Bepaaldheid van het misdrijf (HR 28-01-2014, NJ 2014, 107)

Feiten

I.c. gaat het om een verdachte die is veroordeeld omdat hij ‘ter voorbereiding van een te plegen misdrijf, te weten diefstal met geweld en/of afpersing, opzettelijk voorwerpen, te weten: drie ploertendoders en drie busjes traangas en een koevoet en twee kogelwerende vesten en twee bivakmutsen, bestemd tot het begaan van dat misdrijf, voorhanden heeft gehad’.

M.b.t. de bewezenverklaring heeft het Hof geoordeeld dat op grond van de bewijsmiddelen is komen vast te staan dat twee goederen die in de auto zijn aangetroffen (de koevoet en de rubberen hamer) ongeveer 6 dagen voor zijn aanhouding door verdachte zijn gekocht. Deze goederen zijn aangetroffen in de kofferbak van de personenauto vlakbij de overige in de tenlastelegging genoemde goederen. Een aantal van die goederen is bij elkaar in een plastic tas aangetroffen. Gezien deze omstandigheden is volgens het hof bewezen dat verdachte de goederen zelf in de personenauto heeft gelegd of in ieder geval wist dat deze goederen in de auto lagen. Daarom had de verdachte deze goederen opzettelijk voorhanden. Voorts heeft de verdachte aangegeven de goederen te willen behouden.

Op grond van geldende jurisprudentie moet worden beoordeeld of genoemde voorwerpen, afzonderlijk dan wel gezamenlijk naar hun uiterlijke verschijningsvorm ten tijde van het handelen dienstig kunnen zijn voor het misdadige doel dat de verdachte met het gebruik van die voorwerpen voor ogen had. Het hof stelt vast dat verdachte is aangetroffen in een stilstaande grijskleurige Volkswagen Golf. In de auto zijn de genoemde goederen aangetroffen. Volgens het Hof zijn de ploertendoders, de pepperspray en de kogelwerende vesten gericht op aanval en/of verwacht verzet. Deze goederen zijn, in combinatie en in onderlinge samenhang met elkaar en met de koevoet en de bivakmutsen, naar hun uiterlijke verschijningsvorm gericht op het plegen van de in de tenlastelegging genoemde misdrijven. Het hof weegt in de waardering van het bewijs mee dat verdachte voor voornoemde redengevende omstandigheden geen redelijke verklaring heeft gegeven. Het hof acht bewezen dat verdachte de voorwerpen voorhanden heeft gehad met het voornemen om daarmee een diefstal met (bedreiging van) geweld, dan wel afpersing te plegen. Het middel klaagt dat hetgeen is bewezenverklaard niet uit de gebezigde bewijsmiddelen kan worden afgeleid.

Hoge Raad

M.b.t. de vraag of de verdachte opzettelijk voorwerpen voorhanden heeft gehad die waren ‘bestemd tot het begaan van het misdrijf ‘diefstal met geweld en/of afpersing’, niet zonder meer kan worden afgeleid uit de inhoud van de door het hof gebezigde bewijsvoering, is in de bestreden uitspraak niet naar de eis der wet met redenen omkleed. De Hoge Raad geeft aan dat zonder nadere motivering, welke ontbreekt, niet begrijpelijk is het kennelijke oordeel van het hof dat uit die bewijsvoering met voldoende bepaaldheid blijkt welk ‘misdadige doel (...) de verdachte met het gebruik van die voorwerpen voor ogen had’. De door het hof in dat verband in aanmerking genomen omstandigheden dat in de auto voorwerpen zijn aangetroffen die gebruikt kunnen worden bij het plegen van diefstal met geweld en/of afpersing en dat de verdachte die voorwerpen opzettelijk voorhanden heeft gehad, volstaan daartoe niet. Het middel slaagt.

Conclusie

I.c. gaat het om het vraagstuk “bestemd tot het begaan” van het misdrijf van art. 46 Sr. Het oordeel van het Hof dat uit de bewijsvoering met voldoende bepaaldheid blijkt welk “misdadig doel [...] de verdachte met het gebruik van de voorwerpen voor ogen had” is zonder nadere motivering niet begrijpelijk. De omstandigheden dat in de auto voorwerpen zijn aangetroffen die gebruikt kunnen worden bij het plegen van diefstal met geweld en/of afpersing en dat verdachte die voorwerpen opzettelijk voorhanden heeft gehad, is niet voldoende hiervoor.