H1: Wat is abnormaliteit?
1.1 Wat is abnormaal gedrag?
Couturale relativisten beweren dat de normen van een samenleving moeten worden gebruikt om de normaliteit van een gedrag te bepalen. Anderen hebben gesuggereerd dat ongewoon gedrag, of gedrag dat subjectieve nood in een persoon veroorzaakt, abnomaal moet worden genoemd.Weer anderen hebben gesuggereerd dat alleen gedrag als gevolg van een psychische aandoening of ziekte abnormaal zijn.Al deze criteria hebben echter serieuze beperkingen.
De huidige consensus onder professionals is dat gedragingen abnormaal zijn wanneer:
Deze criteria kunnen worden herinnerd als de vier Ds: disfunction, distress, deviance (afwijkend gedrag) en dangererousness.
Abnormaal gedrag valt langs een continuüm van adaptief naar ongelukkig gedrag, en de locatie van de lijn die gedrag als ongeordend aanwijst, is gebaseerd op een subjectieve beslissing.
1.2 Wat is de geschiedenis van abnormaal gedrag?
Historisch zijn theorieën van abnormaliteit in een van de drie categorieën gevallen:
- Biologische theorieën zagen psychische stoornissen als een aanvulling op lichamelijke ziekten, veroorzaakt door de afbraak van een systeem van het lichaam.
- Bovennatuurlijke theorieën zagen abnormaal gedrag als gevolg van goddelijke interventie- vloeken, demonische bezetenheid en persoonlijke zonden.
- Psychologische theorieën zagen abnormaal gedrag als een resultaat van stress.
In de prehistorie hadden mensen waarschijnlijk grotendeels bovennatuurlijke theorieën over abnormaal gedrag, door het aan demonen of geesten toe te wijzen. Een behandeling voor abnormaliteit in het Stenen Tijdperk kan gaten in de schedel boren zijn zodat demonen kunnen vertrekken, een procedure die bekend staat als trephination. Ancient Chinese, Egyptische en Griekse teksten suggereren dat deze culturen een biologisch beeld hebben van abnormaal gedrag, hoewel verwijzingen naar bovennatuurlijke en psychologische theorieën ook te vinden zijn.
Tijdens de middeleeuwen kan abnormaal gedrag zijn geïnterpreteerd als te wijten aan hekserij.
Psychische epidemieën en massahysterieën = groepen mensen vertonen vergelijkbare psychologische en gedragssymptomen.
-> Meestal zijn deze toegeschreven aan algemene stress of beliefs.
Zelfs ver in de negentiende en twintigste eeuw waren veel mensen die abnormaal handelden afgesloten in gevangeniscondities, gemarteld, uitgehongerd of genegeerd.
Als onderdeel van de beweging voor geestelijke hygiëne, werd het morele beheer van psychiatrische ziekenhuizen wijdverspreider. Patiënten in deze ziekenhuizen werden met vriendelijkheid behandeld en kregen de beste biologische behandelingen ter beschikking. Effectieve biologische behandelingen voor de meeste psychische problemen waren echter pas beschikbaar in het midden van de twintigste eeuw.
1.3 Hoe heeft het zich ontwikkeld?
Moderne biologische perspectieven op psychische stoornissen werden bevorderd door:
- Kraepelins ontwikkeling van een classificatiesysteem
- de ontdekking dat algemene parese wordt veroorzaakt door een syfilisinfectie.
Het psychoanalytische perspectief begon met het werk van Anton Mesmer. Het groeide toen Jean Charcot en uiteindelijk Sigmund Freud geïnteresseerd raakten in de rol van het onbewuste
.....read more
Add new contribution