Artikelsamenvatting bij Rational snacking: Young children's decision-making on the marshmallow task is moderated by beliefs about environmental reliability van Kidd et al. - Chapter

In dit artikel wordt er een onderzoek besproken dat gaat over besluitvorming van kinderen en de wachttijden daarvan. Dit onderzoek werd gedaan op basis van de welbekende marshmallow-opdracht. Hoewel kinderen bekend staan om hun onzorgvuldige irrationele besluitvorming, heeft recent onderzoek aangetoond dat zelfs zeer jonge kinderen geavanceerde besluitvormingsmogelijkheden hebben om te redeneren over fysieke causaliteit, sociaal gedrag, toekomstige aangelegenheden, concepten en categorieën. In dit artikel wordt gedemonstreerd dat jonge kinderen ook hun rationele besluitvormingsvermogen gebruiken in een gedragsdomein-inhibitie: een aanhoudende taak voor het uitstellen van bevrediging.

Er wordt gezegd dat besluitvorming rationeel is als het voordeel of nut maximaliseert. Maar de beslissingen van jonge kinderen tijdens taken met uitstel van bevrediging lijken vaak precies het tegenovergestelde te doen.

Op de vraag om de verleiding te weerstaan ​​van een onmiddellijk beschikbare beloning met een lage waarde zodat ze later een beloning van een hoge waarde zouden verkrijgen, kon meer dan de helft van de kinderen dit niet aan (75%). De oorzaak van deze schijnbare tekortkomingen van rationaliteit, is niet duidelijk. Waarschijnlijk is het falen van kinderen om te wachten waarschijnlijk het gevolg van een combinatie van vele genetische en omgevingsvariabelen. Toch zijn er twee potentieel belangrijke factoren:

1. Zelfcontrolevermogen; en
2. Gevestigde overtuigingen.

Hypothese met onvoldoende capaciteit

Een mogelijke verklaring voor het niet wachten op een grotere beloning is een gebrek aan zelfbeheersing; sommige kinderen zijn niet in staat om hun neiging tot onmiddellijke reactie te onderdrukken en de bevrediging te zoeken. Voorts hebben jonge zuigelingen de functies die nodig zijn voor remmende controle nog niet ontwikkeld. Zoals voorspeld door deze theorie, is het vermogen van kinderen om bevrediging te vertragen verbetert met de leeftijd. Toch is de leeftijd onvoldoende om alle variantie in taakuitvoering te verklaren. Individuele verschillen bij kinderen kunnen de resterende variantie verklaren.

Zelfbeheersing is geïmpliceerd als een belangrijke oorzakelijke factor in de latere levenssuccessen van een kind (of mislukkingen). In het artikel wordt het onderzoek van Mischel, Shoda en Peake genoemd waarin zij gegevens van adolescenten analyseerden die, vele jaren eerder een laboratorium-keuzeopdracht gekregen: de marshmallow-taak. De meerderheid van de kinderen heeft niet gewacht op de maximale vertraging (15 of 20 min) voor het eten van de marshmallow, ze hadden een gemiddelde wachttijd van 6 min en 5 s. Belangrijk was dat langere wachttijden bij kinderen waren gecorreleerd met meer zelfvertrouwen en betere interpersoonlijke vaardigheden. Langere wachttijden correleerden ook met hogere SAT-scores, minder waarschijnlijkheid van middelenmisbruik, en andere positieve levensuitkomsten. Deze bevindingen van de marshmallow-taak vormt een krachtig diagnostisch hulpmiddel voor het voorspellen van persoonlijk welzijn in het latere leven.

Rationele besluitvormingshypothese

Een andere mogelijkheid is dat de verandering in de prestaties van kinderen te wijten kan zijn aan verschillen in de verwachtingen en overtuigingen van kinderen. Volgens deze theorie nemen kinderen rationele beslissingen omtrent het al dan niet wachten voor de tweede marshmallow. Dit impliciete proces van het nemen van rationele beslissingen is gebaseerd op overtuigingen die het kind heeft verworven voordat het de testkamer betrad. Wachten is alleen de rationele keuze als je overtuigt bent dat er daadwerkelijk een tweede marshmallow zal verschijnen na die wachttijd- en dat de marshmallow dat momenteel in het bezit is, niet het risico loopt te worden afgenomen. Dit vermoeden verschilt waarschijnlijk per kind. Denk aan kinderen met een stabiele of juist een onstabiele omgeving. Dit is consistent met het idee dat kinderen in staat kunnen zijn om een ​​rationeel proces aan te gaan bij het nemen van beslissingen om al dan niet te wachten.

Ter ondersteuning van de bovenstaande hypothese presenteren de auteurs bewijs dat de betrouwbaarheid van de experimentator in de testomgeving de wachttijden beïnvloedt tijdens de marshmallow-taak. De helft van de kinderen observeerde bewijs dat de onderzoeker betrouwbaar was, terwijl de andere helft haar als onbetrouwbaar zag. Indien kinderen een rationeel proces, zoals hierboven omschreven, ondergaan om te beslissen of ze de eerste marshmallow willen eten, wordt er verwacht dat kinderen in de betrouwbare conditie significant meer geneigd zijn om te wachten dan die in de onbetrouwbare toestand. Dit experiment levert overtuigend bewijs dat jonge kinderen inderdaad in staat zijn om bevrediging uit te stellen in het aangezicht van verleiding wanneer wordt voorzien van bewijs dat wachten loont. Het artikel biedt een overzicht van gegevens omtrent de gebruikte methoden, procedure en resultaten. Deze worden hier niet besproken. De conclusie is echter dat kinderen in de onbetrouwbare toestand beduidend minder hadden gewacht, dan die in de betrouwbare conditie. Er kan derhalve, op basis van dit onderzoek, gezegd worden dat is aangetoond dat de aanhoudende beslissingen van kinderen om te wachten op een grotere beloning in plaats van het snel aannemen van een lagere beloning, sterk wordt beïnvloed door de betrouwbaarheid van de omgeving (in dit geval de betrouwbaarheid van de mondelinge toezeggingen van de onderzoeker).