It's complicated: the social lives of networked teens - Boyd 2014 - Universiteit Utrecht

Boyd

It’s complicated: the social lives of networked teens

Introductie

Jongeren gaan tegenwoordig online om zich te verbinden met mensen in hun gemeenschap. Bij eerdere generaties werd sociale media meer gebruikt om even te kunnen ‘ontsnappen’. Sociale media zorgt voor een ruimte waar je kan komen zonder fysiek transport. Jongeren zoeken naar een plek die ze zich eigen kunnen maken. Sociale media helpt hen daarbij participeren in ‘networked publics’.

Wat is sociale media?

Sociale media zijn sites en services die tot de kern van de hedendaagse cultuur behoren. In dit artikel wordt met sociale media bedoelt: de sites en services vanaf de jaren 2000, inclusief netwerksites, sites om video’s te delen, blogs en microblog platformen, en gerelateerde tools die participanten in staat stellen hun eigen content te creëren en delen. Daarnaast is sociale media een culturele mindset geworden > sociale media heeft het informatie- en communicatie ecosysteem aangepast.

Eerst waren sociale netwerksites op (gemeenschappelijke) interesses gericht. Tegenwoordig zijn de sociale netwerk sites gericht op vriendschappen. Rond de jaren 2000 werd participeren in sociale media normatief.

Het belang van networked publics

Jongeren willen graag hun plek vinden in de maatschappij. Door sociale media wordt de behoefte aan sociale connectie en autonomie nu uitgedrukt in networked publics: ze zijn tegelijkertijd (1) de ruimte die door middel van netwerktechnologie is geconstrueerd en (2) de denkbeeldige gemeenschap die ontstaat als gevolg van het kruispunt van mensen, technologie en praktijk.

Wat is een public? Een toegankelijke plaats waar mensen zich vrij kunnen verzamelen, een verzameling mensen die zichzelf zien als denkbeeldige gemeenschap. Sociale media kan dienen als sociaal construct > mensen zien zichzelf als deel van een grotere gemeenschap.

De eigenschappen van een omgeving kunnen affordances genoemd worden, omdat ze bepaalde praktijken mogelijk maken (ook al bepalen ze niet welke praktijken zullen volgen). Het begrijpen van affordances is belangrijk omdat het inzicht geeft in wat mensen belemmert of juist helpt in het bereiken van hun doelen. Omdat er techniek bij komt kijken, hebben networked publics andere kenmerken dan traditionele fysieke publieke plaatsen:

• Volharding: de duur van online expressie en content;
• Zichtbaarheid: het potentiële publiek dat getuige kan zijn;
• Verspreidbaarheid: het gemak waarmee content gedeeld kan worden;
• Zoekbaarheid: de mogelijkheid om content te vinden (zoekmachines die het nog makkelijker maken);

Op zich zijn deze kenmerken niet nieuw. Wat wel nieuw is, is de manier waarop sociale media sociale situaties verandert door technische diensten aan te bieden die mensen kunnen gebruiken om mee te kunnen doen in de goed-opgezette praktijken. Door verschillende tools te gebruiken, helpen mensen nieuwe sociale dynamieken te creëren. De specifieke praktijken die ontstaan door het gebruik van de instrumenten die tieners omringen, wekken de indruk dat de tienersocialiteit radicaal anders is, ook al zijn de onderliggende motivaties en sociale processen niet zo sterk veranderd. Het feit dat tieners sociale media kunnen manipuleren om de aandacht te trekken en de zichtbaarheid te vergroten, betekent niet dat ze daar evenveel ervaring mee hebben of dat ze automatisch de vaardigheden hebben om te navigeren in wat zich ontvouwt. Door hun sociale positie, is de technologie niet nieuwe voor tieners, maar het publieke leven dat het mogelijk maakt.

Tieners zijn gefocust op wat het betekent om publiek te zijn, volwassenen zijn meer gefocust op wat het betekent om tot een netwerk te behoren.

