Hallo allemaal, op dit moment ben ik mijn voorbereidingen aan het treffen voor de Filipijnen. Ik ga daar ontwikkelingswerk doen in house of refuge, dit huis is voor kindjes van 0 t/m 10 jaar die mishandeld, op straat of afgewippeld zijn door hun ouders. Ik ga dit doen voor 5 maanden, mijn doel is - Creating and participating (in) an education program - Using sports, dance, health education and the power of a smile. - Emphasize the power of teamwork - My target audience would be children and teenagers. - I did my graduation paper about creating a healthier lifestyle, I would like to do something in that area. In house of refuge ga ik les geven aan de kinderen, moet ik de kinderen helpen bij hun huiswerk en moet ik ze leren dat in elk kind een toekomst zit. Ik ga dit allemaal doen door middel van mijn eigen voorbereide lessen, deze lessen gaan over sport, gezonde voeding & voorlichting van ziektes en hygiene.. Er moet nog veel gebeuren voor dat ik heen ga, maar heb er in ieder geval heel veel zin in. En ik hoop dat ik de kinderen daar wat kan bij brengen, dat je met veel overgave overal een weg kunt vinden. In de toekomst komen hier nog veel meer verhalen te staan, ook zou ik jullie mijn lesmateriaal in stappen tonen.. Ik hoop dat ik wat aan jullie zou hebben, en dat jullie wat aan mij hebben. Ik heb super veel zin om naar de Filipijnen te gaan, en kan eigenlijk niet wachten. ( niet te vergeten dit is de site van de stichting : http://www.shor.nl/php/main.php ) Groetjes Karin

Ik ben nu 4 maanden in de Filipijnen. Tot nu toe heb ik veel geleerd! veel verschillende ontmoetingen gehad met Filipijnse mensen en ook gesproken met partner organisaties van WorldActivity Philippines. Zo ook een ontmoeting met Circle of Friends Foundation (COFFI) een organisatie dat de wheelmobile service aanbiedt, een transport service voor mensen in een rolstoel. Zij vertelden dat er veel regels zijn bedacht: ‘Het openbaar vervoer zou rolstoel vriendelijk moeten zijn’. Heel goed bedacht, maar het wordt alleen niet uitgevoerd. Op de jeepney zie je vaak een sticker ‘rolstoel vriendelijk’ terwijl dat echt niet het geval is. Ik heb soms al moeite om fatsoenlijk in en uit te stappen.

Ik heb ook gemerkt dat een ontmoeting hier heel anders gaat dan in Nederland. Vaak komen de Filipijnen later dan je hebt afgesproken. Ook wel ‘Filipino time’ genoemd. Gelukkig heb ik hier geleerd geduldig te zijn.

En in die tijd dat je zit te wachten op je afspraak, kun je best andere nuttige dingen doen; bijvoorbeeld een gesprek voeren met iemand die je niet kent en ook aan het wachten is. Als je afspraak er dan is, wordt er vaak gezegd dat er veel verkeer was of er geen parkeerplek gevonden kon worden.

Een ander verschil is dat er in Nederland een agenda is waarin de punten staan die besproken moeten worden, Hier werkt dat niet zo. Soms gaat het gesprek alle kanten op of gaat het in een keer over hun zoon of dochter of ander familielid. Ik denk dan maar: als ik maar de informatie krijgt die ik nodig heb. Alleen het duurt vaak even wat langer.  

Na 4 maanden leer ik deze cultuur steeds beter kennen. De Filipijnse cultuur is indirect. Wij Nederlandse zijn direct en kunnen daardoor best bot overkomen en soms mensen aan het huilen maken. Ook heb ik hier gemerkt dat het antwoord ‘ja’ op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden. Omdat ze het niet gemakkelijk vinden om de ‘nee’ boodschap over te moeten brengen. Als ik hier nog eens verdwaal en ik vraag of ik naar links moet dan wordt er ja geknikt. Vraag ik aan iemand anders of ik naar rechts moet dan wordt er ook ja geknikt. 

Ik doe dingen vaak op een Nederlandse manier, zo doen de Filipijnen dat op een Filipijnse manier. Het is niet zo dat het een goed is en het ander fout. Maar inzicht in cultuurverschillen is zeker belangrijk. Dit om de ander te begrijpen en ook handig als je wilt dat de ander jou begrijpt. 

Ik waardeer de Filipijnse cultuur. Maar ook die van Nederland. 27 april was het Koningsdag. En zijn we naar de Nederlandse ambassade gegaan. Kaas, stroopwafels en natuurlijk bitterballen! Het ging er hier wat anders aan toe dan ik gewend ben in Nederland, maar de bitterballen waren lekker! 

Ik ben nu een jaar verder. Precies 354 dagen geleden vertrok ik naar het land van de filipino's.
Nog steeds elke dag denk ik aan mijn avontuur daar... De mensen, het weer, de kinderen, de levensstijl heeft mij zoveel gedaan.
Nog steeds elke dag heb ik het er met mensen over, en brainstorm ik over manieren waarop ik weer terug kan gaan.
Nog steeds elke dag heb ik contact met mensen die ik daar heb ontmoet.. Muzikanten, de kinderen waar ik mee heb gewerkt, goede vrienden die ik heb gemaakt, een van de gidsen die ons heeft rondgeleid.
Nog steeds elke dag zie ik foto's voorbij komen van die tijd... van reisjes die zijn gemaakt naar eilandjes tot het bezoeken van de armste krottenwijken..
Nog steeds elke dag vraag ik me af hoe het met de kindjes is die ik daar heb gezien..

De tijd die ik daar heb doorgebracht heeft een grote impact op mij gemaakt.

Daardoor heb ik een organisatie opgezet met een vriendin van mij. We heten ook IMPACT organisations.
Wij organiseren theater en dansshows die zorgen dat mensen er meer bewust van zijn van wat er met kinderen in andere landen gebeurd.

Momenteel zijn we druk bezig met een dansshow die plaats zal vinden in het Martiniplaza in Groningen. Daar passen 1500 tot 2000 mensen in. We werken met de beroemdste dansers en choreografen.

De show zal gaan over wat ik mee heb gemaakt in de filipijnen. Het is een verhaal over een meisje die verschillende dingen meemaakt. Ik heb alle namen veranderd van de meisjes van wie de verhalen zijn. We willen graag in Juni de show uitvoeren, maar omdat het zo groots is zou het ook zomaar kunnen dat het in november pas komt.

Bij de bijgevoegde foto zie je de hoofdrolspeelster en daarbij is ook een backstage filmpje van onze promotiefilm.