Cultuur begrijpen in het buitenland: blogs en bijdragen van WorldSupporters

 

 Blogs en bijdragen van WorldSupporters over het begrijpen van de ander, en zijn of haar cultuur

Bundle items:
10 aandachtspunten binnen de Thaise cultuur

10 aandachtspunten binnen de Thaise cultuur

Image

De Thai zijn erg vriendelijk; het land wordt dan ook vaak ‘het land van de glimlach’ genoemd. Hoewel de Thaise cultuur op het eerste gezicht misschien niet zo lijkt te verschillen van de westerse cultuur, is deze wezenlijk anders. Bepaald gedrag dat bijvoorbeeld in Nederland als ‘normaal’ wordt gezien, kan in Thailand juist ongepast of onbeleefd zijn. Je zal het niet snel zien wanneer een Thai zich beledigd of ongemakkelijk voelt, maar met onderstaande tips kun je dit in ieder geval proberen te voorkomen.

1. Toon geen affectie in het openbaar

  • Het is in Thailand niet gebruikelijk om affectie te tonen in het openbaar. Je zal Thaise geliefden niet zien zoenen of knuffelen. Ook hand in hand lopen is iets wat je vrijwel niet ziet.
  • Wanneer mensen elkaar begroeten raken ze elkaar niet aan. (Drie) kussen, een knuffel of een hand geven is dus niet nodig. In plaats daarvan begroeten mensen elkaar met de wai. Dit is een traditionele Thaise groet waarbij je de handen tegen elkaar legt en tegelijkertijd een lichte buiging maakt met je hoofd. De wai is ook een teken van respect; hoe hoger je de handen plaatst, hoe meer respect je toont voor de persoon die je begroet.

2. Wijs niet

  • In Nederland zijn we gewend om te wijzen; we doen het de hele dag door en vaak onbewust. In Thailand wijzen mensen niet. Dit wordt namelijk als onbeleefd beschouwd. Wil je iets duidelijk maken en weet je niet hoe zonder te wijzen? Gebaar dan naar hetgeen dat je wilt laten zien door alle vier de vingers uitgestrekt te houden en de duim plat tegen de handpalm te plaatsen.

3. Draag gepaste kleding

  • Thai dragen over het algemeen nette kleding en besteden aandacht aan hun uiterlijk. In toeristische gebieden en grote steden als Bangkok zijn Thai gewend dat buitenlanders (en soms ook Thai zelf) korte rokjes of broeken dragen en tanktops. In de meeste andere gebieden is dit echter minder gebruikelijk en wordt dit, vooral bij vrouwen, niet gewaardeerd. Draag daarom kleding die de knieën en schouders bedekt, vooral als je tempels of koninklijke gebouwen bezoekt. Je wordt hier namelijk geweigerd als je niet voldoet aan de kledingvoorschriften.

4. Word niet boos

  • Confrontaties en ruzies worden in de Thaise cultuur als onbeschoft gezien en daarom over het algemeen vermeden. Als dingen niet gaan zoals je hoopt of verwacht, probeer dan vooral rustig te blijven en je stem niet te verheffen. Je bereikt hier namelijk weinig mee in Thailand en daarnaast breng je de ander in een vervelende positie. Zo is gezichtsverlies een van de ergste dingen die een Thai kan overkomen. In plaats van ruzie zal er doorgaans dan ook naar een compromis gezocht worden.

5. Doe je schoenen uit

  • De voeten worden gezien als het laagste een vieste lichaamsdeel in Thailand. Logischerwijs worden daarom ook de schoenen die je draagt als vies beschouwd. Wanneer je bij iemand thuiskomt, of een tempel bezoekt, wordt verwacht dat je je schoenen uitdoet. In supermarkten, winkels en shopping malls kun je je schoenen overigens gewoon aanhouden.

6. Houd je voeten op de grond

  • Gezien je voeten als vies worden gezien in Thailand, wordt het niet gewaardeerd als je je voeten op een stoel of tafel plaatst. Als je op de grond zit, probeer je voeten dan onder je benen of aan de zijkant van je lichaam te plaatsen en voorkom dat anderen de onderkant van je voeten zien. Als je je in een tempel bevindt, wijs dan nooit met je voeten naar een Boeddhabeeld. Alle Boeddhabeelden zijn namelijk heilig in Thailand. Stap daarnaast niet over de voeten of benen van andere mensen, maar loop er omheen. En nog een laatste aandachtspuntje voor je voeten: wijs of schop niet met je voeten. Dit wordt als erg onbeleefd gezien.

7. Raak niemands hoofd aan

  • In tegenstelling tot de voeten, wordt het hoofd in Thailand als het hoogste en meest belangrijke lichaamsdeel beschouwd. Thai waarderen het daarom niet als je hun hoofd of haar aanraakt; dit geldt ook voor kinderen.

8. Toon respect voor ouderen en monniken

  • Hiërarchie speelt een belangrijke rol binnen de Thaise cultuur. Zo hebben Thai onder andere veel respect voor ouderen en monniken. Hoe kun bijvoorbeeld respect tonen naar ouderen? Laat ouderen voorgaan, onderbreek ze niet wanneer ze praten en groet ouderen met een wai.
  • Monniken kun je ook begroeten met de wai. Plaats hierbij je handpalmen ter hoogte van je neus wanneer je een lichte buiging maakt. Deze wai gebruik je in principe alleen voor monniken; je toont er veel respect mee. Voor vrouwen is het verder belangrijk om te weten dat zij een monnik nooit aan mogen raken. Als je op straat een monnik passeert maak je als vrouw plaats om te voorkomen dat er per ongeluk fysiek contact kan plaatsvinden.

