Kinderarbeid gelegaliseerd: vooruitgang of achteruitgang?

Als je wel eens op reis bent geweest in Zuid-Amerika of Azië weet je dat het in vele landen niet vreemd is dat jonge kinderen werken. Waar ik het op mijn veertiende best wel cool vond om m'n eerste vakantiebaantje te hebben (loon ging direct naar entree voor het nabijgelegen zwembad en de daar bijhorende Ola verkoper) is het voor veel kinderen op de wereld noodzaak te werken. En dan niet alleen in juli. 

In Bolivia is maarliefst 35 procent van de totale werkzame bevolking tussen de vijf en zeventien jaar. Ze werken op de boerderij of in het restaurant van hun ouders, als straatverkoper, in de mijnen of als 'shoeshineboy'. Zelf wist ik toen ik in Bolivia was vaak geen raad met deze kinderen die je schoenen willen poetsen op straat. Je gunt ze geld, maar je wilt hun 'bedrijfje' niet in stand houden omdat je ze liever naar school ziet gaan. Mijn persoonlijke oplossing was het dragen van slippers... daar heb ik niemand mee geholpen behalve mijn eigen gemoedstoestand. Een keer vroeg ik de kinderen een spelletje met me te spelen op het plein, even een andere realiteit, dacht ik zo. Toen we uitgespeeld waren bleek maar hoezeer onze realiteiten van elkaar afstaan. Mijn tas was weg. Ik kon er niet eens boos om worden. Schaamde me meer voor mijn eigen naiviteit. Terwijl ik gedreven woorden voor ons galgjespel aan het raden was, dachten die kids over hoe ze toch wat aan deze slipperdragende gringa konden verdienen. Galgje spelen stilt de honger niet. 

Sinds kort is arbeid in Bolivia legaal voor kinderen vanaf 10 jaar. Deze kinderen mogen 6 uur per dag werken, op voorwaarde dat het niet onder dwang is en dat ze ook naar school gaan. Het is het enige land ter wereld waar kinderen officieel zo jong al mogen werken. De kindervakbond van Bolivia wilde deze verandering zelf graag. Door het legaal te maken kunnen de rechten van het kind beter beschermd worden, kunnen de arbeidsomstandigheden aangepakt worden en voorkom je dat ze de criminaliteit in gaan om op een andere manier aan hun geld te komen. 

Internationale rechtenorganisaties zeggen echter dat het een slechte maatregel is. Kinderarbeid wordt zo geaccepteerd en door op deze jonge leeftijd te werken, worden kinderen blootgesteld aan uitbuiting en mishandeling. Op deze jonge leeftijd moet het verboden zijn dat kinderen werken.

Ik weet nog steeds niet wat ik nu, zes jaar na galgje op een plein in Santa Marta, zou doen. Wat de beste manier is om om te gaan met deze problemen, of liever nog, wat een oplossing zou kunnen zijn. Ik voel wel weerstand tegen deze legalisering van kinderarbeid. Hoewel een verbod het niet zal verhelpen, is het normaliseren voor mijn gevoel ook geen stap naar een oplossing. 

Wat denken julllie?