Foto's

Op mijn twee vrije dage heb ik een bezoek gebracht aan Subic Bay, dit samen met Daphne. Zij is ook werkzaam voor (WAP/Smokey Tours) De reis duurder zo een drie uur met de bus. Eerst naar Olongapo en dan verder naar Subic Bay. Er bleek niet veel te beleven, maar er was een strand en zee. Als mensen vroegen wat we hier kwamen doen dan was ons antwoord: ‘Escape from Manila’. Het gebied is in regenwoud. Genoeg apen te zien, die aardig dichtbij komen. Wildlife in Need is daar ook actief. Een van de project organisaties waar WAP vrijwilligers plaatst.

om aan mijn ‘escape from Manila’ te beginnen. Besloot ik een boek te gaan lezen aan het strand. Ik lag heerlijk aan het strand en ik zag de eerste Filippino’s al op mij af komen. Zij willen maar al te graag met ons op de foto. Mijn vraag was dan ook waarom ze zo graag met ons op de foto willen. Het antwoord was ‘making new friends’. (die ze dan vervolgens op facebook kunnen zetten) De Filipijnen is een land met veel Facebook gebruikers, Ik ben uiteindelijk samen met Daphne met hen op de foto gegaan. We dachten dat het gewoon 1 foto zou worden, maar uiteindelijk een hele fotoshoot met verschillende poses. Tante, nichtje en oma moesten natuurlijk ook op de foto, dus daar gingen we weer. Fotosessie nummer 2!
en de selfie stick mag niet ontbreken. Stel je voor dat er niemand in de buurt is om de foto’s te maken, dan kun je dat gewoon zelf doen! Wat een uitvinding!

Zelf dragen de meeste vrouwen en meisjes geen zwemkleding als ze gaan zwemmen, maar een korte broek en T-shirt. Ik heb hen gevraag waarom ze met kleding aan zwemmen. Ik kreeg niet heel duidelijk antwoord, maar het kwam erop neer dat ze zich schamen. En ze worden zo niet bruiner. Zoals ze hier zeggen: ‘we like your white color’ alhoewel deze nu niet meer zo white is.

De hele familie waarmee we op de foto zijn gegaan, kwam uit de provincie Kalinga. Ze vertelden: ‘We zijn gastvrij, aardig en bieden altijd koffie aan’ Wel leuk dat ze dat over zichzelf zeggen. Diegene die de foto’s maakte, genaamd Jennifer. Gaf haar telefoonnummer aan mij, wie weet ga ik die kant nog een keer op om een kopje koffie te drinken!

De volgende dag zaten we al weer terug in de bus richting Metro Manila. De airco staat vaak heel koud. Ik kreeg de slappe lach toen ik om me heen keek. Het ziet er best grappig uit als mensen de gordijnen die in de bus hangen over zich heen proberen te doen als een soort deken. De jongen voor ons was ondertussen lekker aan het meezingen met zijn muziek en hij schaamde zich daar helemaal niet voor. Iets dat wij in Nederland niet zo gauw zouden doen. Als ie met de Voice of Holland had meegedaan, dan had ik mijn stoel niet omgedraaid. Maar ach, zolang hij er maar plezier in heeft.

Voor de rest gaat alles hier goed, wordt het steeds warmer en gaat de tijd snel! Ik ben hier al meer dan 10 weken en zit dus op de helft van mijn stage. 

Liefs Ellen.