9. Toon respect voor het koningshuis

  • Dit is misschien wel een van de belangrijkste aandachtspunten als je in Thailand bent. De koninklijke familie wordt vereerd door de Thaise bevolking. Kritiek leveren op het koningshuis is niet alleen beledigend naar Thai toe, maar kan zelfs leiden tot een gevangenisstraf. Laat je dus niet negatief uit over het koningshuis en behandel voorwerpen waar de koning op staat afgebeeld, zoals bankbiljetten en munten, met respect. Ga bijvoorbeeld nooit met je voet op een bankbiljet of munt staan.

10. Sta stil voor het volkslied

  • Het volkslied is erg belangrijk in Thailand. Dagelijks wordt om 08.00 uur ’s ochtends en 18.00 uur ’s avonds het volkslied ten gehore gebracht in onder andere publieke parken, metrostations en op scholen. Als je het volkslied hoort, dien je stil te staan en te stoppen waar je mee bezig bent. Het volkslied duurt minder dan een minuut; een kleine moeite dus om even stil te staan die zeker gewaardeerd wordt.

 

Maar onthoud vooral...

Bovenstaande aandachtspunten zijn bedoeld als suggesties om rekening mee te houden als je in Thailand bent. Wat vooral belangrijk is om te onthouden is dat Thai het enorm waarderen als je je probeert aan te passen aan de lokale cultuur en gebruiken. Wees dus niet bang om fouten te maken. En vergeet vooral niet te lachen!

Countries & Regions: 
Chinese memes

Chinese memes

Image

Wat mij altijd heeft geholpen bij het bestuderen van talen en culturen, was het leren van de straattaal, internettaal en memes van de betreffende cultuur. Een aantal jaar geleden studeerde ik Chinastudies, en hier schreef ik soms een luchtig, maar leerzaam stukje voor het krantje van de Studievereniging Sinologie.

Het is inmiddels een verouderd stuk, en in de praktijk zul je misschien zo klinken: "YOLO, waddup fam, super on fleek am I right?!", maar dit soort dingen blijven leuk, als je Mandarijn leert. 加油!

 

網絡俚語

藍瘦香菇 (lán shòu xiānggū): ‘Blauwe slanke paddenstoel’. Storytime! Er was eens een jongeman uit Guangxi, op een dag had hij een date, maar die date verliep niet zo goed als hij had gehoopt. 於是他很難受,想哭, dus plaatste hij een video van zichzelf op Youtube waarin hij dit vertelt. Hij ging viral en leefde nog lang en gelukkig. Als je deze meme nog niet kent, kun je misschien toch wel raden waarom er opeens plaatjes met zijn gezicht op een blauwe paddenstoel verschenen. En zo niet, dan zoek je “藍瘦香菇” eens op en luister je eens goed naar zijn uitspraak. *Hinthint*

洪荒之力 (hóng huāng zhī lì): ‘Prehistorische krachten’. Als je alles uit de kast hebt gehaald (of het nou gaat om iets wat daadwerkelijk veel moeite heeft gekost, of om iets super simpels waar je gewoon een grapje over wilt maken) kun je zeggen:“我已經用了洪荒之力啦!” Net zoals de zwemster Fu Yuanhui in 2016 op de Olympische Spelen zei toen een interviewster aan haar vroeg of ze zich niet had ingehouden. Mede dankzij haar fantastische gezichtsuitdrukkingen is ze een meme geworden. Als je “Fu Yuanhui’s greatest moments (English subs)” kijkt op Youtube, begrijp je waarom iedereen van haar houdt. Ze is echt hilarisch. En zo schattig.

打醬油 (dǎ jiàngyóu): ‘Sojasaus kopen’. De betekenis hiervan ligt ergens tussen ‘dat zijn mijn zaken niet’ en ‘hier wil ik niet op reageren’. Het gaat er in ieder geval om dat je iets niet wilt bespreken omdat het ofwel een gevoelig onderwerp is, of omdat het je niet interesseert. De oorsprong van deze meme ligt in een tv-fragment van bijna 10 jaar geleden, maar hij wordt nog steeds vaak gebruikt. In dit fragment vroeg een journalist aan een voorbijganger wat hij vond van het seksschandaal van een of andere celebrity uit Hong Kong. De voorbijganger wilde hier niet op in gaan, dus hij antwoordde: “我只是來打醬油的”.

不作不死 (bù zuō bù sǐ): Afkorting van 不作死就不會死 ( zsǐ jiù bù huì sǐ). In het Westen is deze uitspraak ook wel bekend als no zuo no die. Het betekent zoiets als: ‘als je geen problemen zoekt, krijg je ook geen problemen’ of: ‘als je je billen niet brandt, hoef je ook niet op de blaren te zitten’. Je kunt het als waarschuwing gebruiken, maar vaak zeggen mensen het ook nádat iemand iets doms heeft gedaan en klaagt over de consequenties.

我也是醉了(wǒ yě shì zuì le): Dit lijkt heel erg op Engelse uitdrukkingen als “are you kidding me?”, “seriously?!” en “I can’t even…”. Hiermee druk je dus uit dat je iets niet kunt of wilt geloven omdat het bijvoorbeeld te dom of frustrerend voor woorden is. “Ik sta perplex” is misschien een goede Nederlandse vertaling, maar dat klinkt natuurlijk niet zo hip.

你不知道毛澤東是誰?! 我也是醉了! (Je weet niet wie Mao Zedong is?! Niet te geloven!)

不明覺厲 (bù míng jué lì): ‘Geen idee waar je het over hebt, maar ik vind het super’ omdat jij het super vindt, óf omdat ik geen zin heb om de rest van je verhaal aan te horen.

你行你上(nǐ xíng nǐ shàng): ‘Als je het (beter) kunt, doe het dan’. En 不行别瞎逼逼* (bù xíng bié xiā bī bī), oftewel: ‘als je het niet kunt, houd dan gewoon je mond’.

