Het lijkt alsof mijn ogen te snel gaan voor mijn hoofd. Zo veel indrukken en zo veel dingen die je moet aanpassen. Veel gaat vanzelf, veel ook niet. Ik vind het veranderen makkelijk, maar vaak snap ik nog niet waar het vandaan komt. Bijvoorbeeld; Als ik een serieus onderwerp wil aansnijden, abortus, dan moet ik eerst een half uur over koetjes en kalfjes praten en er op een subtiele naar toe werken. En dan nog voel ik me niet op mijn gemak als ik de grote, verbaasde ogen en een Filipijns hoofd met een schok naar achteren zie bewegen. Ik voel aan dat een onderwerp als abortus echt taboe is maar ik snap niet waarom. Filipino’s zijn super indirect. Nou zit ik hier maar 5 maanden en hoef ik niet te integreren in een community, maar anders zou ik de hele dag bezig zijn met wat anderen van me vinden want dat is hier dus SUPERbelangrijk! Filipino’s roddelen en je moet altijd nagaan; gedraag je je, is je gedrag netjes, lach je veel, ben je vriendelijk, was je je handen voor het eten, draag je elke dag andere kleren, is je haar nat in de ochtend, is je broek/rok langer dan je knieën of bedekt je shirt je schouders? Wat mij dan weer uitermate bevalt is het afspreken op Filipijnse tijd. Mocht je in de Filipijnen afspreken om iets te doen, reken dan minimaal een half uur extra. 14.00 uur Filipijnse bij de mall? Om 15.00 uur is iedereen compleet. Soms denk ik dat in het verkeerde land geboren bent want die Filipijnse tijd bevalt mij P to the rima! Ik krijg hier dus nooit scheve gezichten als ik een half uur te laat ben he (Mieke en Sanne).

Maar wat heb ik in deze 2 weken gedaan? Volgens mij teveel om op te noemen maar ik ga mijn best doen. Ik heb uiteraard meegedaan aan One Billion Rising! Een evenement georganiseerd door Gabriela, een vrouwenbeweging, die iedereen over de hele wereld opriep om te dansen en op te staan voor vrouwenleed. Onze organisatie (WGNRR) mocht in het V.I.P. gebied zitten waar alles dus enorm goed te zien was! Het liedje van Manila voor One Billion Rising werd door verschillende dansgroepen geïnterpreteerd. Zo zagen we een traditionele Filipijnse dansgroep, een balletgroep, een hiphopcrew en een moderne dansgroep hun interpretatie van het lied dansen. Enorm gaaf om te zien en ook enorm gaaf om zo mijn Valentijnsdag te vieren! Foto’s hierover zijn te vinden op mijn facebook.
De dag die erop volgde was de grote gitaarkoopdag! Ik kwam er achter dat ik niet echt zonder muziek kon en ik had al geïnformeerd naar waar ik een goedkope gitaar kon kopen. Anouk (stagiair) moest die dag naar het ziekenhuis voor haar huid en ik besloot mee te gaan, dan weet ik in ieder geval waar het ziekenhuis zit. Aangekomen bij het ziekenhuis vroeg ik aan Anouks dermatoloog waar ik een gitaar kon kopen die niet al te prijzig was. Nou, hij wist wel een goede plek. Met de taxi zijn we naar de muziekwinkels gereden. In de Filipijnen zijn ze nog niet echt ver wat betreft concurrentieplaatsing. Er waren drie muziekwinkels naast elkaar die bijna exact dezelfde instrumenten verkochten. Goed, mijn gitaar is gekocht en ik ben er superblij mee! Ik beloof jullie hierbij dat ik het F-akkoord zal leren!
