten te ontdekken en ik denk dat we dan nog wel meer te weten komen over de doelen!
Naast het serieuze stuk is er natuurlijk ook tijd voor een stukje ontspanning - we zijn net terug van een safari naar Tsavo National Park! Een geweldige ervaring om in een auto te zitten en opeens te moeten remmen voor een overstekende groep olifanten. Giraffen staan lekker te knabbelen aan hoge bomen, struisvogels zijn groter dan je denkt en een leeuw had net een groot beest gevangen waarna ze uit zat te hijgen in de zon. Een gigantische buffel lag een beetje te kauwen tussen de struiken. De zebras stonden lekker te grazen en tellen lukte amper door al die strepen en de impalas waren er ook in overvloed. We sliepen in een superluxe lodge, uit het raam kijken genieten van badderende olifanten en lekker Afrikaans eten. Gelukkig staat alles op de foto voor thuis!
Nu nog een middag naar het weeshuis toe, morgen naar Kilifi, dan komen we de 5e weer hier terug waarna we de 7e alweer naar Nairobi vliegen! Hopelijk kan onze vriend uit Nairobi, Josef, ons meenemen naar een sloppenwijk om zijn project te laten zien en daarna vliegen we van 8 op 9 januari weer naar huis.
Access:
Public
Add new contribution