裝逼 (zhuāngbī): Pleco geeft de definitie “to act like a pretentious pricken dat dekt de lading eigenlijk wel. Iemand die 裝逼t noemen wij ook wel een poser.

賣萌 (mài méng): ‘Schattigheid verkopen’. Hiermee wordt bedoeld dat je je op een bepaalde manier gedraagt om te laten zien hoe schattig je wel niet kunt zijn.

菜鳥 (càiniǎo): ‘N00b, newbie, rookie’. Dit kan na een potje League of Legends naar je hoofd worden geslingerd maar in principe ook na een potje basketbal. Een 菜鳥 is in ieder geval iemand die overduidelijk een beginner is in wat dan ook. Of gewoon zo slecht is dat hij een beginner lijkt.

吃貨 (chīhuò): ‘Foodie, foodlover’. Dit is iemand met een passie voor eten, iemand die constant over eten praat, de hele dag door aan het eten is en alleen maar foto’s van eten op social media plaatst. Ik weet zeker dat we allemaal wel een 吃貨 kennen.

辣妹 (là mèi): ‘Lekker ding, hottie, aantrekkelijke jonge vrouw’.

小鮮肉 (xiǎo xiān ròu): ‘Lekker ding, hottie, aantrekkelijke jonge man’.

(jiǒng): Met een beetje fantasie kun je allerlei gezichtjes zien in dit karakter. 囧 wordt dan ook gebruikt als emoticon waarmee frustratie, verdriet, schaamte, verbazing of soms zelfs blijdschap kan worden uitgedrukt (>_<).

個屁 (gè pì): Ah, de mogelijkheden die het woord屁 biedt zijn eindeloos. Voeg bijvoorbeeld een 個屁 om op cynische wijze uit te drukken dat je het ergens niet mee eens bent. Het werkt dan ongeveer hetzelfde als het Engelse my ass.

A: 他好帥哦. (He’s very handsome.)

B: 他帥個屁! (Handsome my ass!)

Andere manieren om een douchebag te zijn:

你笑個屁啊! (What the **** are you laughing at?)

你懂個屁啊. (You don’t know shit.)

我姓曾 (wǒ xìng zēng): Deze meme stamt ook alweer uit 2012, maar ik vond hem te mooi om niet te delen, want ik houd nu eenmaal van slechte woordgrapjes. Oké, dus het leek CCTV een leuk idee om de straat op te gaan en deze vraag aan voorbijgangers te stellen: 您幸福嗎?Hierop antwoordde meneer Zeng, bloedserieus: 我姓曾. Ha ha, get it? Goed, misschien rol je niet over de grond van het lachen, maar uit het feit dat dit een meme is geworden, blijkt maar weer dat netizens iedere kans aangrijpen om initiatieven vanuit de staat belachelijk te maken.

查水表 (cháshuǐbiǎo): ‘De watermeter checken’. Kijk maar uit wanneer iemand dit tegen je zegt, voor je het weet staat de Partij op je stoep! Nee maar echt, zoals je weet kun je opgepakt worden wanneer je in China een bepaalde grens overschrijdt op het internet. In een scène uit een bekend tv-drama komt de politie bij iemand binnen door te zeggen: 開門! 查水表. Sindsdien wordt deze uitdrukking online gebruikt wanneer iemand iets post wat misschien te ver gaat in de ogen van de overheid. Het kan overigens natuurlijk ook als grapje worden gebruikt.

 

*Op het Chinese web komt het karakter逼 in combinatie met veel verschillende woorden voor. Vaak worden 逼’s door een B vervangen, bijv. 牛B, 瞎BB. Ook is 逼 vaak een substituut voor屄. Want, nou ja, reasons.

**Omdat dit bijzonder informeel taalgebruik is, en je het alleen bij je Mandarijn-sprekende vrienden kunt gebruiken, heb ik dit onder blogs i.p.v. teaching materials geplaatst. 

Countries & Regions: 
Personal competences, goals and skills: 
Activities en fields of study and work: 
Ethische dilemma’s in de reisfotografie

Ethische dilemma’s in de reisfotografie

Image

De wereld is zo groot als dat een lens dat kan bevatten, en soms is dat niet groter dan een portret. Een goed portret heeft de kracht iets in ons los te maken, ons een spiegel voor te houden waartoe een landschap of stilleven niet in staat is. De verbindende werking van een portret oversteigt culturele of religieuze verschillen. Het al dan niet contact leggen met je subject en het uiteindelijke maken van de foto kent echter vele obstakels, zoals een taalbarriere en/of religeuze opvattingen. Het benaderen van een persoon op een respectvolle en universele manier kan soms lastig zijn. Aan de hand van enige tips en voorbeelden uit de praktijk zal ik proberen portretfotografie toegankelijker te maken.

 

Toestemming om te portretteren

Een veelvoorkomend dilemma is het al dan niet toestemming vragen alvorens je iemand fotografeert. Vraag je het niet en stel je je stiekem op, dan ben je verzekerd van een natuurgetrouwe en ongeposeerde foto. Je loopt echter wel het risico iemand tegen de borst te stuiten, wat je ten alle tijden wilt voorkomen. Een foto vormt namelijk altijd een herinnering en het liefst is dit natuurlijk een leuke, of tenminste een waardevolle, herinnering. Mijn advies is dan ook nooit te verbergen dat je iemand fotografeert en dat je dit openlijk doet. Vaak zal dit, gepaard met een glimlach en een vragend knikje, toestemming opleveren zonder dat je het moment dat je probeert vast te leggen verstoort. Het laten zien van de foto wordt ook altijd gewaardeerd. Vaak is een gesprekje aanknopen met degene die je wilt fotograferen ook een goede manier om het ijs te breken en vertrouwd te raken met diegene, dit levert vaak persoonlijkere foto’s op.

