Juridische vaardigheden: favoriete samenvattingen en blogs van WorldSupporters
Samenvattingen en studiehulp voor recht en bestuur
Samenvatting: Juridische basisvaardigheden
1 Het zoeken in de wettenbundel
Inleiding
Bij iedere juridische opleiding heeft de student te maken met een wettenbundel. Een wettenbundel is een bundel waarin een verzameling van regelingen is opgenomen. Deze regelingen zijn meestal wetten. Een wet bevat verschillende regels die ervoor moeten zorgen dat de samenleving functioneert. Wetten komen tot stand door besluiten van overheidsorganen. Er kan een onderscheid gemaakt worden tussen formele wetten en materiële wetten. Een wettenbundel bevat meestal formele wetten en wetten of regelingen die door samenwerking tussen de Regering en de Staten-Generaal tot stand zijn gekomen. Een formele wet vermeldt altijd in te titel het woord ‘wet’ of ‘wetboek’. Een belangrijk punt met betrekking tot de wettenbundels is het feit dat deze dikke bundels niet uit het hoofd hoeven te worden geleerd. Het is vooral noodzakelijk dat de student goed en snel de wettenbundel kan doorzoeken.
Juridische uitgeverijen zorgen ervoor dat wettenbundels worden uitgegeven. De volgorde van de regelingen in de wettenbundel wordt bepaald door uitgever. Een wettenbundel wordt meestal gesplitst in verschillende delen (Publiekrecht/Privaatrecht). omdat er veel verschillende regelingen zijn. Bij het zoeken in de wettenbundel is het handig om de meegeleverde tabs van de uitgever in de wettenbundel te plakken.
De structuur van een wet en de opbouw van een regeling
Een wet is uit verschillende vaste elementen opgebouwd:
Opschrift of intitulé: bijvoorbeeld; Wet van 11 juni 2013 betreffende...
Aanhef (met considerans)
Lichaam of corpus: de artikelen
Overgangs- en slotbepalingen: de officiële naam van de wet oftewel de citeertitel
De verschillende wetten kennen naast hun citeertitel ook een afkorting. Voor bijvoorbeeld het Burgerlijk Wetboek wordt de afkorting, ‘BW’, gebruikt. De verschillende afkortingen kan men vooraan in de wettenbundel vinden. Als een wet geen afkorting heeft, moet de wet voluit worden geschreven.
De meeste regelingen zijn onderverdeeld in boeken, hoofdstukken, titels, afdelingen of paragrafen. Dit maakt de regeling overzichtelijk. De artikelen zijn vaak onderverdeeld in leden en subjes. Een lid is een afgeronde zin en een sub is geen afgeronde zin en kan alleen in samenhang met een daaraan voorafgaande zin worden gelezen. Bijvoorbeeld: artikel 1:1 lid 1 sub a Awb.
In een wetsartikel wordt soms ook gewerkt met 1º, 2º etc. Men spreekt dit uit als ten eerste en ten tweede of onder 1 en onder 2. Het voorgaande kan alleen gelezen worden in samenhang met de daaraan voorafgaande zin. Bijvoorbeeld: artikel 435 onder 1º Sr.
Opbouw van het.....read more
Samenvatting Gespreksvoering in de Juridische Praktijk
- Hoofdstuk 1 De basisvaardigheden van elke gespreksvoering
- Hoofdstuk 2 De vergadering
- Hoofdstuk 3 Samenwerken op verschillende niveaus
- Hoofdstuk 4 Telefonische gespreksvoering
- Hoofdstuk 5 Solliciteren naar een baan
- Hoofdstuk 6 Presenteren met een doel
- Hoofdstuk 7 Communiceren via het geven van voorlichting
- Hoofdstuk 8 Argumenteren om te overtuigen
- Hoofdstuk 9 Advies geven
- Hoofdstuk 10 Het gesprek waarin slecht nieuws wordt gebracht
- Hoofdstuk 11 Omgaan met conflicten
- Hoofdstuk 12 Onderhandelen om tot overeenstemming te komen
- Hoofdstuk 13 Probleemoplossing met mediation
- Hoofdstuk 14 Gedragsverandering
- Publicatie
Hoofdstuk 1 De basisvaardigheden van elke gespreksvoering
1.1 De basis
In de juridische praktijk is het van belang dat je over juridische kennis beschikt. Daarnaast moet je over uitstekende basisgespreksvaardigheden beschikken. Deze vaardigheden zijn noodzakelijk omdat zij de basis vormen voor een goed gesprek over juridische kwesties.
