Dat vrijwilligerswerk-geboycot is nergens voor nodig

De laatste tijd is er een hoop te doen om vrijwilligerswerk. Er wordt juist vanuit veel kanten geroepen dat vrijwilligerswerk goed is, en dan heb je ook weer stukken zoals deze. In dit stuk heeft Trouw het over het Voluntourism, zoals het genoemd wordt, toerisme gericht op 'volunteering'. Westerse jongeren die met zwarte kindjes gaan knuffelen. Belachelijk, vinden zij. Unicef vindt het ook maar niks en heeft nu zelfs een campagne tegen vrijwilligers als het ware. Aangezien ik deze zomer zelf vrijwilligerswerk heb gedaan in Nepal, vind ik dat ik hier best mijn zegje over kan en mag doen.

Want ik vind het op mijn beurt weer belachelijk wat zij vinden. Natuurlijk wil Unicef niet dat vrijwilligers naar arme landen gaan om te helpen, dat doen ze liever zelf. Zelf liever veel centjes vangen, waar vervolgens veel dikke auto's van worden gekocht. Begrijp me niet verkeerd: ik heb jarenlang gedoneerd aan Unicef, zelfs na alle slechte berichten. Ik heb echter na mijn eigen vrijwilligerswerk mijn donatie opgezegd, omdat ik dat geld liever doneer aan een project waar ik zelf ben geweest. Komt het iets persoonlijker aan, naar mijn gevoel. Vond de vrouw aan de telefoon ook best een goede reden.

En ik ben het op sommige punten ook echt wel eens met ze hoor. En ook wel met het artikel. Want er zijn echt een grote groep vrijwilligers die inderdaad alleen gaan om kindjes te knuffelen, daar ben ik van overtuigd. Leuke foto's maken, "kijk eens wat ik heb gedaan!" en staat leuk op je cv. Maar wat heb je nou uiteindelijk gedaan? Was je daar nou echt voor die kinderen? Of was het alleen voor jezelf? Degene die daar echt puur alleen voor zichzelf heen gaan, gaan niet met de goede motivatie, naar mijn mening.

Want wat ze zeggen, is echt waar. Er komen steeds meer weeshuizen, maar er zijn statistisch gezien niet meer weeskinderen. Er worden daadwerkelijk kinderen weggekaapt van hun families in afgelegen gebieden om door te gaan als 'wees' in de hoofdstad. En dat moet stoppen. Een manier om dit te doen, is om echt goed onderzoek te doen naar het project waar je naar toe gaat. Waar komen de kinderen vandaan? Wat zijn de motieven van de opzetters om het project te starten? Waarom hebben ze jouw hulp nodig? Wat kan jij daar betekenen?
 

Ik kan trots en oprecht zeggen dat ik naar Nepal ben gegaan voor de kinderen en dat ze daar goed zitten. Het tehuis waar ik ben geweest is voor gehandicapte kinderen die thuis geen toekomst hebben en niet verzorgd kunnen worden. In de vakantie periodes gaan deze kinderen ook gewoon naar huis. Ik weet hartstikke goed dat ik met mijn 4 weken geen wereld van verschil kon maken, en al helemaal niet het hele land kon helpen. Wat ik wel heb kunnen doen, is de kinderen onwijs aan het lachen kunnen maken, ze leuke oefeningen heb kunnen laten doen als fysiotherapeut en de fysiotherapeuten daar nog wat bij kunnen schaven. Want een HBO fysiotherapie bestaat daar gewoonweg niet. Alle kennis die ze hebben, is voornamelijk geleerd van fysiotherapeuten die daar vrijwilligerswerk hebben gedaan.

En ja, ik heb echt wel met die kinderen geknuffeld. Ik heb ook foto's met ze. En ja ik heb mijn reisblog op mijn Facebook pagina gedeeld. En natuurlijk staat het op mijn cv. Dus ik geloof best dat Unicef zegt 'Mensen gaan er naartoe voor zichzelf', want ja, ik was er ook om zelf van te leren. Maar uiteindelijk draaide alles daar om de kinderen, en niet om mij.

Dus nu jullie, vrijwilligers-boycotters. Zeg maar eens dat vrijwilligerswerk niks doet. Er zijn toch mooi een handjevol kinderen in Nepal die nu kunnen lopen en naar school kunnen dankzij de hulp van Nederlandse vrijwilligers.