En als je even geen (oog)contact weet te leggen, maak je dan toch de foto? Dat komt nauw kijken en verschilt per situatie. Een bedelaar zal het bijvoorbeeld niet snel prettig vinden om al snakkend naar een aalmoes gefotografeerd te worden, maar dit kan alsnog mooie foto’s opleveren. In zo’n geval raad ik aan de foto te maken, maar doe het niet stiekem. Doe het wederom open en bloot, bedank diegene en verwijder de foto als deze persoon dat wilt. Respect is in dit geval het sleutelbegrip.

 

Betalen voor een foto

In Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, zag ik ze patrouilleren rondom elke tempel op zoek naar toeristen met camera’s (ofwel: toeristen). Ik heb het over de wel erg authentiek geklede locals die maar wat graag hun hand ophouden in ruil voor een kant en klaar plaatje. Voor mij persoonlijk haalt het alle vreugde uit het maken van de foto: het is niet meer een uniek moment wat je vastlegt en de connectie die je legt, vindt zijn fundament in een paar roepie. Dit betekent echter niet dat het geen goede foto kan zijn.

Deze ‘beroepsmodellen’ vormen echter een uitzondering. De meeste mensen zullen het leuk vinden gefotografeerd te worden, mits op een respectvolle manier. Wilt iemand niet gefotografeerd worden, zal dat snel genoeg duidelijk worden door bijvoorbeeld een gebaar, maar geef men wel de ruimte dit gebaar te maken.

In verschillende culturen zal het makkelijker of moeilijker zijn portretten te schieten. Zo was het in Jordanië vrijwel onmogelijk om een vrouw te fotograferen, om dezelfde reden dat moslima’s een boerka dragen. Dit echter in tegenstelling tot bijvoorbeeld India, waar ik soms overspoeld werd met soms wel tientallen ‘fotomodellen’ tegelijkertijd. Verschillen kunnen groot zijn, maar respecteer dit ten alle tijden, je bent ten slotte te gast in een land.

 

Na het maken van de foto

Na het maken van een portretfoto is het eerste wat ik doe de foto laten zien aan mijn model. In veel landen zijn goede camera’s niet voor handen en is het een bijzondere gebeurtenis om gefotografeerd te worden. Het delen van het resultaat kan daarom erg leuk zijn. Vraagt een persoon of je diens foto op kunt sturen, doe dat dan. Wereldwijd beschikt men over e-mail of Facebook, maak hier gebruik van. Als je langer in dezelfde plaats verblijft, is het ook leuk om een afdruk langs te brengen. Men zal hier erg dankbaar voor zijn en vaak levert het een uniek kijkje in de lokale cultuur op.

Zelf kan je foto, mits in een openbare ruimte gemaakt, online delen. Foto’s waarvan ik zelf niet zou willen dat ze gedeeld werden, deel ik ook niet van een ander. Voorbeelden van foto's die ik heb gemaakt en gedeeld, staan op mijn Instagrampagina (@joepschrijver).

 

Concluderend

Wanneer wel en wanneer niet een foto van iemand te maken en de wijze waarop is een vaardigheid die je gaandeweg ontwikkelt. Verken jouw en andermans grenzen, maar probeer daar niet overheen te gaan. Ongetwijfeld zal je soms op je bek gaan en zal het anders uitpakken dan je gehoopt had, maar dit zullen de meest memorabele en leerzame foto’s zijn. Ik ben benieuwd naar jullie bevindingen en tips, deel ze vooral met me in de reacties.

 

Personal competences, goals and skills: 
Ga reizen, leer jezelf én een ander kennen

Ga reizen, leer jezelf én een ander kennen

Image

Quote van Eurocommissaris Frans Timmermans, op bezoek bij middelbare scholieren in Bergen op Zoom:

"Ga reizen, dan leer je jezelf én anderen beter kennen"

Een uitspraak die ik van harte ondersteun. Natuurlijk is ‘reizen’ niet de enige manier om jezelf of een ander te leren kennen. Maar ik ben er van overtuigd dat een tijdje in het buitenland verblijven als een ‘snelkookpan’ kan werken voor persoonlijke ontwikkeling en een breder of beter begrip voor een ander.

Onder andere door een tweetal subsidieprogramma’s, Xplore en MillenniumDoen!, heb ik in de praktijk bij ruim 1.500 jongeren (15-25 jaar oud) kunnen zien wat een buitenland ervaring vaak betekent voor iemand groei en wereldbeeld. Daarnaast heeft een Tienertoer, Interrail trip en stages/onderzoeken in Guatemala en Maleisië mijn eigen “wereld”beeld stevig verbreed en verdiept.

Ik gun iedere jongere, maar ook jong volwassene en volwassene, een tijd in het buitenland waarin zelfstandig kan worden gewerkt aan persoonlijke competenties en interculturele vaardigheden.

Om in de woorden van Timmermans af te sluiten: “Tijdens het reizen leer je wie je zelf bent. Je leert andere landen, andere mensen kennen. En als je de mensen kent, hoef je er niet meer bang voor te zijn.”

Deel je ervaringen

  • Welke afwegingen en keuzes heb jij gemaakt rondom het wel of niet een tijdje in het buitenland reizen, werken of studeren?
  • Ben je zelf voor wat langere tijd (langer dan de gemiddelde 'vakantie') in het buitenland geweest? Zo ja, wat heeft het jou met name opgeleverd? Wat waren de voordelen, wat waren de eventuele nadelen?

