Waar gaat dit artikel over?

Slaapduur, -kwaliteit en -architectuur veranderen gedurende de levensduur, vooral in de eerste 5 levensjaren. Studies bij mensen tonen aan dat voldoende slaap bij kinderen essentieel is voor normale groei en ontwikkeling, het welzijn van moeder en gezin, en dat slaap van kinderen wordt geassocieerd met significante voorspellers van de gezondheid van volwassenen. In deze review bespreken we slaapregulatie, biologische ritmes en slaaparchitectuur; de neurofysiologie van slaap; de ontwikkeling van slaappatronen bij zuigelingen en jonge kinderen; slaapduur en -patronen: normatieve gegevens, aanbevelingen en invloedrijke factoren; slaapproblemen; en aanbevolen slaaphygiëne.

Hoe wordt slaap gereguleerd?

Slaap wordt gereguleerd door twee overlappende maar verschillende systemen: het circadiane systeem en slaap/waak-homeostase. Het circadiane systeem synchroniseert endogeen biologische ritmes, inclusief slaap, cyclisch met de 24-uurs dag en wordt aangepast door de invloed van exogene factoren. Slaap/waak-homeostase beschrijft de interne neurofysiologische drang van het lichaam naar slapen of waken. Homeostase wordt beheerst door de principes van evenwicht; het lichaam wordt gedreven naar een balans tussen slapen en waken.

Welke fasen kennen de slaapcyclus?

De slaaptoestand zelf heeft een cyclische of ritmische organisatie. Slaap wisselt af tussen slaap met snelle oogbewegingen (REM; Rapid Eye Movement) en slaap met niet-snelle oogbewegingen (NREM), in slaapcycli of ultradiaanse ritmes. REM- en NREM-slaap hebben bepalende EEG-patronen en zowel neurologische als fysiologische kenmerken, hoewel de functie van elk niet volledig wordt begrepen. Aangenomen wordt dat NREM-slaap voornamelijk functioneert als een rustgevende en herstellende slaapfase en een periode van relatief lage hersenactiviteit. Aangenomen wordt dat REM-slaap een rol speelt bij het consolideren en integreren van herinneringen en bij de ontwikkeling van het centrale zenuwstelsel (CZS), zowel bij het onderhouden als het tot stand brengen van nieuwe verbindingen, vooral in tijden van ontwikkeling. REM-slaap is wanneer dromen, inclusief nachtmerries, voorkomen.

Wat is de neurologische basis van slaap?

Opwinding en slaap zijn dynamische fysiologische processen die worden gereguleerd door een complex, en slechts gedeeltelijk begrepen, netwerk van activering en onderdrukking van neurologische paden van de hersenstam via de hersenschors. Een basiskennis van de neuroanatomie en neurofysiologie is belangrijk voor het begrijpen van de ontwikkeling van slaap. Opwinding of waakzaamheid wordt gemedieerd door een systeem van neuronen die opstijgen van de hersenstam en de hypothalamus naar de hersenschors. Er zijn twee anatomische takken van het opgaande opwindingssysteem: de eerste tak gaat door de thalamus en de tweede door de hypothalamus en de basale voorhersenen. Waakzaamheid vereist gecoördineerde activiteit over de vele neurale paden en neurotransmitters.

Hoe ziet het slaapbevorderende systeem eruit?

Slaap vereist activatie van slaapbevorderende paden en deactivering van de opwindingsroutes. De best begrepen loci in het slaapbevorderende systeem zijn de neuronen van het ventrolaterale preoptische gebied (VLPO) en het mediane preoptische gebied (MNPO). De VLPO/MNPO innerveren de kernen van het stijgende opwindingssysteem (LDT/PPT, LC, DR, TMN en de orexine/hypocretine-neuronen) en scheiden remmende neurotransmitters/neuropeptiden (GABA en galanine) af, waardoor opwinding wordt geremd.

Hoe ziet de neurobiologie van REM, NREM slaap en wakker worden eruit?

