Het wordt hier steeds warmer. Er zitten soms dagen van 35 graden tussen. In de Mall is het lekker koel. En in de Jeepney met de wind door je haren is dan ook wel erg fijn.

 

Om wat verkoeling en het avontuur op te zoeken ben ik afgelopen weekend samen met Daphne en Robin naar Banaue en Sagada gegaan. Het Noorden van de Filipijnen. Donderdag avond in de nachtbus gestapt om de volgende dag om 07.30 uur aan te komen in Banaue. Uit ervaring weet ik dat het in de bussen erg koud kan zijn, dus dit keer een deken meegenomen, een warm vest, een jas en dikke sokken. Ik had het niet koud!

 

Vanaf Banaue zijn we vervolgens naar Sagada gegaan met een jeepney. Drie uur durend, dus niet erg comfortabel. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt en hebben we mooie uitzichten gezien met rijstvelden. De Ifuago mensen zaten al klaar om op de foto gezet te worden. (Ifugao is een bevolkingsgroep in de provincie Ifuago)

Bij de volgende stop zagen we weer veel mooie rijstvelden, een bergachtig uitzicht met veel kleine huisjes. In 1 van de huisjes woont ook de meneer die op dat moment bij een toilet huisje zat om geld te innen. Ook hij was gekleed in traditionele kleding. Een soort lendendoek (Ik weet niet of hij er altijd zo bij loopt of dat hij het aanhad getrokken speciaal voor de toeristen die voorbij komen, ik denk t laatste)
 

Ook die middag weer een rit naar het startpunt van onze wandeltocht, dit keer zittend op het dak van de jeepney. Goed vasthouden en van het uitzicht genieten! Alhoewel dat genieten lastig ging, als je het gevoel hebt dat je bijna het dak wordt afgeslingerd.

Na een nacht met misschien een uurtje slaap was het een heftige wandeltocht. Een tocht naar de Banga-an rijstterrassen en de Bomod-ok waterval. Veel trappen op en af, maar het uitzicht was erg mooi! We waren met een groep van 14 mensen en wij waren de enige ‘foreigners’ af en toe werd er gestopt voor wat foto’s met natuurlijk verschillende poses. ;) toen we door het dorpje liepen, zag ik veel mensen ergens op kauwen. Een rood achtig tabak. Later kwam ik erachter dat het moma heet. Omdat ik later de tekst zag staan ‘no spitting of moma’. Het schijnt erg verslavend te zijn, dat was ook wel te zien, want het leek wel of het hele drop aan dat spul zat.

De volgende ochtend erg vroeg op (of beter gezegd midden in de nacht) voor een mooie zonsopkomst! 
 

Die dag zijn we ook aan ons volgende avontuur begonnen. 'The Cave Connection Adventure' Een vier uur durende tocht door de grotten. Claustrofobisch moet je niet zijn en ook wel een beetje lenig om je door de nauwe doorgangen te wurmen. Soms glijdend op je kont naar beneden en af en toe met een touw wat rotsblokken beklimmen. Er waren gidsen mee om ons te helpen en bij te schijnen met licht. Na 4 uur in de grot, hadden we het eigenlijk wel gezien. Ik was blij dat ik weer wat daglicht zag, maar het was wel een avontuur!

Voordat we de grot ingingen waren er hangende kisten te zien, hoog hangend aan een rotswand. De Igorots (de inwoners van dit gebied) begraven de doden in deze kisten. De kisten zijn erg klein, omdat ze in een foetus positie worden gebracht, ze geloven dat een persoon de wereld moet verlaten zoals hij of zij geboren is. De kisten hangen hoog aan een rotswand, zodat de overledene dichter bij de hemel/voorouderlijke geesten wordt gebracht. De overledenen wordt niet meer bezocht, De inwoners van deze plek geloven dat ‘the spirits’ hen op zullen zoeken. 

Ons weekend eindigde weer op de zondag. Met een nachtrit terug naar Manila! Het was een avontuurlijk weekend! 
 

Het volgende 'avontuur' was op Goede Vrijdag. De meerderheid van de Filipijnen is katholiek. Zo een 80%. Op deze dag wordt de kruisiging van Jezus herdacht en laten mensen zich ook echt kruisigen. Dit in San Fernando (Cutud).
De tocht naar de plek van de kruisiging ging door smalle straatjes, daar zagen we ook dat mensen zichzelf met bamboe stokken op hun rug slaan. (Zelfkastijding) Je ziet gelijk wie er al een aantal uren bezig is en wie niet. Geen prettig gezicht. Het bloed vliegt je soms om de oren. 

Het was die dag zo rond de 35 graden, geen wolkje aan de lucht. Ik had genoeg water mee en een paraplu dat diende als parasol en als bescherming voor de bloedspetters. Ik vond eigenlijk wel dat ik het een keer gezien moest hebben. Na het weekend in Sagada en Banaue en de Goede Vrijdag in San Fernando heb ik de Filipijnen en zijn tradities nog beter leren kennen.