Meer lezen

Integreren in de Nepaleese cultuur

Integreren in de Nepaleese cultuur

In de daycare kan ik steeds meer bijdragen in spelletjes bedenken die een dubbel doeleinde (fysiotherapeutisch als lerende wijs) hebben. Zo heb ik bijvoorbeeld het spelen met schuim (ook wel scheerschuimen) geïntroduceerd. Deze week is er nog een andere vrijwilliger van Noorwegen voor een weekje in de daycare. Zo sta je als docenten eerst in je eentje en ben je nu opeens met 3. Maar die luxe is helaas maar voor een weekje. Ik vind het wel heerlijk dat de kinderen nu niet alleen maar ‘miss miss’ kunnen roepen maar dat ze mijn naam moeten zeggen. Ik heb respect voor dorith als juffrouw want ik word al gek al maar 8 kinderen mij voortdurend roepen met miss. Maar verder kan ik onwijs genieten van het werken met kinderen. Ik heb zelfden zoveel gelachen. De kinderen kunnen soms zulke heerlijke opmerkingen maken. Zo moest ik de vingers van 1 meisje er volgens haar afhalen omdat ze pijn deden. Volgens de andere begin ik ook al een beetje op de kinderen te lijken. Zo kan ik ook steeds vaker gekke opmerkingen maken. Maar dit alles zorgt er wel voor dat we lekker veel kunnen lachen. Shanti en ik hebben ook heel veel lol door Dorith en Kiran grapjes te maken. Het allermooiste moment vond ik dat dorith ging klagen over de grapjes bij Khrisna. Maar nadat ze dit had gedaan begon Khrisna ook met Kiran grapjes te maken. Naast al het gelach heb ik soms ook een beetje moeite met de cultuur. Zo mogen wij nooit ergens bij helpen in het huishouden. En als je er te lang over door gaat wordt het meer als een belediging opgevat (alsof zij het niet goed genoeg doen). Ik begin namelijk onderhand ook echt zin te krijgen om mijn handen uit de mouwen te steken, maar dat kan hier dus echt niet. Gelukkig kunnen we wel onze eigen kleding wassen. Het is wel even wennen om in een teiltje je kleding te moeten wassen. Na al het wassen voelde ik mijn handen ook heel erg, van de hele tijd de wringende en knijpende beweging. Maar gelukkig hoef ik de kleren niet vaak op deze manier te wassen. De meeste tijd van onze vrije tijd kunnen we dus aan andere dingen besteden. Zo lopen we vaak door het stadje. Dorith heeft een heel leuk plekje waar ze heerlijke muffins verkopen ontdenk waar we regelmatig heen gaan voor een koffie, internet en een muffin. De vrijdag middag vertrekken we naar Kathmandu om daar verder te gaan met onze lading souvenirtjes in te slaan. De dag erna gaan we naar het plaatsje Boudda waar de grootste stoepa van de wereld staat. Het is heel indrukwekkend en mooi kleurrijk. Als we ’s avonds terug komen gaan we in het huis (met de zussen) kaartspelletjes spelen, roksi (lokaal drankje) en allerlei lekkere snacks eten. Het is altijd een moment waar ik naar kan uit kijken en waar ik van kan genieten.

 

De eerste dag van de week begint alweer goed. Ik word ’s nachts regelmatig wakker omdat ik het koud heb. Maar afgelopen avond heb ik het zo koud gehad dat ik niet kon slapen omdat ik mezelf maar niet warm kreeg. Als ik er ook nog hoofdpijn bij krijg besluit ik maar thuis te blijven want ik kan die kinderen vandaag helemaal niet aan. Het jongste zusje is die dag thuis en zorgt goed voor me. Maar maandag en dinsdag kan ik wel weer gewoon naar school toe. Dinsdag draai ik 1 uur ook alleen aangezien het hele team een overleg heeft. Ik ben de laatste weken meer bezig met het begeleiden van stap voor stap denken bij de kinderen. Het is me namelijk opgevallen dat ze allemaal heel goed weten wat het doel van de les is. Maar geen van alle kan mij stap voor stap uitleggen of laten zien hoe ze dat kunnen gaan doen. Wat me opvalt is dat niet alleen bij de kinderen maar soms ook in de les geen logische volgorde zit qua motorische opbouw. Zo leg ik nog uit waarom de kinderen bepaalde oefeningen moeten beheersen voordat ze verder kunnen naar een complexere taak. Dit heeft me mede doen besluiten om een boek wat betreft scheerschuimen te gaan maken. Hierin staat duidelijk wat ze met scheerschuim allemaal kunnen en hoe je het moeilijker kan maken en welke motorische vaardigheden ermee worden geoefend. Dan hebben ze tenminste nog wat aan mijn cadeau. Het is me namelijk opgevallen dat ze heel veel spellen hebben gekregen (van Nederlandse vrijwilligers). Bij al die spellen zit vaak een Nederlandse beschrijvingen, maar omdat zij dat natuurlijk niet kunnen lezen weten ze van een deel van de spellen niet hoe ze die kunnen gebruiken. Zo vraagt de docenten mij geregeld of ik haar kan vertellen hoe een bepaald spel moet.  De dinsdag gaan we meteen nadat de daycare is afgelopen richting Nagarkot. Aangezien de Tsaar (belangrijke mensen uit een paar landen) op bezoek zijn in de Kathmandu vallei hebben we deze woensdag en donderdag vrij. Woensdag ochtend staan we vroeg op om richting een uitkijk punt (de Nagarkot toren) te lopen en vanuit daar de zonsopkomst te kunnen zien. Het is gelukkig mooi helder weer waardoor we dit keer wel een mooi zicht hebben en de ijstoppen van de Himalaya gebergte kunnen zien. We gaan weer op tijd terug naar Bhaktapur voor de bruiloft die er ’s avonds is. Een meid van het guesthouse gaat trouwen en omdat we helemaal ingeburgerd worden in het leven mogen wij natuurlijk ook komen. We lenen een sari (traditionele Nepaleese jurk) van het gastgezin. Het is prachtig om te zien hoe iedereen zich optut voor het feest. Maar als je bij het feest zelf komt staan er dan wel van die lelijke plastic tuinstoelen en valt de elektriciteit geregeld uit. Het is een groot feest waarbij de man niet aanwezig is. Waarom alleen de vrouw aanwezig is op de bruiloft begrijp ik niet helemaal. Het is een hele gave ervaring en het is heel leuk om te zien hoe de zussen waarbij wij verblijven helemaal los kunnen gaan op de dansvloer. De donderdag is meer een relax dagje en gaan we opzoek naar een cadeau voor het gastgezin. Je zou denken dat het heel makkelijk is iets te verzinnen. Maar als we nadenken over wat ze nog echt nodig hebben kan ik me niet echt iets verzinnen. Tijdens de zoektocht naar cadeau voor het gastgezin heeft dorith wel opeens een extra tasje ergens vandaan weten te toveren. Zonder dat ze het zelf door heeft loopt ze met een tas vol met houten souvenirtjes, maar waar ze het vandaan heeft dat weet ze niet. Zo heeft dorith af en toe van die heerlijke acties die mij dan weer de slappe lach bezorgen. Zaterdag gaan we op en neer naar Patan. In Patan is een prachtige durbar square maar de rest van de stad stelt niet zoveel voor. Na een uurtje rondlopen hebben we het alweer gezien.

