Don't worry, be happy!
Don't worry, be happy
In every life we have some trouble
But when you worry you make it double
Don't worry, be happy
(attribute to Bobby McFerrin's oh so famous song)
- 2283 reads
Don't worry, be happy
In every life we have some trouble
But when you worry you make it double
Don't worry, be happy
(attribute to Bobby McFerrin's oh so famous song)
Title: 'I am Africa, I am Europe' Made by: Bilal Hassam I am not African, I am Africa. I am not European, I am Europe. I am your means to cope. The sun kissed my skin, don't need no soap. I'll help you fly brother, don't need no dope. I am morning dew on the grassy Masai Mara. I am a drop of sweat on the brow, of the mother, that picked your banana. I am Belgian chocolate, and Swiss cheese. I am a south African bunny chow. I'm a BBQ on the Pyrenees. You see, I leaned on the tower of Pisa, I built the Pyramids of Giza, I even painted the Mona Lisa. I am the smile when you sip your morning tea. I made your beautiful black Afro hair curly, Yes, that too was me. But when I look in the mirror I'm surprised at what I see, Because when I look in the mirror I don't see me. I See... You. I see Christian, I see Bhuddist I see Muslim, I see Jew. I see patience, I see passion, I see purpose. I see you. Now we have to realise, this thinking ain't new. We had Malcolm, we had Nelson, we had Martin Luther King too. We have Moses, we have Jesus, we Have Muhammad, and now, we have you. So remember my friends, we are not Africans, we are Africa. We are not Europeans, we are Europe. We are the wings of hope. We are our means to cope. Let the sun kiss your skin, You don't need no soap. Whatever life throws you, just hold on to His rope Don't give up. Hold on to His rope. Be not disunited, hold on to His Rope By God you are beautiful, hold on to His rope. By God you are beautiful, hold on to His rope. By God we are beautiful. Just hold on.
When I was an Erasmus student in Alicante, Spain, one of the dear friends I made shared the following poem with me when saying goodbye.
The poem really touches me, I love it, wise words and so beautifully written by this German author and poet. That's why I wanted to share it with the world! It's about life and the steps we take, the changes that occur and how to deal with them.
So here we go (see English translation below):
Hermann Hesse - Stufen (Steps)
Wie jede Blüte welkt und jede Jugend
Dem Alter weicht, blüht jede Lebensstufe,
Blüht jede Weisheit auch und jede Tugend
Zu ihrer Zeit und darf nicht ewig dauern.
Es muß das Herz bei jedem Lebensrufe
Bereit zum Abschied sein und Neubeginne,
Um sich in Tapferkeit und ohne Trauern
In andre, neue Bindungen zu geben.
Und jedem Anfang wohnt ein Zauber inne,
Der uns beschützt und der uns hilft, zu leben.
Wir sollen heiter Raum um Raum durchschreiten
An keinem wie an einer Heimat hängen,
Der Weltgeist will nicht fesseln uns und engen,
Er will uns Stuf’ um Stufe heben, weiten.
Kaum sind wir heimisch einem Lebenskreise
Und traulich eingewohnt, so droht Erschlaffen,
Nur wer bereit zu Aufbruch ist und Reise,
Mag lähmender Gewöhnung sich entraffen.
Es wird vielleicht auch noch die Todesstunde
Uns neuen Räumen jung entgegen senden
Des Lebens Ruf an uns wird niemals enden…
Wohlan denn, Herz, nimm Abschied und gesunde!
-------------------------------
As every blossom fades
and all youth sinks into old age,
so every life’s design, each flower of wisdom,
attains its prime and cannot last forever.
The heart must submit itself courageously
to life’s call without a hint of grief,
A magic dwells in each beginning,
protecting us, telling us how to live.
High purposed we shall traverse realm on realm,
cleaving to none as to a home,
the world of spirit wishes not to fetter us
but raise us higher, step by step.
Scarce in some safe accustomed sphere of life
have we establish a house, then we grow lax;
only he who is ready to journey forth
can throw old habits off.
Maybe death’s hour too will send us out new-born
towards undreamed-lands,
maybe life’s call to us will never find an end
Courage my heart, take leave and fare thee well.
Soms moet je er klaar voor zijn om een gedicht echt te begrijpen. Bedankt voor het delen (van WorldSupporter de originele Duitse versie gelezen), dit is de (eigen vertaalde) Nederlandse versie.... Ik heb zelf iets met Hermann Hesse omdat hij een boek heeft geschreven, dat heet Demian, zo had ik geheten als ik een jongetje was geweest.
Hermann Hesse - Stappen
Als elke bloesem verwelkt en elke jeugd
plaats maakt voor ouderdom, bloeit elke levensfase,
Bloeit elke wijsheid en elke deugd
Op zijn eigen tijd en mag niet eeuwig duren.
Het hart moet klaar zijn bij elke roep van het leven
Klaar zijn voor afscheid en nieuw begin,
Om dapper en zonder rouw
Andere, nieuwe banden aan te gaan.
En er is een magie in elk begin,
Die ons beschermt en helpt te leven.
We moeten vrolijk door kamer na kamer gaan
Aan geen enkele kamer vasthouden als aan een thuis,
De geest van de wereld wil ons niet binden en beperken,
Hij wil ons stap voor stap optillen, ons verbreden.
Niet eerder zijn we thuis in een cirkel van het leven
En gezellig geacclimatiseerd, dreigen we te verslappen,
Alleen zij die klaar zijn om te vertrekken en te reizen,
Kunnen loskomen van verlammende gewenning.
Misschien zelfs het uur van de dood
Ons jong naar nieuwe ruimten sturen
Life's call to us will never end...
Welnu, hart, neem afscheid en het ga u goed!
Ik ben er geloof ik wel uit, dat ik een bloem in bloei mooier vind, dan naar de verwelking en afbraak toe. Jij niet?
Tussen 1970 en 1980 leefde Lila Abu-Lughod bij een Bedouin gemeenschap in een woestijn in het Westen van Egypte. Hier onderzocht ze de relaties tussen mannen en vrouwen omtrent gender, status, moraliteit, en de rol van orale poëzie bij het uitdrukken van persoonlijke gevoelens.
Zo biedt poëzie een verheffing van de alledaagse ideologie van eer en bescheidenheid. Controle over jezelf en daarmee ook controle over de emotie staan hoog in achting bij de Bedouin. Poëzie biedt een uitlaatklep, een context waarin wel de diepste emoties geuit kunnen worden. Verlies van een naaste, een stukgelopen huwelijk of liefde kunnen binnen de gedichten vrijelijk geuit worden. 'Veiled sentiments' biedt een interessante analyse in het leven van de Bedouin waarin het alledaagse discours en het poetisch discours elkaar tegenspreken en tegelijkertijd reproduceren.
Van het boek zijn ook samenvattingen beschikbaar:
Add new contribution