Het weekend van 16 februari werd afgesloten met een reggaefeest in een soort graffitigebied (B-side). Hier werd rumcola uit een theepot gedronken. Als ik het even niet zie zitten denk ik aan de theepot met een rietje die ik zag dat weekend. En zo’n niet-zie-zitten-moment was dinsdag. Toen ik wakker werd, mijn huisgenoot was al weg, hoorde ik gepiep. Ik ging op onderzoek uit en vond een kitten van nog een week oud in de achtertuin achter een plantenpot. De kitten rilde en ik wist niet wat ik moest doen dus ging ik naar de huisbaas die de tuin aan het besproeien was. Ik zei haar dat ik een kitten heb gevonden en dat we er iets aan moesten doen. Ze liep met me mee en toen ik op het katje wees en vroeg: ‘So what are we going to do? Do you know a ved or a welfare center?’, glimlachte ze vriendelijk, knikte en liep weer terug naar de tuinslang. BAM HAK BINNEN ging het bij mij. Misschien was het niet alleen het katje maar het gevoel dat ik NIETS kon doen of dat dit gewoon NORMAAL was in de Filipijnen deed mij doen huilen. Ik kwam aan bij WGNRR en werd meteen omhelsd door Kathy (een collega uit Engeland). Kathy vertelde me dat zij dat ook had meegemaakt en dat katjes van 1 week oud het écht niet overleven. Dus ik kon maar beter hopen dat het kitten opgehaald zou worden door zijn mamsie. Die avond konden Karin (roommate) en ik het niet laten om niet achter de plantenbak te kijken. Hij lag er nog! Karin ontfermde zich meteen over het katje en begon het te voeden met een spuit en te knuffelen. Ik wilde ECHT NIET dat dat beestje dood ging die avond dus hebben we opgezocht op internet wat we moesten doen. We besloten het naar een dierenopvangkliniek te brengen en dat ie Frits heet. Frits was de zwerver die bij Karin in het dorp woonde. Bij de dierenkliniek hebben ze Fritsie aangenomen en verteld dat het een jongetje was. Hij kan over 3 weken opgehaald worden, als ie hard voedsel kan eten, en we schenken hem aan 2 andere vrijwilligers die een kat willen om de muizen weg te jagen.
Afgelopen donderdag ging ik naar my bro’s mustache bar. Ik was uitgenodigd door Bing, een collega, en haar man Danny. Danny Fabella is een protestzanger en hij zei dat ik heus ook wel een liedje mocht zingen. Mijn eerste echte optreden in de Filipijnen was geregeld dus! Ik had nog nooit opgetreden met gitaar en zang maar de foto’s zien er wel heel stoer uit! Ik heb opgetreden met een trillend rechter been. Man, man, man dat was wel gaaf om tussen Bob Dylan- muzikanten te zitten! Ik werd zelfs uitgenodigd om die zaterdag op te treden in 70’s bistro maar dit moest ik helaas afslaan omdat ik voor de eerste keer met een groep een kijkje zou nemen buiten Manila. En Bing (collega en manager op dat moment) vond dat ik uit moest rusten.

De volgende dag (vrijdag) regende het pijpenstelen in Manila. Serieus mensen, zo lang en hard heeft het in Nederland nog NOOIT geregend. Met bakken kwam het uit de lucht vallen. Batangas zat er dus niet in. We besloten om een chilldag te houden bij WAP. Dit heb ik serieus 3 weken gemist omdat ik het zo druk had met mijn stage en eten en slapen en kittens en gitaren en skypesessies en zo. Tijdens onze chilldag kwam Juliëtte (baas van WAP) met het voorstel om de volgende dag naar Subic te gaan. Daar zaten wat organisaties waar WAP mee samenwerkt. Het weekend in Subic zou er volgens het internetweerbericht zonnig uit zien. Dus konden we toch nog naar het strand! Na zaterdag 4 uur in de bus te hebben gezeten en 1 uur wachtend in de mall van Subic te hebben gespendeerd werden we met een busje naar een paardenranch gebracht. Deze ranch is in bruikleen en behoort tot de staat. De ranch heeft zo’n 20 paarden en zag er echt enorm texasachtig uit. Hier zou ik zo een paar weken willen blijven! De organisatie wil