 

Na de roksi party van afgelopen avond heb ik liggen denken over wat er op me staat te wachten als ik terug ben. Wat wil ik gaan doen en welke mogelijkheden heb ik. Deze gedachtes bezorgen me nu al slapeloze nachten. Van Shanti mag ik nu geen roksi meer drinken want daar ga ik alleen maar van denken waardoor ik niet kan slapen. Gelukkig hoef ik nog niet wakker te liggen omdat ik het beeld van een onthoofd beest heb gezien. Hier onthoofden ze geiten, eenden, buffalo’s  enz. om ze vervolgens aan de goden te offeren. Dorith heeft dit ritueel al meerdere malen gezien, maar ik gelukkig nog niet. Op de daycare ga ik verder met het aanleren van stap voor stap leren denken. Deze week sta ik weer 2 keer zonder docente voor de klas aangezien zij naar het ziekenhuis moet. Maar nu is Shanti er ook om te helpen. Ik vraag me alleen wel af hoe ze dit zouden oplossen als ik er niet was. Vrijdag vier ik met de kinderen sinterklaas door hen een sinterklaas liedje te leren en pepernoten te eten. Samen met Dorith bedenk ik een sinterklaasgedicht dat over onze reis gaat. Zo kunnen we hier in Nepal ook een beetje sinterklaas vieren.  Deze woensdag is het disable day in Nepal. We gaan hier met Swarga naar toe en Dorith gaat daarom ook een dagje bij swarga helpen. Het is heel leuk om te zien hoe de kinderen naar deze dag uit hebben gekeken. Eerst is er een optocht waar verschillende groepen in meelopen. Ik loop samen met een meisje met looprekje, maar die kan het tempo van de stoet niet helemaal bijhouden. Verder is het voornamelijk veel gepraat, maar het is allemaal in het Nepalees dus ik versta er niks van. Van swarga doen nog een paar kinderen een liedje en een dansje en daarna is het alweer afgelopen. Zaterdag gaan we met een groepje jongens van swarga op bezoek bij een jongen van swarga waarvan het been is geamputeerd. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe het werkt in een Nepalees ziekenhuis. Zo vertellen ze ons dat het kind ongeveer nog een maand in het ziekenhuis moet liggen. Net zolang totdat de wond genezen is. Zoiets zou in Nederland nooit gebeuren, dat is gewoon veel te duur. 

Begrippenlijst Lives Across Cultures

Begrippenlijst Lives Across Cultures

Deze samenvatting is gebaseerd op het studiejaar 2013-2014.

......read more

Hoofdstuk 1: Introductie

 

Cross-culturele psychologie

Dit onderzoeksveld bestudeert systematisch de relatie tussen de culturele context van de menselijke ontwikkeling en de gedragingen die een persoon laat zien doordat die opgegroeid is een bepaalde cultuur.

Menselijke ontwikkeling

De menselijke ontwikkeling kenmerkt zich door veranderingen in het fysieke, psychologische en sociale gedrag dat wordt ervaren door individuen gedurende het leven van de conceptie tot de dood.

Cross-culturele menselijke ontwikkeling

Verschillen en overeenkomsten tussen culturen in het ontwikkelingsproces en de uitkomsten in het gedrag van individuen en groepen.

Cultuur

Cultuur bestaat uit aangeleerde en gedeeld overtuigingen, waarden, gedragingen, symbolen en houdingen die karakteristiek zijn voor bepaalde groepen en die overgegeven worden van de ene generatie op de andere.

Etnocentrisme

De neiging om andere mensen en culturen te beoordelen aan de hand van wat normaal is binnen de

Traditionele kleding in China

Traditionele kleding in China

Traditionele chinese kleding

Traditional Chinese clothing

Inleiding

Net zoals ieder ander land heeft ook China haar eigen traditionele kleding. In China speelt traditionele kleding een grote rol in de geschiedenis en cultuur van het land. China heeft een grote geschiedenis gehad met verschillen dynastieën waar uit elk dynasty een eigen traditionele kledingsoort is ontstaan. Echter worden traditionele kledingsoorten tegenwoordig alleen gedragen bij speciale gelegenheden, zoals bruiloften, festivals of andere religieuze gelegenheden. De meeste Chinezen dragen meestal moderne kleding in het dagelijks leven, wat niet veel verschilt van de westerse kledingstijl. Alhoewel veel etnische minderheden in China wel de traditionele kledingsoorten dragen in het dagelijks leven. In deze blog bespreek ik de vier meest bekende kledingsoorten in China: Hanfu, Qipao, Tangzhuang en Zhongsan zhuang.

