IJzerdraad (HR 23-02-1954, NJ 1954, 378)

Relevante artikelen

Art. 1-91 SR.

Casus

De eigenaar van een eenmansbedrijf (exportzaak) wordt vervolgd wegens het plegen van een delict middels zijn chef-inkoper. Deze had namelijk opzettelijk en in strijd met de waarheid formulieren ingevuld en goederen door middel daarvan uitgevoerd in strijd met een voorschrift van het Deviezenbesluit van 1945. De eigenaar verweert zich door te stellen dat hij niet op de hoogte was en kon zijn van wat zijn chef inkoper deed.

Rechtsvraag

De Hoge Raad werd de vraag gesteld of de eigenaar opzet kon worden toegerekend. M.a.w. moet opzet aanwezig zijn voor strafbaarheid?

Rechtsregel

Opzet ten aanzien van een delict wordt door het strafrecht nergens toegerekend aan een natuurlijk persoon, indien die geestesgesteldheid bij hem niet persoonlijk aanwezig is geweest. Slechts als de persoon over het al of niet plaatsvinden van de handelingen kan beschikken en deze behoren tot

Bato’s Erf (HR 16 juni 1995)

Casus

Het ging in dit geval om een bedrijfsterrein. Op dit terrein was tot 1982 een steenfabriek gevestigd en het terrein werd in 1998 verkocht. De nieuwe eigenaar kwam erachter dat er sprake was van bodemverontreiniging. De Nederlandse Staat zocht verhaal op de veroorzaker van de verontreiniging. De Staat heeft immers saneringskosten moeten maken. Bato’s Erf Beheer Nijmegen was de moedermaatschappij en had een nauwe verwevenheid met de eigenaar van de steenfabriek. De vraag was dus of ze met Bato’s erf vereenzelvigd konden worden. Deze vraag is van belang, omdat alleen Bato’s Erf aansprakelijk gesteld kon worden voor de bodemverontreiniging tot het jaar 1982. Men kon Bato’s erf aansprakelijk stellen op grond van de onrechtmatige daad. De aansprakelijkstelling voor bodemverontreiniging is immers alleen mogelijk voor een handelen of nalaten na 1 januari 1975. Bato’s beheer, de moedermaatschappij, had de fabriek al op

VDV Totaalbouw (HR 06-02-2015, ECLI:NL:HR:2015:251, JOR 2015/181)

Casus

Bepro heeft in november 2013 de rechtbank verzocht om het faillissement uit te spreken van VDV Totaalbouw (hierna te noemen ‘VDV’) en vennoot X. Op 1 april 2014 heeft de rechtbank beide faillissementen uitgesproken. Zowel VDV als vennoot X waren niet verschenen op de zitting. X heeft verzet ingediend tegen het faillissement. De rechtbank verklaarde dit verzet op 12 mei 2014 ongegrond. X heeft vervolgens hoger beroep ingesteld tegen zijn eigen faillietverklaring. Hij voerde daarbij aan dat de rechtbank hem niet failliet had mogen verklaren, omdat er nog een procedure liep waarin hij het verzoek had gedaan om de schuldsaneringsregeling toe te passen.

Het hof

Het hof kwam tot het oordeel dat dit argument X niet kon baten. Volgens het hof was het faillissement van VDV onherroepelijk geworden. Het onherroepelijk worden van het faillissement van VDV brengt mee dat X

Stichting Islamitisch Sociaal Cultureel Centrum voor Flevoland (HR 12-05-2000, JOR 2000/145)

Artikelen

Art. 2:8 BW, art. 2:15 BW, art. 2:294 BW

Onderwerp

Statutenwijziging stichting, toekennen van zeggenschap aan een buiten de stichting staande persoon

Casus

De Stichting Islamitisch Sociaal Cultureel Centrum, opgericht in 1991, heeft destijds in haar statuten een aantal bevoegdheden toegekend aan een zogeheten Geestelijk Leider. Blijkens art. 11 en 12 van de statuten is deze voor het leven benoemd en heeft hij de bevoegdheid om bindend advies aan het bestuur te geven. Verder bepalen de statuten dat het bestuur de statuten alleen kan laten wijzigen na schriftelijke toestemming van de Geestelijk Leider. Op 7 september 1997 wordt het bestuur het eens over een wijziging van de bovengenoemde statutaire bepalingen. De toestemming van de Geestelijk Leider is niet verkregen. Op 26 augustus 1998 dient het bestuur een verzoek in bij de rechtbank tot wijziging van de