ECtHR, Horie v the United Kingdom (appl.no. 31845/10), 1 February 2011

Feiten

I.c. gaat het om de Britse verzoekster, Sharon Horie, geboren in 1961, die in Dorset woont. Zij is een ‘New Traveller’ wat inhoudt dat zij sedert 1982 er een nomadische levensstijl op na houdt. Zij woont samen met drie kinderen in een caravan. Begin 2007 heeft Horie zich met andere New Travellers gevestigd in een kamp in Hethfelton Wood te Dorset. Hiervoor had de groep niet de noodzakelijke vergunningen. Het natuurgebied waar zij plaatsnamen stond onder controle van de Secretary of State for the Environment, Food and Rural Afairs (SSEFRA). In mei 2007 stelde het SSEFRA een bezitsvordering in voor de gebieden en ook een aanmaning om Horie en de andere Travellers ervan te weerhouden de bossen te betreden. SSEFRA nam verdere gerechtelijk stappen waardoor Horie de toegang tot de gebieden werd ontzegd.

Mw. Horie klaagde dat het besluit tot verlening van het bevel, haar rechten uit hoofde van artikel 8 van het EVRM schonden, omdat het invloed had om haar manier van leven als New Traveller voort te kunnen zetten. Zij voerde aan dat artikel 8 een positieve verplichting aan de staat opgelegd om de levenswijze van de zigeuners te vergemakkelijken (Chapman v. het Verenigd Koninkrijk nr. 27238/95, en Connors v. het Verenigd Koninkrijk, no. 66746/01). Bij het verstrekken van het bevel hebben de autoriteiten volgens haar deze verplichting geschonden.

Ook stelde zij dat de nationale rechtbanken niet de evenredigheid in acht hebben genomen.

EHRM

Volgens mw. Horie is artikel 8 EVRM (recht op eerbiediging van privéleven, familie- en gezinsleven) geschonden.

Het Hof herinnert eraan dat de verdragsluitende Staten een positieve verplichting hebben om de levenswijze van zigeuners te vergemakkelijken. En elke maatregel die invloed kan hebben op de stationering van hun caravans kan mogelijk invloed hebben op hun vermogen om hun privé- en gezinsleven leven overeenkomstig die traditie te leiden. Het Hof merkt echter op dat de aanvrager in het onderhavige geval een New Traveller is en niet een zigeuner. In tegenstelling tot de Roma-zigeuners, die een traditioneel nomadische groep met hun eigen cultuur en taal is, volgen New Travellers een nomadische levensstijl vanwege persoonlijke keuze en niet omdat zij zijn geboren binnen een etnische of culturele groep.

Eerdere uitspraken van het Hof m.b.t. Travellers, betroffen allemaal verzoekers die zigeuners van geboorte waren. Daarom heeft het zich nooit moeten uitspreken over de vraag of New Travellers dezelfde bescherming als zigeuners zouden moeten genieten.

Het Hof wijst er op dat Horie op grond van de nationale wet geen recht had om zich met het kamp op de percelen te vestigen. Had zij dit gedaan dan had zij een strafbaar feit gepleegd.

Ten tweede stelt het Hof dat Horie op grond van artikel 8 EVRM geen recht had zich op het kamp te vestigen. Het Hof heeft steeds geoordeeld dat artikel 8 de verdragsluitende staten niet verplicht geschikte locaties beschikbaar maken voor zigeuners. Dus, al zou het Hof de New Travellers een gelijke positie als de zigeuners toekennen, mag er niet uit artikel 8 worden afgeleid de verdragsluitende Staten ongeoorloofde camping op het land moeten tolereren.

Het Hof is er ten slotte niet van overtuigd dat het bevel voldoende wijd was om zich in de levenswijze van mw. Horie te mengen. Hoewel het betrekking had op dertien plaatsen in Dorset, zou dit slechts een klein deel van het land in de provincie betreffen. Het Hof aanvaardt daarom niet het argument dat de verzoekster slechts nog alleen een optie had om te verplaatsen naar een “normale” woning. In het bijzonder merkt het gerecht op dat vele zigeuners en andere Travellers nog steeds een zwervend bestaan zonder gebruikmaking van officiële staanplaatsen. Het Hof stelt vast dat er geen schending van artikel 8 EVRM is geweest en de klacht wordt afgewezen.