Hanfu

Allereerst begin ik met de Hanfu. De Hanfu is de oudste traditionele kleding uit China dat werd gedragen door de Han bevolking (Oost-Azië). Hanfu is dan ook ontstaan in de Han Dynasty (206 v. Chr. - 220 na Chr.). Hanfu betekent in het Chinees Han-kleding. Fu/服 betekent namelijk kleding. De Hanfu wordt gezien als een symbool van de authentieke Chinese cultuur. Deze had zelfs invloed op sommige Aziatische landen zoals Vietnam, Japan en Korea bereikt.

Als men aan Hanfu denkt, dan wordt er vaak gedacht aan een los bovenstuk met mouwen en een rok achtig onderkant wat ook wel shang/裳 wordt genoemd. Traditioneel kan de Hanfu worden onderverdeeld in drie stijlen: jas met rok, jas met broek of één jurk. Tijdens de Shang Dynasty werd de Hanfu kleurrijker gemaakt door de kleuren rood en groen en werd vervolgens ook voortdurend verbeterd. Sommige mensen gebruiken nog accessoires om hun Hanfu te versieren zoals hoofddeksels, riemen sieraden etc. Hoe meer accessoires er werden gedragen, hoe hoger hun sociale status was. 

Onder de Hanfu werden natuurlijk ook Hanfu schoenen bij aangedaan. Tijdens de Han Dynasty werden schoenen lü (履) genoemd. Tegenwoordig is dat xie (鞋). De Han bevolking droegen meestal gewone schoenen (lü), schoenen met dikke zolen (xi) of houten klompen (ji). De lü schoenen werden vooral gedragen voor formele gelegenheden en de ji schoenen voor informele gelegenheden.

soorten hanfu

Soorten hanfu

Qipao (Cheongsam)

Qipao is de meest populaire kledingsoort in China, het wordt ook wel Cheongsam (cantonees) genoemd. Deze is ontstaan in de Qing Dynasty (1644-1912) en komt oorspronkelijk uit de Manchu-bevolking. Tijdens de Qing Dynasty, werd de Manchu bevolking door de Han Chinezen ook wel ‘Qi’ genoemd. Dus de naam Qipao (pao betekent ‘lange jurk’) komt oorspronkelijk van de Han Chinezen. Aan het einde van de Qing Dynasty werd de Qipao steeds verder ontwikkeld tijdens het tijdperk van de Republiek van China. In de jaren 20 werd de Qipao in Shanghai gemoderniseerd en werd gedragen door beroemdheden en de hogere klasse. Zo is de Qipao een van de nationale Chinese jurken geworden. De kenmerken van een Qipao is een rechte kraag, strak om de taille, opgerolde knopen, en splitten aan beide zijde van de jurk. De gemoderniseerde Qipao was in die tijd een van de beste outfits om de lichaamsvorm van een vrouw te laten zien. De Qipao heeft zich in de In de tijd van de Qing Dynasty moest de Manchu-bevolking de Qipao dragen als hun dagelijkse uniform. Tegenwoordig wordt het alleen bij speciale gelegenheden gedragen zoals bruiloften, feesten etc.

Een Qipao/cheongsam voor mannen, wordt ook wel ‘changsan’ genoemd. Dat betekent ‘lange shirt’. Ook deze werd toentertijd gedragen als officiële uniform. Tegenwoordig worden Changsans alleen nog gedragen op speciale gelegenheden.

 

Cheungsam

cheungsam

Qipao

qipao

Tang zhuang

De Tang zhuang verwijst vaak naar een Chinees jasje uit de Tang-dynasty (618-907). Zhuang/裝 betekent in het chinees ‘pak’. De Tang rijk stond bekend als de meest welvarende en machtigste bevolking. De Tang bevolking woonden toen in de ‘Chinatowns’, wat letterlijk de ‘Tang people street’ was. In het Chinese cultuur kent de Tang zhuang twee varianten. De ene verwijst naar de authentieke kleding uit de Tang-tijdperk en de ander verwijst naar het Manchu mannenjas dat is geëvolueerd uit Magua van de Qing Dynasty. Dat laatste zijn ook de pakken die we tegenwoordig nog steeds terugzien. De Tang zhuangs werden steeds populairder in de jaren 40 toen de mouwen steeds korter werden gemaakt, en er meer kleur en versieringen werden gebruikt op de pakken. Een populaire decoratie was het gebruik van de Chinese karakters Fu (福: geluk) en Shou (寿: lang leven) op het Tang-pak om geluk en beste wensen uit te drukken.

De Tang zhuang heeft in de geschiedenis een grote invloed gehad op de kledingstijlen van Japan en Korea. De Japanse nationale kimono is bijvoorbeeld gemaakt op basis van de pao uit de Tang Dynasty. De Koreaanse nationale hanbok is ook ontstaan uit een combinatie van de Hanfu en Tang zhuang. In China is de Tang zhuang een soort formele kleding geworden die bij sommige speciale gelegenheden wordt gedragen. Steeds meer Chinezen zijn ook eerder geneigd om op speciale dagen een Tang zhuang te dragen in plaats van een westerse pak of jurk. Chinese presentatoren op televisie dragen ook steeds meer een Tang zhuang, zoals bij de Spring Festival Galas.

Tang Zhuang

Tang Zhuang

Zhongsan zhuang

De Zhongsan zhuang is ontworpen door Sun Zhong San, de leider van China tussen 1912-1949. De Zhongsan zhuang is dus ook naar hem vernoemd. Het zhongsan pak werd in 1929 verkozen als de officiële uniform van China. Mao droeg deze bijvoorbeeld voor belangrijke gelegenheden, waardoor het pak nu wordt gezien als een formeel kostuum voor de overheid en de bevolking. Het pak werd daarom ook wel ‘Mao suit’ genoemd.

