Lesgeven en genieten van het mooie Nepal

Zo we zijn weer een paar weekjes en weekendjes verder. In de weekenden zijn we naar Nagarkot geweest vanuit waar je een prachtig uitzicht op de Himalaya hoort te hebben. Er waren alleen wat wolken die dat hebben verpest. Morgen gaan we nog een keer en dan hopen dat we de Himalaya/ Mount Everest wel kunnen zien. Ook zijn we een weekend naar Bouddah (de geboorteplaats van Boeddah) geweest. 
Op school kunnen de leerkrachten mijn naam maar niet onthouden dus word ik “supermodel” genoemd. Ik word op school ook aan nieuwe mensen voorgesteld als “supermodel” in plaats van “Dorith” en het is “supermodel, come for lunch”. Ook gebeurt het regelmatig dat de leerkrachten hele gesprekken over mij hebben in het Nepalees die zij niet kunnen (of willen) vertalen, uiteindelijk is de enige vraag dan: “do you want to marry my son?” (dit is überhaupt al bizar veel aan mij gevraagd: regelmatig loop ik naar school en dan wordt weer even geroepen “you’re sexy, do you want to marry me?”, tsjaa….) 

De stagiaires op school vonden een foto van ons roeiploegje en vonden die echt reuze interessant. De foto was echt het gesprek van de dag geworden en er waren hele discussies over hoe knap we waren (wat een mooie ogen en haar hebben jullie) en Leonie vonden twee toch wel echt de knapste en ze wilden graag met haar trouwen en de foto van haar boven hun bed hangen. Sanne kwam met het idee om posters van haar te gaan verkopen: wellicht is dat een goed idee, dan kan ik daarmee mijn laatste weekje vakantie hier betalen. 

Ook Iris en Shanti (de oudste dochter in het gastgezin) hebben bedacht dat ik hier wel kan gaan trouwen met de man die ons tijdens de introductiedagen Kathmandu en Bhaktapur liet zien (volgens Iris en Shanti vindt hij mij zóó leuk). Dit is uiteindelijk zo interessant geworden dat het hele gastgezin hier over mee praat en er al allemaal spannende verhalen gaande zijn. Het is zelfs zo erg dat hij niet meer mee durft koffie drinken aangezien er allemaal grapjes gemaakt worden de hele tijd. 
Zoals je ziet, krijg ik genoeg aandacht hier haha;) 

Op school gaat verder alles prima; de kinderen zijn druk bezig met hun Engels te verbeteren en zij zijn begonnen met het schrijven van brieven en het maken van kaarten voor mijn oude stageschool in Nederland. Ook vallen de bingo-, galg- , wie ben ik?-, hints- en memory-spelletjes goed in de smaak! 

Ook in het gastgezin is het gezellig. Op zaterdag avond hebben we “roxi-avond” (de Nepaleze wijn). We hebben het gastgezin “shithead” (het kaartspel) geleerd en deze avond is altijd erg gezellig. 

Door de week vinden Iris en ik het heerlijk om na de hele dag binnen te zijn geweest lekker door Bhaktapur te lopen en een koffietje te drinken (soms samen met Shanti of Krishna, van ons vrijwilligerswerk). We hebben een heel leuk koffietentje gevonden met de lekkerste muffins en wifi, zo kan ik regelmatig toch nog even contact hebben met het thuisfront! 

Van morgen tot en met zaterdag ben ik een paar dagen vrij (schoolvakantie). Woensdag gaan we naar een traditionele Nepalese bruiloft waarvoor we zijn uitgenodigd, ben heel benieuwd. En dan is volgende week alweer mijn laatste week lesgeven hier voordat we naar Chitwan en Pokara gaan.