Deze prikkelende en remmende neuronen die slaap en waakzaamheid reguleren, reguleren ook de slaapfase (REM/NREM-toestanden). VPLO/MNPO-neuronen bevorderen de slaap door remming van de thalamische en hypothalamische paden van het opwindingssysteem tijdens zowel NREM- als REM-slaap. De monoaminerge neuronen zijn het meest actief als ze wakker zijn, maar hebben ook een lage activiteit tijdens de NREM-slaap en geen activiteit tijdens de REM-slaap.

Hoewel een groot deel van het opwindingspad inactief is tijdens de REM-slaap, is er een subpopulatie van cholinerge neuronen in het thalamische opwindingssysteem die actief zijn tijdens de REM-slaap en worden geremd door aminerge neuronen tijdens waken en NREM-slaap. De antonia-karakteristiek van de REM-slaap wordt aangedreven door zowel de cholinerge als de slaap monoaminerge neuronen van het opwindingssysteem. de cholinergische neuronen veroorzaken activatie van de neuronen in de mediale medulla die remt  motorische neuronen. de monoaminerge prikkelende signalen, die bijdragen aan spierspanning terwijl iemand wakker is, zijn volledig geremd tijdens de REM-slaap met als gevolg een afname van spierspanning. In de zijkant van de hypothalamus zijn er neuronen die orexine/hypocretine uitscheiden. Deze stofjes richten zich op opwindingskernen en het meest actief zijn tijdens het waken en niet actief zijn tijdens de slaap (NREM of REM). In dezelfde cluster van neuronen in de laterale hypothalamus bevinden zich REM-slaapactieve neuronen die het remmende melanine-concentrerend hormoon (MCH) neuropeptide afscheiden. Dit complexe netwerk van activatie en onderdrukking van zenuwbanen die leiden tot waakzaamheid of NREM-slaap of REM-slaap, wordt slechts ten dele begrepen en vereist verder onderzoek.

Hoe slaappatronen ontwikkelen bij jonge kinderen?

Tijdens het eerste levensjaar veranderen de slaappatronen van baby's. De coördinatie van deze biologische ritmes en hun synchronisatie met de tijd van de dag ontwikkelt zich snel gedurende de eerste 6 maanden van het leven, wat het belang benadrukt van effectieve gedragsroutines die deze ontwikkeling vroeg in de kindertijd versterken. Biologische ritmes die integraal deel uitmaken van de slaap-waakcyclus omvatten veranderingen in lichaamstemperatuur en veranderingen in hormoonspiegels zoals melatonine en cortisol.

De kindertijd is een tijd van snelle hersenontwikkeling en significante veranderingen in de interne organisatie van de slaap.Ultradiane slaapcycli zijn ook korter bij kinderen en worden steeds langer naarmate ze volwassener worden. leven. In de eerste 5 levensjaren worstelen veel ouders en kinderen ook met slaap en slaapgerelateerd gedrag. Onvoldoende slaap heeft negatieve gevolgen voor neurologische gedrags- en cognitieve functies, gezondheid en welzijn. Er is echter een breed scala aan "normale" slaapduur en -patronen, en aanbevelingen voor slaapduur.

Wat zijn de conclusies van onderzoek naar slaappatronen bij kinderen?

Bright Futures, een nationaal initiatief voor gezondheidsbevordering en -preventie onder leiding van de American Academy of Pediatrics (AAP), biedt de meest algemeen aanvaarde aanbevelingen voor preventieve pediatrische gezondheidszorg, inclusief informatie over typische slaappatronen en dagelijkse slaapduur. Er zijn beperkte recente grote onderzoeken die rapporteren over slaappatronen en duur van kinderen. Een groot onderzoek naar de slaapgewoonten van kinderen, waarbij gebruik werd gemaakt van een landelijk representatieve steekproef, werd in 2004 gepubliceerd door de National Sleep Foundation. Deze studie rapporteerde een totale gemiddelde dagelijkse slaaptijd van 12,8 uur voor baby's (0-11 maanden), 11,7 uur voor peuters (12-35 maanden) en 10,4 uur voor kinderen in de voorschoolse leeftijd (3-5 jaar oud). Al deze gemiddelde duur ligt aan de onderkant van de slaapduur die wordt aanbevolen door Bright Futures en de consensusverklaring uit 2015 van slaapexperts van de National Sleep Foundation en de American Academy of Sleep Medicine.