Communicatie is tweerichtingsverkeer. De definitie van communicatie die wij hanteren:
Het uitwisselen van informatie, een proces waarbij een zender een boodschap aan één of meer ontvanger(s) aanbiedt. Voorwaarde bij communicatie is dat de ontvanger van de boodschap door middel van terugkoppeling aan de zender laat blijken of hij de boodschap heeft ontvangen en begrepen.
(Citaat: Gespreksvoering in de juridische praktijk, Victoria van den Doel, Jacob Eikelboom, Annemarie Roffel en Jeroen Zoon. Tweede herziene druk, uitgeverij Coutinho, Bussum 2012, pagina 18)
De zender en de ontvanger doen dit allebei zowel verbaal als non-verbaal. Communicatie is alleen effectief wanneer de ontvanger laat weten of de boodschap al dan niet goed is overgekomen.
1.2.1. Ruis in communicatie
Er is sprake van ruis wanneer de boodschap niet goed is overgekomen. Ruis kan ontstaan doordat de waarneming verstoord wordt. Waarneming is het kennisnemen van situaties, gebeurtenissen, voorwerpen, onderwerpen en/of personen. Ruis kan ook ontstaan doordat de interpretatie van onze waarneming verstoord wordt. Interpretatie is het toekennen van betekenis aan datgene wat we waarnemen.
Ruis kan veroorzaakt worden door invloeden van buitenaf. In dat geval spreek je van externe ruis. Externe ruis wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door omgevingsgeluid(en), een opvallend accent of opvallende kleding van de spreker. .
Naast externe ruis kan er ook sprake zijn van interne ruis. Voorbeelden van interne ruis zijn hoofdpijn en haast, maar ook doordat de zender en ontvanger allebei een ander uitgangspunt hanteren of dat er een verschil in taalgebruik is.
1.2.2. Ideeën, normen, waarden en attitudes
Referentiekaders worden gevormd door opvoeding en ervaring en deze kaders bestaan uit ideeën, normen, waarden en attitudes. De referentiekaders zorgen ervoor dat de boodschap door zowel de zender als de ontvanger worden gefilterd. Zo neemt men bijvoorbeeld gemakkelijker informatie aan wanneer dat binnen het eigen referentiekader past.
Voor een juridisch professional is het van belang om ruis te voorkomen door een open houding aan te nemen, goed te luisteren en interpretaties te controleren bij de ander.
Zoals gezegd.....read more
Samenvatting Juridische vaardigheden (Loonstra)
Hoofdstuk 1: Het hanteren van een wettenbundel.
Algemene elementen van regelingen en wetten
Een wettenbundel is een verzameling van officiële teksten en regels, die interessant en noodzakelijk zijn. Dit heeft tot gevolg dat een wettenbundel slechts een klein gedeelte van het totaal aantal regelingen in Nederland bevat. In een wettenbundel treft men voornamelijk wetten aan die tot stand zijn gebracht door de regering en de Staten - Generaal. Het is belangrijk om te weten dat er daarnaast verschillende weten bestaan die door lagere wetgevers zijn uitgevaardigd, men kan hierbij bijvoorbeeld denken aan gemeentelijke en provinciale verordeningen.
Een regeling wordt ook wel een opschrift genoemd. Iedere regeling krijgt een unieke naam toebedeelt, hierdoor kan er nooit verwarring bestaan over welke regeling er op een bepaald moment bedoeld wordt. De meeste wetten worden voorzien van een citeertitel. Dit is de officiële naam waarmee een betreffende wet wordt aangeduid. Onder de aanhef van een regeling verstaat men het stuk tekst dat voorafgaat aan de inhoudelijke regeling. Het gaat hierbij vaak om een standaardtekst waarbij het wetgevingsproces duidelijk zichtbaar wordt gemaakt. In de considerans komen de beweegredenen van de wetgever tot uiting.
De daadwerkelijke kern van de regeling bestaat uit de regeling zelf. Dit onderdeel wordt ook wel het corpus van de regeling genoemd. Het corpus bestaat uit verschillende wetsartikelen die samen een bepaalde samenhang vertonen.
Van iedere persoon die in Nederland verblijft wordt er geacht dat men de wet kent, dit is één van de belangrijkste redenen waarom wetten gepubliceerd moeten worden. Wetten treden pas na publicatie in werking, zodat iedereen kennis kan nemen van datgene wat de wet inhoudt. Het slot van een regeling wordt dan ook gevormd door een bevel voor publicatie. In het slot staan ook de handtekeningen van de vorst en verantwoordelijke minsisters, waardoor de wet officieel bekrachtigd wordt.
