Artikelsamenvatting bij Do psychotherapists improve with time and experience? A longitudinal analysis of outcomes in a clinical setting van Goldberg et al. - Chapter

Waarom is er een longitudinaal onderzoek nodig?

De vraag is of psychotherapeuten met de jaren of als gevolg van het uitvoeren van meer behandelingen effectiever worden in hun werk. Om deze vraag te kunnen beantwoorden is een longitudinaal onderzoek nodig. Met een cross-sectioneel onderzoek kunnen er verschillen bestaan tussen de therapeuten, zoals het aantal jaren sinds afstuderen en de hoeveelheid patiënten die zijn behandeld. In de huidige studie hadden de therapeuten toegang tot informatie over de vooruitgang van de patiënten. Deze informatie is normaal gesproken niet beschikbaar voor de therapeuten, maar deze is wel nodig als de therapeuten hun behandeling willen verbeteren.

Zijn de psychotherapeuten met meer ervaring effectiever?

De resultaten laten zien dat therapeuten met meer ervaring niet effectiever zijn dan therapeuten met minder ervaring. Ervaring is hierbij geoperationaliseerd als tijd en het aantal cliënten dat is behandeld. Sterker nog, de resultaten laten een kleine afname zien in effectiviteit. Een groot aantal therapeuten verbeterde wel degelijk de effectiviteit, maar een nog groter aantal verminderde de effectiviteit. De variabiliteit in zowel de toename als de afname was klein. Gemiddeld genomen was er geen toename van effectiviteit.

Therapeuten overschatten hun eigen vaardigheden

Interessant is dat in zelfrapportages is gevonden dat therapeuten zelf wel denken dat zij effectiever worden naarmate hun ervaring groeit. Zij overschatten daarmee hun eigen effectiviteit en hebben geen oog voor de cliënten die niet goed geholpen worden. Waar de therapeuten wel beter in worden als hun ervaring groeit, is het verlagen van de drop-out.

Hoe kunnen deze resultaten worden verklaard?

Een mogelijkheid waardoor er geen verbetering in effectiviteit is gevonden, is dat er alleen is gekeken naar de kwantiteit van de toegenomen ervaring en niet naar de kwaliteit. Het zou kunnen zijn dat therapeuten verbeteren op basis van het type ervaring dat zij opdoen, en niet op basis van de hoeveelheid ervaring.

Hoe kunnen therapeuten hun effectiviteit verbeteren?

Om effectief te kunnen zijn moet de inzet van de therapeut gefocust en programmatisch zijn, en uitgevoerd over een langere tijdsperiode. Ook moet de inzet en de effectiviteit daarvan continu geanalyseerd worden, moeten fouten worden geïdentificeerd en moeten procedures gericht zijn op het uitsluiten van deze fouten. Deze condities zijn normaal gesproken vrijwel niet haalbaar voor de therapeuten. Een aantal andere voorstellen om de effectiviteit te verhogen luiden als volgt: het vaststellen van proces- en uitkomstdoelen gebaseerd op patiënt-specifieke informatie, het creëren van sociale experimenten in natuurlijke settings en het nemen van tijd om individueel te reflecteren en vooruit te plannen.

Waar kan toekomstig onderzoek zich op richten?

Toekomstig onderzoek zou zich kunnen richten op de factoren die kunnen verklaren waarom sommige therapeuten zich wel verbeteren terwijl andere therapeuten hun effectiviteit juist verslechteren. Er kan daarbij gekeken worden naar persoonlijke en professionele aspecten, maar ook naar de inhoud van de therapieën en het type problemen waar de therapeuten mee te maken krijgen.