Hoe zag een normale dag in India eruit?

8.00: Opstaan, wakker worden in m'n prachtige hostelkamer, geluid van de zee op de achtergrond, aankleden, ontbijten met heeeeeerlijk brood. (Ik geef toe, brood is wel een laf ontbijt in India. De volgende keer dat ik er zit pak ik het hardcore aan ga ik ontbijten met idles of naan!)

9.00: Wachten op de bus naar Pondicherry. Als je in India bent, pak dan de bus in de spits gewoon om het een keer gezien te hebben. Ik was blij dat ik ik boven iedereen uit kwam; ruimte om te ademen. De enige andere plaats in de bus waar je ook lucht kan krijgen is als je uit de bus gaat hangen, als je daar een plekje kan vinden dan, er hangen immers al tien anderen.

9.30: Aankomst in het weeshuis waar ik werkte. Ik speel een spelletje (Tip; anne maria koekkoek deed het heel goed!) met de drie kinderen die daar zijn, probeer ze een liedje leren of gaf ze de 'kieteldood'.

11.00: We (de drie kinderen, Svathi, de chauffeur en ik) gaan met een krakkemikkig busje richting de Gypsy community (zie Gypsy community voor meer info!). We proberen daar zoveel mogelijk kinderen te verzamelen en beginnen met de creche.

14.00: Weer richting het weeshuis, daar speel ik nog even met de kinderen.

16.00: snel naar Auroville om te douchen. Na twee ongelooflijk klamme, kleffe busreizen en een dag spelen met de kinderen die rond de vuilnisbult leven stink ik een uur in de wind.

18.00; eten, soms in auroville, soms in Pondi. Wel altijd uit eten, dat kost toch maar 1,5 euro.
We probeerden altijd zo lang mogelijk over het eten te doen. We hebben namelijk vrijwel de hele maand zonder elektriciteit gezeten en dan is het dus gewoon donker na 19 uur. In het begin is het romantisch om constant met kaarsen rond te lopen maar na een maand was ik het spuug en spuug zat. Ik werd er een beetje claustrofobisch van. In zo'n restaurant hebben ze een generator, dus daar is het wel licht.
De cycloon heeft Pondicherry verwoest dus de uitgaansgelegenheden, voor zover die er waren, zijn gesloten, de avonden werden dus afgesloten in het hostel, maar wel na een volle en intense dag.

De vraag die ik aan het begin van dit stelde was; hoe ziet een normale dag in India eruit. Ik heb denk ik maar vijf normale dagen gehad. India is zo'n chaos en gebeurde zoveel elke dag. De eerste week is die creche niet eens open geweest omdat de cycloon alles had verwoest. Toen ik ben met Bruno mee wezen 'fundraisen'. In de weekenden gingen we op pad, naar Ooty en naar Hampi. Andere dagen ben ik na m'n werk Pondicherry in gegaan in m'n eentje. Er was een dag dat er brand was uitgebroken in een woonwijk, zijn we daar eerst kleren gaan brengen, enz...
Wat betreft een dag niets gebeurd - een dag niet geleefd is er niks zo lééft als India.