De opbouw van afdelingen en artikelen
Om boeken zo overzichtelijk mogelijk te maken, kan men ervoor kiezen een boek onder te verdelen in hoofdstukken, paragrafen en sub paragrafen. Dit zorgt ervoor dat de lezer de besproken onderwerpen beter kan begrijpen en in een groter geheel kan plaatsen. Ook wetten worden opgedeeld in verschillende elementen, om op deze manier de leesbaarheid te vergroten
Om een wet overzichtelijk te maken, kan men deze eventueel opdelen in verschillende boeken. Door zo'n soort onderverdeling worden regels die betrekking hebben op hetzelfde onderwerp bij elkaar geplaatst. Als voorbeeld kan men bijvoorbeeld kijken naar het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. Deze wet is opgedeeld in vier boeken. Het eerste boek bestaat hierbij uit alle regels die betrekking hebben.....read more
samenvatting juridische onderzoeksvaardigheden
Hoofdstuk 1: Theorie en achtergronden van onderzoek
Hoofdstuk 1: Theorie en achtergronden van onderzoek
relevantie van onderzoek
Onderzoek is bedoeld om kennis te verzamelen om daarmee problemen of vraagstellingen op te lossen. Een onderzoeker verzamelt, structureert en analyseert kennis, om zo nieuwe kennis op te doen. We onderscheiden praktijkgericht en theoretisch (of fundamenteel) onderzoek. Bij praktijkgericht onderzoek vormt een probleem vanuit de beroepspraktijk de aanleiding voor het doen van een onderzoek. De resultaten van een dergelijk onderzoek zijn vaak direct toepasbaar in de dagelijkse praktijk en daarom waardevol. Bij een theoretisch onderzoek wordt niet een aanwijsbaar probleem uit de praktijk onderzocht, maar een onduidelijkheid in de wetenschap over een bepaald fenomeen. Dit soort onderzoek levert vaak op termijn ook baanbrekende en praktische resultaten op.
kwalitatief en kwantitatief onderzoek
De begrippen kwalitatief en kwantitatief onderzoek worden vaak gebruikt bij het onderscheiden van soorten onderzoek. Bij kwalitatief onderzoek gaat het om betekenisverlening en het inzichtelijk maken van een onderwerp of vraagstuk. Met kwaliteit wordt verwezen naar het onderzoeksonderwerp; en gaat het om de kenmerken, de betekenis, of de juiste interpretatie van het onderwerp.
Bij kwantitatief onderzoek draait het om ‘kwantiteiten’: hoeveelheid, aantal, omvang en frequentie. De resultaten kunnen vaak in tabellen, grafieken of percentages worden weergegeven. Om het onderzoek betrouwbaar te laten zijn, mag bij kwantitatief onderzoek de groep onderzoeksobjecten niet te klein zijn. De hoeveelheid gegevens is zo groot dat er vaak meerdere onderzoekers zijn en er gebruik gemaakt wordt van softwarematige hulpmiddelen.
Juridisch onderzoek is meestal kwalitatief onderzoek. De onderzoeker zal meestal inzicht willen geven in de juridische achtergronden van een situatie uit de praktijk of een nieuwe juridische ontwikkeling willen duiden. Toch is het niet uitgesloten dat er ook kwantitatieve onderdelen in een juridisch onderzoek plaats kunnen hebben, bijvoorbeeld wanneer een groot aantal juristen gevraagd wordt een mening te geven over een bepaalde maatregel. Het is ook niet nodig om vooraf een keuze te maken tussen een kwalitatief of een kwantitatief onderzoek; beide aspecten kunnen in een juridisch onderzoek naast elkaar gebruikt worden. Vaak is er wel aanvullende kennis en kunde nodig wanneer de jurist een uitgebreid en representatief kwantitatief onderzoek wil doen.
Empirisch onderzoek
Bij empirisch onderzoek wordt kennis verzameld door waarnemingen in de praktijk. Er worden op grond van deze waarnemingen onderzoeksvragen beantwoord. Meestal gaat men uit van een hypothese. Een hypothese is een vooronderstelling: men duidt vooraf de oorzaak van een probleem of geeft antwoord op een onderzoeksvraag. De.....read more
- 1804 reads