autistische kinderen een therapie bieden waardoor ze in contact kunnen komen met paarden. De organisatie zocht nog mensen die een muur wilde schilderen. Er waren met mij nog 4 andere vrijwilligers mee en omdat één hiervan (Kees) een schildersbedrijfje heeft dat KEBA heet besloten we om mee te schilderen. Superleuk om te doen omdat de Filipino’s van het bedrijf enorm blij waren dat we ze hielpen. Het geeft me echt een goed gevoel om iets te kunnen doen voor lokale organisaties. Veel leuker dan geld geven, niet wetende waar het terecht komt. Na de ranch gingen we naar WIN (wildlife in need). Deze organisatie vangt zieke dieren op en verzorgen ze totdat ze weer terug kunnen worden geplaatst in het wild. Valse apen, een vogel met vliegangst, vleermuizen zo groot als mijn onderarm, honden, katten en slangen heb ik gezien. Ik heb zelfs een python en een koraalslang vastgehad! Foto’s volgen nog. Toen we aankwamen bij het strand (serieus Expeditie Robinson!!) hebben we een babyschildpad gezien. Deze schildpad was uitgekomen en kon niet de zee in omdat er een hekje om het nest heen zat. Dit wordt gedaan om ze te tellen. Toen Daniël (lokale vrijwilliger en dierenarts) vroeg aan de strandwacht of we hem vrij mochten laten was het antwoord ‘ja’. Ultravet dus! Wij hebben het beestje gevolgd tot aan het water waar het weg zwom. Het was zo groot als een sponsje van staalwol. En… helaas overleven 2 van de 100 schildpadjes hun eerste 10 jaar. Maar goed, ik hoop dat dit schildpadje in ieder geval een leuk uitziende, schildpadetende vis tegenkomt die wel een lang leven heeft zodat hij niet voor niets de lange tocht van het ei naar het water heeft gemaakt.
De volgende dag hebben we (de vrijwilligers en ik) een 2 uur durende tocht gemaakt door het bos met Billy de Filipijn. Veel leermomentjes vielen mij ten deel en ik zal met nummer één beginnen. Filipijnen zijn in twee subcategorieën in te delen. De eerste zijn de Filipino’s die we kennen. De andere categorie Filipino’s heet indigenous Filipino’s. Deze Filipino’s leven in stammen in de bossen van de Filipijnen. Vergelijk ze met de Aboriginals van Australië. Billy is een indigenous Filipino en deed de tour. Hij heeft kroeshaar en is heel erg klein. Hij leeft in de bossen van Subic en heeft me laten zien dat het enige middel dat je nodig hebt om te kunnen overleven is een machete. De leermomenten van Billy; er bestaat een plant met sticky leaves, dit is leuk ter versiering op je shirt of broek. Leermoment #2: Er is een boom waar de bladeren van kunt gebruiken en als je dit om je hoofd bindt en een uur laat zitten, is je hoofdpijn over. Leermomentje #3: een plant met weerhaakjes die de stop-and-go-plant heet. Ik heb dit aan den lijve ondervonden en er zitten 3 putjes in mijn arm, ik stond 5 seconden stil. Leermoment nummerrrr 4: jonge varens kun je eten! Leermoment no. 5: Van bamboe kun je een beker maken en multifunctioneel bestek. (foto's zijn te vinden op facebook). Dit bestek kan dienen als; krabber, tandenstoker, haarpin, wattenstaafje, vork, lepel, muggenmepper. Leermoment nummer 6: Er bestaat bamboe waar je uit kunt drinken. Je hakt een stuk af en het regenwater wat zich er in bevindt is gezuiverd, dit water is goed om je astmakwalen te verzachten. Leermoment nummer 7: Er leven heremietkrabben in het bos.. Leermoment 8: Er bestaat een vinegar plant dat smaakt naar azijn als je de jonge blaadjes eet. Leermoment 9: Lianen kunnen een boom doden en afbreken, al zijn ze nog zo sterk. Leermoment 10: Je kunt vuur maken met alleen bamboe en ik weet hoe je dit kunt doen! Leermoment 11: Er bestaat een boom dat zeep produceert. Als je een tak met een steen slaat en water toevoegt kun je je handen en je haar wassen.

Beso en Ingat! (Kus en pas goed op jezelf!)

Babette