College 1: inleiding en onderzoek (10-11-20) 

Geschiedenis van de klinische psychologie

Vroeger dachten ze dat lichamen bezeten waren door demonen als iemand psychisch in de war was. Pas later dacht men aan een biologische factor, zoals bepaalde stofjes in het bloed. Eerst ontstond de psychiatrie en daarna kwam pas de psychologie. 

• Philippe Pinel classificeerde geestelijke stoornissen. Hij vond een morele behandeling voor mensen belangrijk, wat baanbrekend was. (1798)

• Benjamin Rush vond dat de ziektes begrepen moeten worden vanuit de geest. (1812)

• Francis Galton zei dat er veel individuele verschillen zijn tussen mensen. Hoe kan het dat de ene ergens wel op reageert en de ander niet? (1869)

• Emil Kraepelin kwam met het moderne classificatiesysteem, deze had een focus op biologische oorzaken. (1883)

• Sigmund Freud was van de psychoanalyse, een focus op psychologische oorzaken. (1917)

In 1900 komt de klinische psychologie in een soort versnelling terecht. Dit heeft te maken met de Eerste Wereldoorlog. PTSS heette toen Shellshock, hier hadden ze nog geen behandelingen tegen in die tijd. Ze wilden mensen selecteren voor het leger die minder kans hadden op PTSS. Screening Tests werden gebruikt. Na de Tweede Wereldoorlog zagen ze dat er erg veel mensen getraumatiseerd terug kwamen van het front. Hier moesten ze iets mee dus creëerden ze meer klinisch psychologische trainingen(APA). In het Shakow rapport lag er een focus op de heilige drie-eenheid van diagnostiek, therapie en onderzoek. De klinisch psychologen werden gezien als scientist-practitioners. Zij waren goed in de praktijk maar deden ook onderzoek.

Klinische psychologie/psychopathologie heeft een praktische component(symptomen) en een wetenschappelijke component(onderzoek naar symptomen). 

Wat is abnormaal?

Is abnormaal iets afwijkends van de statische norm? Zou kunnen, want je hebt duidelijke afkappunten(cut-offs) en het is kwantificeerbaar. Alleen niet alle zeldzame gedragingen zijn onwenselijk, niet alle abnormale gedragingen zijn zeldzaam en afkappunten zijn arbitrair. 

Is abnormaal iets afwijkends van de sociale norm? Zou kunnen, want het houdt rekening met de variatie tussen culturen. Alleen er bestaat geen algemene overeenstemming over sociale normen, normen veranderen met de tijd en de situatie en context kunnen normen beïnvloeden. 

Is abnormaal een mate van disfunctioneren? Zou kunnen, want er ligt een focus op hoe onaangepast het gedrag is. Alleen sommige abnormale gedragingen kunnen wel adaptief zijn en niet alle onaangepaste gedragingen worden als abnormaal gezien. 

Is abnormaal iets wanneer je last hebt van psychisch lijden. Zou kunnen, want de focus ligt op hoe onwenselijk het gedrag voor de individu is en het is niet gebonden aan statistische of sociale normen. Alleen mensen zien wellicht niet in dat hun gedrag leed veroorzaakt en het lijden kan vanuit de situatie verklaarbaar zijn. 

Is abnormaal dat je medisch gezien ziek bent? Zou kunnen, want er kunnen biologische oorzaken van abnormaal gedrag zijn. Alleen vaak is er geen biologische oorzaak, er zijn weinig goede medische testen beschikbaar, causatie of correlatie is lastig vast te stellen en 

De drie/vier D’s van abnormaliteit:

• deviance= afwijkende