Welke factoren kunnen slaappatronen bij kinderen beïnvloeden?

Er zijn verschillende factoren die slaappatronen bij kinderen kunnen beïnvloeden.

• Het culturele milieu is belangrijk voor het begrijpen en evalueren van de slaapduur en -patronen van kinderen. Er zijn een aantal studies die slaapduur en -patronen vergelijken bij jonge kinderen in verschillende landen en culturen. Een studie vond bijvoorbeeld latere bedtijden en kortere nachtelijke en totale slaapduur bij jonge kinderen in overwegend Aziatische landen.
• Ouder-kindrelaties en opvoedingsfactoren, met name ouderlijk affect, hebben ook invloed op de slaap van baby's en kinderen.
• Blootstelling aan de media kan leiden tot slaapproblemen door negatieve gevolgen voor slaapschema's en -routines.Interessant is dat is aangetoond dat de slaapduur van kinderen in de loop van de tijd afneemt, vooral sinds het begin van de 20e eeuw. Met de proliferatie van computers, videogames, televisietoestellen en met name draagbare persoonlijke elektronische apparaten, is er steeds meer bewijs en toenemende bezorgdheid dat mediagebruik de slaap verstoort, zowel neurofysiologisch als door slaaptijd te vervangen.

Welke slaapproblemen bestaan er?

Slaapproblemen komen vaak voor en hebben vaak hun oorsprong in het gedrag, als gevolg van factoren zoals het temperament en de ontwikkeling van het kind, de opvoedingsstijl of het affect, de interactie tussen kind en ouder en omgevingsfactoren. Er zijn ook parasomnia's, dit zijn periodieke, ongewenste gedragingen die optreden tijdens de slaap.

Gedeeltelijke opwindingsparasomnieën, zoals slaapwandelen, verwarde opwinding en nachtmerries, treden op tijdens de NREM-slaap, vroeg in de nacht, meestal tijdens de overgang uit de eerste en diepste periode van de NREM-slaap.

Wat houdt een goede slaaphygiëne in?

Gezonde slaappatronen kunnen tot stand worden gebracht en slaapproblemen kunnen worden voorkomen en beheerd door middel van slaapbevorderende ouderschapspraktijken of goede 'slaaphygiëne'. Slaap van goede kwaliteit, vooral 's nachts, bevordert volledige waakzaamheid overdag. Routines zijn cruciaal voor een goede slaaphygiëne, met name consistente slaapschema's en pre-slaaproutines. Bedtijdroutines geven externe aanwijzingen dat de slaap eraan komt en helpen kinderen zich mentaal op de slaap voor te bereiden door zowel voorspelbaar als kalmerend te zijn. Tegen de leeftijd van ongeveer 6 maanden zouden ouders een vaste bedtijdroutine moeten gaan gebruiken. Kinderen moeten tijdens het wakker zijn op de juiste manier worden gestimuleerd, met name moeten ze 's ochtends worden blootgesteld aan fel licht en worden aangemoedigd om gedurende de dag regelmatig intensief te bewegen.

Wat zijn de belangrijkste conclusies van het huidige artikel?

Er zijn veel aspecten van slaap die aanzienlijke gevolgen hebben voor de gezondheid en het welzijn van kinderen en gezinnen. Kinderartsen melden weinig formele opleiding in slaapgeneeskunde, maar patiënten melden vaak slaapproblemen bij baby's en kinderen. Basisfysiologie en ontwikkeling van slaappatronen, normatieve slaapduur en de vele beïnvloedende factoren zijn belangrijk voor het begrijpen en diagnosticeren van slaapproblemen bij kinderen. Kinderartsen moeten slaaphygiëne en het snel aanleren van gezonde slaapgewoonten bespreken tijdens routinematige anticiperende begeleiding in een poging om gezonde slaappatronen voor kinderen op de lange termijn vorm te geven en slaapproblemen te voorkomen.