De Zhongsan pak combineert het traditionele Chinese en Westerse kledingstijlen. Het heeft vierzakken, vijf grote knopen in het midden aan de voorkant en drie kleinere manchetknopen op beide mouwen. Het uiterlijk van de pak heeft een sterke symbolische betekenis. De vier zakken op de pak staan voor: welwillendheid, loyaliteit, eerlijkheid en schaamte. De vijf knopen in het midden symboliseren de scheiding van vijf machten: bestuur, wetgeving, rechtspraak, toetsing en toezicht. En de drie manchetknopen op de mouwen symboliseren de drie volksprincipes: nationalisme, democratie en het levensonderhoud van het volk. Verder symboliseren de twee omgekeerde zakflappen de bloei van de staat met cultuur in plaats van met militaire macht. De omgeslagen, gesloten kraag vertegenwoordigt de nauwgezette houding ten opzichte van het beheer van staatszaken, en het pak uit één stuk vertegenwoordigt de eenheid van China.

Sinds eind jaren 70 geven steeds meer Chinezen de voorkeur aan westerse pakken. Maar de Zhongsan zhuang wordt vooralsnog veel gedragen in films en wordt het ook gedragen door filmsterren zoals Jackie Chan.

Mao in Zhongsan Zhuang

Mao in Zhongsan Zhuang

 

 

 

Bronvermelding

https://www.chinahighlights.com/travelguide/traditional-chinese-clothes-zhongshan-suit.htm

https://www.chinahighlights.com/travelguide/traditional-chinese-clothes-tang-suit.htm

https://www.chinahighlights.com/travelguide/traditional-chinese-clothes-cheongsam.htm

https://www.chinahighlights.com/travelguide/traditional-chinese-clothes-hanfu.htm

https://www.chinahighlights.com/travelguide/traditional-chinese-clothes.htm

https://en.wikipedia.org/wiki/Hanfu_footwear

https://www.chinosity.com/2020/09/30/why-has-chinese-street-fashion-become-so-popular/

Countries & Regions: 
Over waarom je beter geen geld kunt geven aan Chinese bedelaars

Over waarom je beter geen geld kunt geven aan Chinese bedelaars

Image

1) Samen met een Duitse vriendin ben ik in de grootste boekenwinkel van Beijing. We kijken rustig rond, tot er een Chinese man van middelbare leeftijd naar ons toekomt. Hij is niet al te schoon, draagt oude kleren en met iedere zin die hij uitspreekt komt er een ongelooflijke walm uit zijn mond. Hij vertelt in niet al te slecht Engels dat hij net drie dagen met de trein onderweg is geweest van zijn thuisstad naar Beijing, omdat hij de volgende dag een belangrijk interview heeft. Dat hij tijdens die treinreis niets gegeten heeft, nu erg veel honger heeft en wil dat wij hem mee uit eten nemen.

Wij kijken elkaar vertwijfeld aan, want wie zit er nu te wachten op een wildvreemde, stinkende kerel die zegt dat je hem wel even mee uit eten kunt nemen? We willen natuurlijk nee zeggen, maar zijn ietwat verbouwereerd door zijn directheid. Hij kijkt ons allebei aan en blijft benadrukken dat hij die drie dagen in de trein een staanplaats had, niet heeft kunnen zitten en zich niet heeft kunnen wassen, en dat hij als voorbereiding op dat belangrijke interview toch echt een goede maaltijd nodig heeft. Geld daarvoor heeft hij niet, dus dat vraagt hij aan ons. Ik haal aarzelend een mueslireep uit mijn tas en bied hem die aan.

De man bekijkt de mueslireep minachtend, en stelt dat ik hem na drie dagen niet gegeten te hebben toch niet af kan schepen met een mueslireep. Drie dagen! Hij wil een warme maaltijd en kijkt ons boos aan. Wij denken echter dat als iemand echt drie dagen niets heeft gegeten, hij een mueslireep niet af zal slaan. We lopen weg, terwijl de man ons boos na blijft kijken.

2) Samen met een collega ben ik bij een Duits bedrijfje om een video te maken voor het project waar we aan werken. Het bedrijf is gevestigd in een steeds populairder wordende hutong, waar steeds meer toeristen naartoe komen en waar bedelaars zich dus ook steeds vaker laten zien. Zodra we buiten gaan filmen krijgt een bedelaar ons direct in de smiezen. Hij probeert het eerst bij mijn Chinese collega, die hem koud negeert, vervolgens bij mij, waarvan hij ook geen reactie krijgt, en tot slot spreekt hij de Duitse eigenaresse van het bedrijf aan. Hij blijft herhalen dat hij honger heeft, dat zijn vrouw honger heeft en dat hij daarom ‘money’ wil, om eten te kopen.

De eigenaresse van het bedrijf heeft die ochtend cake gehaald voor de filmcrew, en we besluiten dat we hem wel een stuk kunnen geven. Ze komt naar buiten met een groot stuk in een plastic tasje dat hij zo mee kan nemen, maar als ze hem de cake geeft kijkt hij haar verbouwereerd aan. “Zo’n beetje maar?!”, is zijn eerste reactie. Als ik zeg dat het niet een beetje is maar een groot stuk, dat zijn ergste honger en die van zijn vrouw zeker zal stillen, kijkt hij ontsteld naar de cake. “Zo’n klein beetje maar, geen geld?” herhaalt hij terwijl hij ons vragend aankijkt. Als ik zeg dat hij deze cake niet aan hòeft te nemen maar dat hij het stuk ook terug mag geven, duwt hij de cake direct in mijn handen en loopt boos weg. Op zoek naar een goedgeloviger slachtoffer.

Dit blog werd op 23 juni 2014 gepubliceerd op JudithinChina.com.

Countries & Regions: 
Supporting content & Crossroads:
World habits, food customs and country philosophies - Theme
Tolerance and understanding another person and culture - Theme
Access: 
Public
Follow the author: Project and Volunteer Supporter
Contributions, Comments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Statistics
789