1. Wat is het probleem?

Mentale pijn wordt in dezelfde hersengebieden ervaren als fysieke pijn. Mentale pijn is echter vaker meer beperkend. Toch worden beide vormen van pijn niet gelijk behandeld: bijna iedereen met fysieke pijn wordt behandeld, dit geldt niet voor mentale pijn. Voor de meest voorkomende mentale gezondheidsproblemen zijn echter wel goede behandelingen beschikbaar. Het behandelen zorgt voor besparingen doordat minder mensen uitkeringen nodig hebben en minder mensen behandeld hoeven worden voor fysieke ziektes die erger gemaakt worden door mentale ziektes.

Ondanks de vooruitgang in geavanceerde maatschappijen (onder andere minder armoede, meer scholing), is er nog ongeveer evenveel lijden. Mentale gezondheid vraagt bewuste beschaving en hulp van experts als het misgaat. Als de maatschappij een betere mentale gezondheid heeft, haalt iedereen daar winst uit.

1.1 Hoeveel lijden er?

In Groot-Brittannië lijdt een op de zes volwassenen aan depressie of een angststoornis. Een derde van alle families heeft een familielid met een mentale ziekte. In Amerika plegen meer mensen zelfmoord dan dat er sterven in ongelukken op de weg. Mentale ziektes zijn niet alleen veelvoorkomend, maar ook beperkend door de impact op de zelfredzaamheid. Daarnaast is het moeilijk om aan te passen aan een mentale ziekte. Ook is mentale ziekte de veroorzaker van ten minste de helft van de ziektedagen en ten minste de helft van de mensen die een arbeidsongeschiktheidsuitkering hebben, lijden aan mentale ziektes.

Toch geeft de overheid geen prioriteit aan mentale ziektes. Vaak willen mensen er niet over praten.  

1.2 Hoe krijgen ze hulp?

De meeste gevallen van mentale ziekte blijven onbehandeld. Stigma is een van de redenen, mensen zijn beschaamd dat ze een mentale ziekte hebben. Een andere reden is een technologische achterstand. Veel mensen weten niet dat er nieuwe behandelingen zijn voor mentale ziekte die net zo effectief zijn als behandelingen voor fysieke ziekte.

1.3 Kunnen ze effectief behandeld worden?

Tot de jaren ’50 waren er geen wetenschappelijk ondersteunde behandelingen voor mentale ziekte. In dat decennium waren er wel belangrijke ontdekking van medicatie voor psychotische symptomen en depressie. In de jaren ’60 kwamen er belangrijke doorbraken in de psychologische therapie. De belangrijkste is cognitieve gedragstherapie (CBT), bij deze therapie wordt ervan uitgegaan dat gedachten gevoelens beïnvloeden en dat goede mentale gewoontes stap voor stap opgebouwd kunnen worden. Ongeveer de helft van de mensen die behandeld worden met CBT herstelt tijdens de behandeling en vele andere verbeteren aanzienlijk.

Een toonaangevende held van deze ‘psychologische revolutie’ is psychiater Aaron Beck. Uit zijn studie naar depressie bleek dat patiënten zichzelf als slachtoffers zien, dat mensen of omstandigheden tegen hen zijn, ze voelden zich tegengewerkt, afgewezen en verlaten. Daarom richtte Beck zich daarna op wat patiënten denken. Het bleek dat de denkstijl van depressieve mensen catastroferen (het ergste denken), zwart-wit denken en overgeneralisatie van een enkele ervaring bevat. Beck trainde zijn patiënten om hun gedachten te analyseren en te onderzoeken of deze vertekend en verstoord waren.

Een andere held was arts Joseph Wolpe. Wolpe was gefrustreerd over de langzame werking van training in psychoanalyse. Hij paste gedragstherapie toe op basis van het werk van Pavlov waarbij angsten in dieren verminderd konden worden door de dieren geleidelijk bloot te stellen aan de angsten.

Beck en Wolpe kwamen tot essentiële inzichten die uiteindelijk gecombineerd werden in de ontwikkeling van cognitieve gedragstherapieën.

1.4 Zijn de behandelingen duur?

Een standaard beloop van cognitieve gedragstherapie duurt 16 sessies van een uur en kost ongeveer $2000. Mentale gezondheid heeft een groot effect op de fysieke gezondheid en dus op zorgkosten. Psychologische therapie zorgt voor vermindering van dokterbezoek voor fysieke kwalen. Dit zorgt voor besparing van kosten, die de kosten voor de therapie volledig kunnen dekken. Dit geldt ook voor het socialezekerheidsstelsel, omdat veel mensen met mentale ziektes niet kunnen werken. Als resultaat van therapie kunnen deze mensen gaan werken en trekken ze niet meer van uitkeringen. De kosten van de therapie worden dus dubbel terugbetaald: door besparingen op fysieke zorgkosten, uitkeringen en verloren belastingen.