Nieuwe technologieën, oude hoop en angsten

Nieuwe technologieën en nieuwe soorten media leveren altijd een soort angst op. Een groot deel van die angst komt door het niet goed begrijpen van sociale media of verpletterde hoop. Dit kan resulteren in morele paniek, of kan dynamieken veranderen.

Technologisch determinisme: Utopische en dystopische opvattingen gaan ervan uit dat technologieën intrinsieke krachten bezitten die alle mensen in alle situaties op dezelfde manier beïnvloeden. Utopische retoriek gaat ervan uit dat wanneer een bepaalde technologie breed wordt toegepast, deze de samenleving op wonderlijke wijze zal veranderen, terwijl dystopische visies zich richten op alle vreselijke dingen die zullen gebeuren als gevolg van de wijdverbreide adoptie van een bepaalde technologie die alles kapot maakt.

Kids will be kids

De veranderingen in kindertijd zijn veelal niet gekomen door technologie, maar eerder met consumeren, competitiedrang, druk van ouders. Nostalgie staat de relatie tussen jongeren en technologie in de weg. Volwassenen zien vroeger als beter, en associëren de opkomst van digitale technologie met een afname in het sociale, intellectuele en morele. Het tegendeel is echter meestal waar. Om de stem van jongeren te kunnen horen, moeten volwassenen hun nostalgie en angsten laten gaan.

Jongeren ervaren een ongemakkelijke positie tussen kindertijd en volwassenheid. Vriendschap wordt heel belangrijk (advies, support, entertainment etc.) > er ontstaat een transitie naar volwassenheid door een context die verder gaat dan familie en thuis. Hoe zit dit dan met het gebruik van sociale media? Jongeren zien deze gadgets voornamelijk als middel om sociale doeleinden te kunnen bereiken. Sociale interacties kunnen wel zorgen voor een afleiding van school, maar niet zozeer voor een afleiding van het leren. Jongeren willen graag ‘alleen’ zijn met vrienden, zonder toezicht van volwassenen, en in het openbaar. De networked publics die ze creëren zorgen voor privacy en autonomie die thuis niet beschikbaar is.

A place to call their own

Veel (Amerikaanse) jongeren hebben beperkte vrijheid > facebook, Twitter etc.  zijn de nieuwe publieke plaatsen waar jongeren gemakkelijk samen kunnen komen, terwijl ze gewoon thuis kunnen blijven.

De term digital native is onjuist: jongeren groeien op met sociale media, maar dat betekent niet dat ze per se goed om kunnen gaan met technologie.

De uitdagingen die networked publics met zich meebrengen zijn niet nieuw: raciale en sociale ongelijkheid, economische variabiliteit (meest opmerkelijk). Er was hoop dat Internet de kloof zou dichten, dit is echter niet gebeurd. Pesten, racisme, seksuele predatie en andere verraderlijke praktijken die zich online voordoen, zijn buitengewoon belangrijk om aan te pakken, ook al zijn ze niet nieuw. Het helpen van jongeren om veilig door het openbare leven te navigeren zou een belangrijk punt van zorg moeten zijn voor het publiek. Maar het is kritiek om te erkennen dat de technologie niet tot deze problemen leidt, zelfs als het hen zichtbaarder maakt en zelfs als de nieuwsmedia houdt van het gebruiken van technologie als haak om wellustige verhalen over de jeugd te vertellen.

Te midden van een stroom van angstaanjagende verhalen, zijn techno- utopisten aan het werven van de verbazingwekkende voordelen van het online leven, terwijl cyber-dystopiërs beschrijven hoe onze hersenen uit elkaar vallen vanwege onze verbinding met machines. Deze polariserende opvattingen over technologie duwen de discussie over de betrokkenheid van jongeren bij sociale media naar een extreem binaire dimensie: sociale media is goed of sociale media is slecht. Deze extremen - en de mythes die ze in stand houden - verbergen de realiteit van tienerpraktijken en dreigen de generatiekloof om te zetten in een gapende kloof.