Dit is een samenvatting van het artikel Begle, A. M., Dumas, J. E., & Hanson, R. F. (2010). Predicting child abuse potential: An empirical investigation of two theoretical frameworks, voorgeschreven literatuur bij week 5 bij het vak Forensische Aspecten van Kindermishandeling aan de Universiteit Leiden.

Inleiding

• Om beperkingen en mogelijke onderschattingen door zelfrapportage (terughoudendheid toegeven) en CPS-administratieve databases te voorkomen, gebruiken onderzoekers risico-instrumenten voor kindermishandeling = informatie geven over de kans dat de respondent kindermishandeling pleegt.
  • Child Abuse Potential Inventory (CAPI) gebruikt
• Child abuse occurence = vaststelling kindermishandeling door officiële instantie.
• Child Abuse Potential = zelfrapportage van de ouder over de waarschijnlijkheid of mogelijkheid van misbruik.
  • Potentie leidt niet noodzakelijkerwijs tot voorkomen, maar CAPI toonde aan dat het sterk gecorreleerd is.
• Risicomarkeringen = variabelen die verband houden met de uitkomst van belang, hoewel bevindingen geen sterke empirische ondersteuning bieden voor een causaal verband
  • Dit is waar we naar kijken in deze studie
• Risicofactoren = variabelen die oorzakelijk verband impliceren en (a) de ‘causale’ variabele moet worden geïsoleerd van alle andere potentiële variabelen, (b) er moet een verband bestaan tussen de van belang zijnde variabelen, en (c) de richting van invloed moet worden bepaald

Risicomarkeringen voor zorgverleners

• Mantelzorgers met een geschiedenis van kindermishandeling misbruiken hun eigen kinderen (30%)
• Lagere opvoedingstevredenheid tot verhoogd risico op krachtig kindermisbruik.
• Een groter potentieel voor kindermishandeling werd gevonden bij verzorgers die het gevoel hadden dat ze minder controle hadden over moeilijk gedrag van kinderen en die negatieve interne attributies hadden met betrekking tot de stijl van hun verzorger en de acties van hun kinderen.

Risicomarkeringen voor kinderen

• Leeftijd, fysieke gezondheid en storend gedrag van het kind getest in deze studie

Sociodemografische kenmerken

• Maternale etniciteit: Afro-Amerikaanse verzorgers hadden meer meldingen van kindermishandeling dan Europees-Amerikaanse en Latino verzorgers.
• Alleenstaande, jonge moeders met een laag inkomen lijken het grootste risico te lopen op kindermishandeling.
• Moeders die het hoger potentieel van de middelbare school niet hebben afgemaakt.

Huishoudelijke kenmerken

• Ongeorganiseerde huishoudens (meer stress), grotere gezinsgrootte en minder beschikbare huishoudelijke ruimte gekoppeld aan meer fysiek geweld
• Interactie tussen verzorger en kinda
• Beledigende verzorgers hadden minder positieve interacties, waren minder responsief en toonden minder positieve genegenheid jegens hun kinderen in vergelijking met niet-beledigende verzorgers.
• Parent Child Interaction Therapy helpt negatieve interacties en kindermishandeling te verminderen.

Buurt/gemeenschap

• Kansarme buurten en die negatieve buurtkenmerken (bijv. sociale of economische achterstand in de buurt, hulpbronnen in de buurt)
• Kwaliteit en tevredenheid met iemands sociale steun kunnen belangrijker zijn dan kwantiteit van steun.
• Voor moeders was hogere tevredenheid met sociale steun een significante omgekeerde voorspeller van het potentieel voor kindermishandeling, terwijl de hoeveelheid sociale steun geen significante voorspeller was

2 theoretische kaders

• Ontwikkelings-ecologisch model (Belsky)
  • = gaat ervan uit dat risicomarkeringen voor fysieke kindermishandeling zijn georganiseerd rond drie grote conceptuele domeinen:

1. de ontwikkelingspsychologische kenmerken die verzorgers en kinderen ''meebrengen'' in de gezinssituatie en die van invloed zijn op de mogelijkheid van kindermishandeling, inclusief verzorgerkenmerken (d.w.z. verzorger mishandeld als kind, ouderlijke stress, ouderlijke controle toeschrijvingen, ouderlijke tevredenheid) en kindkenmerken (d.w.z. leeftijd van het kind, lichamelijke gezondheid van het kind, verstorend gedrag van het kind).
2. direct domein = sociodemografische kenmerken, desorganisatie van het huis, gezinsgrootte, ruimte in het huishouden en interacties tussen verzorger en kind.
3. breder domein = buurtkenmerken, beschikbare middelen, betrokkenheid bij de buurt en toegang tot peer-netwerk.

• Cumulatief risicomodel
  • = veronderstelt dat hoe meer risicomarkeringen worden onderschreven, ongeacht hun aard, hoe groter de kans op negatieve resultaten.
  • Meet het totale aantal aanwezige risicomarkeringen in plaats van specifieke scores op elke individuele risicomarkering.

Methode

• 610 deelnemers (556 moeder, 44 vader) met kind tussen 3 en 6 jaar
• CAPI (zelfrapportage) en andere zelfrapportagevragenlijsten werden gebruikt om de verschillende risicomarkers te beoordelen

Resultaten en discussie

• De resultaten gaven aan dat het cumulatieve risicomodel het best de bijdrage van risicomarkers in het onderzoek omschreef.
  • Concreet gaven de resultaten aan dat het ontwikkelings-ecologische model, waarin risicomarkeringen waren georganiseerd in drie afzonderlijke conceptuele domeinen (d.w.z. psychologisch-ontwikkelings-, onmiddellijk en breder), slecht paste bij de gegevens.
  • Onderzoek van het cumulatieve risicomodel, dat het totale aantal risicomarkers omvatte, was echter significant bij het voorspellen van het potentieel van kindermishandeling, wat aangeeft dat de accumulatie van risicomarkers belangrijker was dan welke specifieke risicomarkers werden onderschreven.
• Resultaten consistent met eerdere literatuur

Beperkingen

• Lage CAPI-scores
• De huidige studie is beperkt tot onderzoek naar de belangrijkste effecten in plaats van het samenspel van meerdere contexten die betrokken zijn bij de ontwikkeling van kinderen.