HR 9 november 1999, NJ 2000, 40 (Spontane bekentenis II)

Casus

In 1998 zien twee politieagenten in Etten-Leur dat de verdachte een personenauto bestuurde terwijl hij geen autogordel droeg. Zij gaven de verdachte toen de aanwijzing dat hij hen moest volgen. In de tussentijd controleren de politieagenten via de mobilofoon de gegevens van de auto en stellen vast dat de door de verdachte bestuurde personenauto geen WA verzekering had.

Op een gegeven moment reed de verdachte met hoge snelheid weg van de politieambtenaren teneinde op dit manier de controle te ontkomen. Hierop stelden de

politieagenten een achtervolging in met als resultaat dat de verdachte werd aangehouden.

De verdacht werd medegedeeld dat hij was aangehouden wegens het rijden in een onverzekerde auto. Op de vraag van één van de politieagenten waarom hij was doorgereden, zei de verdachte dat er twee kilo speed in zijn auto lag. Bij het onderzoeken van de auto werd inderdaad drugs gevonden.

Het hof was van mening dat mededeling van de verdachte, m.b.t. het feit dat er speed in de auto was, een spontane mededeling was en dat erop dat moment geen sprake was van een verhoor als bedoeld in art. 29 van het WvSv.

Hoge Raad

De Hoge Raad kwam tot een ander oordeel dan het hof:
"Gelet op hetgeen het Hof blijkens de onder 1 en 2 genoemde bewijsmiddelen heeft vastgesteld met betrekking tot de gang van zaken rond het moment waarop door verbalisant [...] aan de verdachte de vraag werd gesteld waarom hij was doorgereden, met name op de omstandigheid dat de verdachte op het moment dat hem deze vraag werd gesteld reeds was aangehouden, geeft 's Hofs oordeel, dat de mededeling van de verdachte dat er twee kilo speed in de door hem bestuurde auto lag, een spontane mededeling was en dat er op dat moment geen sprake was van een verhoor als bedoeld in art. 29 Sv, blijk van een verkeerde rechtsopvatting, nu de door de opsporingsambtenaar aan de aangehouden verdachte gestelde vraag diens betrokkenheid bij een strafbaar feit betrof."

Het komt er op neer dan wanneer een verdachte van een strafbaar feit wordt aangehouden, en de agent hem dan vraagt naar wat er precies aan de hand is, de politie altijd tegen de verdachte moet zeggen dat hij niet tot antwoorden verplicht is.