Na alweer bijna een jaar samenwonen met mijn vriendje (wat gaat de tijd toch snel!) moeten we ons energiecontract verlengen of een nieuwe leverancier zoeken. Toen we pas in ons huisje introkken, had mijn vriendje het uitzoekwerk gedaan en koos voor energie die voor een groot gedeelte groen was. Dit jaar hebben we samen rondgekeken en kwamen een energiemaatschappij tegen die 100% groen is. Hier waren we beiden enthousiast over en gaan zeker overstappen op deze groene energie.

Tijdens het uitzoeken van de energie besefte ik me dat zowel ik als mijn vriendje bewuster zijn gaan leven sinds ik terug ben uit de Filipijnen. In het begin was het opzettelijk/bewust, maar ik merk nu na een aantal maanden dat het ineens zo vanzelf gaan, dat het eigenlijk vanzelfsprekend is geworden dat we kiezen voor duurzaam, eerlijk, biologisch en 'beter voor de wereld'. We staan nu bijvoorbeeld beiden stil bij waar producten vandaan komen, of het op een goede/eerlijke manier is gemaakt en we doen ook meer moeite om aan duurzame, eerlijke en biologische producten te komen. Daarnaast steunen we meer goede doelen en proberen we zo vaak mogelijk kansarmen of minderbedeelden te helpen. Ik besef me dat kleine gebaren (zoals een zwerver een broodje en drinken te geven) al veel kunnen betekenen. Daarom probeer ik in mijn vrije tijd geregeld vrijwilligerswerk te doen. Grappig dat die omslag zo gemaakt is en dat we nu veel bewuster leven:)

De 3 maanden dat ik in Peru geweest ben en vrijwilligerswerk heb gedaan met kinderen in Cusco, is een ervaring geweest om nooit te vergeten en waar ik veel van heb geleerd. Als je zo'n lange periode in een ander land verblijft, raak je gewend aan hoe de dingen daar gaan zoals ze gaan en eerlijk gezegd was de schok toen ik weer eenmaal in Europa was, groter dan toen ik in Peru aankwam. Ik weet niet precies waar dat aan ligt,maar  ik kon maar moeilijk wennen aan het georganiseerde, opgeruimde en individualistische van West-Europa. In Peru heb ik de tijd van mijn leven gehad en zoveel boeiende mensen en inspirerende verhalen gehoord. Dit is iets wat ik nooit zal vergeten en zal blijven koesteren.

Nu ben ik iets langer dan een maand terug, met spijt in mijn hart, en is de tijd aangebroken om me te blijven inzetten voor een betere wereld voor iedereen.

Wat zijn mijn voornemens voor de komende periode? Zoals ik al aangaf, heb ik veel geleerd. Maar wat dan?

Ten eerste ben ik me veel bewuster geworden van het belang van duurzaamheid en duurzaam met spullen omgaan. De maatschappij waarin ik ben opgegroeid is een van consumeren en aansporen om dingen te kopen, want de reclame doet je geloven dat je ze allemaal nodig hebt. In Peru ging ik elke week naar de Spaanse school en ontmoette ik Horty, de vrouw die het vrijwilligerswerk coordineerde. De spullen in haar kantoor waren allemaal in elkaar geknutseld van hergebruikte voorwerpen. Pennenhouders van plastic flessen en keukenrollen, ordners van karton, bloemenvasen en prullenbakken van plastic flessen, kussens, onderzetters en placemats van oude kranten en ga zo maar door. Je kon het zo gek niet bedenken of het kon wel hergebruikt worden. Dit is een verandering die ik wil doorzetten: minder consumeren en meer hergebruiken of zelf maken van spullen die je al hebt. Ik stond laatst in de winkel en zag daar leuke papieren lampionnetjes die ik al bijna in m'n mandje had liggen. Maar ik bedacht me dat ik ze net zo goed zelf kon maken van gekleurd papier wat ik nog thuis had liggen. Dus laten liggen. Dit zijn maar kleine dingetjes, maar als het niet nodig is, dan vind ik niet dat je het hoef te kopen.

Ten tweede heb ik in Peru geleerd dat het belangrijk is om te delen. Het delen van eten (hoe vaak zag ik eerst alles wat ik kocht, alleen maar voor mezelf??!) , maar ook van ervaringen, verhalen en het delen van vriendschappen. 'Compartir' in het Spaans. Ik merkte dat zodra je kennis maakte met Peruanen, je al gauw als hun vrienden werd beschouwd en je in hun leven werd betrokken. Dat is iets wat in de nogal individualistische maatschappij waarin we leven soms ver te zoeken is naar mijn mening.  Ik vind het een mooi doel om meer tevreden zijn met ervaringen en fijne momenten dan met spullen, dat is iets waar ik veel meer naar streef dan eerst. 

Ik ben van plan contact te houden met de mensen van het project en met de Peruanen die ik in het dagelijkse leven hebt ontmoet. Mijn ervaring is dat ze dankbare en warme mensen zijn, die snel hun gevoelens uiten en je zo gauw op je gemak laten voelen. Wel heb ik wel eens meegemaakt dat er dingen beloofd worden, maar niet worden nagekomen. Maar wat mij dan juist aanspreekt is dat de bedoelingen juist goed zijn van de mooie woorden, ook al worden ze niet nagekomen. Ik had het er laatst hier over met wat vrienden en die konden juist de Hollandse nuchterheid meer waarderen: als je iets niet kan nakomen, dan moet je het ook niet zeggen. Dat snap ik ook, hoewel het dan soms wel een kille bedoeling is in mijn ogen.

Met de steun van vrienden en familie heb ik 440 euro opgehaald en aan mijn project gedoneerd. Met dit geld is er een nieuw hek geplaatst, nieuwe fietsen aangeschaft, sportspullen gekocht en ten slotte een donatie voor een regelmatige fruithap gedaan. Dit is iets waar ik me voor wil blijven inzetten, ik wil contact blijven onderhouden met de mensen van het project en proberen te af en toe iets te kunnen doneren. Ik denk dat het voor donateurs ook veel prettiger is om te weten waar het geld aan wordt besteed ipv maar ergens op een girorekening storten en niet weten wat er met je 5 euro gebeurd. Misschien betaal je wel de lunch van de directeur van de organisatie.. 

Verder ben ik van plan me de komende tijd in te zetten als vrijwilliger voor een nobele organisatie. Ik heb me weer opgegeven voor de Zonnebloem dit jaar, maar zou ook graag iets wekelijks aan vrijwilligerswerk doen. Ik voel dat het ontzettend gewaardeerd wordt en dat geeft mij ook weer voldoening.

Ook weet ik nog niet precies hoe, maar het plan is er om een presentatie te geven over mijn ervaring in Peru en mensen te vertellen waarom het zo'n waardevolle tijd voor mij was. Om zo meer mensen te inspireren om iets te doen voor een ander en veel van de wereld te zien. En natuurlijk is er dan nog het voornemen om weer te gaan reizen...

Ik weet nog dat toen ik terugkwam van Peru, ik me totaal verloren voelde in Europa, maar tegelijkertijd ben ik er ook achter gekomen dat ik overal ter wereld wel kan aarden. Ik kan iedereen aanraden om voor langere periode naar het buitenland te gaan, het verrijkt je wereld op zo'n manier dat het er voor mij voor gezorgd heeft dat ik zo gauw mogelijk weer op het vliegveld sta voor de volgende bestemming :)