1.5 Vroege interventie?

Er bestaan goede behandelingen voor kinderen, maar ze zijn niet breed beschikbaar in de meeste landen, waardoor er te weinig behandeling is. Deze kortzichtigheid is opvallend aangezien mentale ziekte vaak begint in de kindertijd en de veroorzaker is van veel sociale problemen.

1.6 Een betere samenleving?

In de Tweede Wereldoorlog werd het sociale beleid bekeken, hierbij werden vijf giganten bepaald die verantwoordelijk waren voor de kwalen in de maatschappij: armoede, werkeloosheid, slecht geschoold zijn, gebrekkige huisvesting en fysieke ziekte. Wat betreft deze dingen is veel progressie gemaakt, toch is de maatschappij niet tevredener geworden. Dit komt omdat de zesde gigant nog niet getackeld is, namelijk mentale ziekte. Therapieën zijn niet voor iedereen beschikbaar. Ook zou er een preventief beleid moeten zijn en belangrijke sociale veranderingen.

We weten hoe we mensen met mentale ziektes kunnen helpen en wat de resultaten zouden zijn. De topprioriteit is te zorgen dat mensen behandeling krijgen.

Bulletpoints hoofdstuk 1

• In Groot-Brittannië lijdt een op de zes volwassenen aan depressie of een angststoornis. Een derde van alle families heeft een lid met een mentale ziekte. In Amerika plegen meer mensen zelfmoord dan dat er sterven in ongelukken op de weg. Mentale ziektes zijn niet alleen veelvoorkomend, maar ook beperkend door de impact op de zelfredzaamheid. Daarnaast is het moeilijk om aan te passen aan een mentale ziekte. Ook is mentale ziekte de veroorzaker van ten minste de helft van de ziektedagen en ten minste de helft van de mensen die een arbeidsongeschiktheidsuitkering hebben, lijden aan mentale ziektes.
• De meeste gevallen van mentale ziekte blijven onbehandeld. Stigma is een van de redenen, mensen zijn beschaamd dat ze een mentale ziekte hebben. Een andere reden is een technologische achterstand. Veel mensen weten niet dat er nieuwe behandelingen zijn voor mentale ziekte die net zo effectief zijn als behandelingen voor fysieke ziekte.
• Tot de jaren ’50 waren er geen wetenschappelijk ondersteunde behandelingen voor mentale ziekte. In dat decennium waren er wel belangrijke ontdekking van medicatie voor psychotische symptomen en depressie. In de jaren ’60 kwamen er belangrijke doorbraken in de psychologische therapie. De belangrijkste is cognitieve gedragstherapie (CBT), bij deze therapie wordt ervan uitgegaan dat gedachten gevoelens beïnvloeden en dat goede mentale gewoontes stap voor stap opgebouwd kunnen worden. Ongeveer de helft van de mensen die behandeld worden met CBT herstelt tijdens de behandeling en vele andere verbeteren aanzienlijk.
• In de Tweede Wereldoorlog werd het sociale beleid bekeken, hierbij werden vijf giganten bepaald die verantwoordelijk waren voor de kwalen in de maatschappij: armoede, werkeloosheid, slecht geschoold zijn, gebrekkige huisvesting en fysieke ziekte. Wat betreft deze dingen is veel progressie gemaakt, toch is de maatschappij niet meer tevreden geworden. Dit komt omdat de zesde gigant nog niet getackeld is, namelijk mentale ziekte. Therapieën zijn niet voor iedereen beschikbaar. Ook zou er een preventief beleid moeten zijn en belangrijke sociale veranderingen.

TentamenTickets hoofdstuk 1

• De redenen dat mentale ziekte onbehandeld blijft zijn stigma (mensen zijn beschaamd dat ze een mentale ziekte hebben) en technologische achterstand (veel mensen weten niet dat er nieuwe behandelingen zijn voor mentale ziekte die net zo effectief zijn als behandelingen voor fysieke ziekte). Stigma is te onthouden als ‘sttt’ in de zin van stil zijn, omdat mensen het vaak niet willen zeggen omdat ze beschaamd zijn, de s en t vormen de eerste twee letters van stigma. Vervolgens is technologische achterstand daarbij te onthouden omdat het begint met een t (in zowel sttt en stigma de tweede letter).
• De vijf giganten die verantwoordelijk waren voor de kwalen in de maatschappij zijn te onthouden met dit ‘rijmende’ (als je de letters spelt) ezelsbruggetje: WA-FGH: werkeloosheid, armoede, fysieke ziekte, slecht geschoold zijn en gebrekkige huisvesting.