Nu een jaar terug in Nederland

Ik ben nu precies 1 jaar en 2 maanden terug in Nederland. Ik denk nog regelmatig terug aan mijn reis naar India en hoe bijzonder deze was. Regelmatig kom ik in kleine boetiekjes spullen tegen die ook in India te koop waren. Toevallig zit ik sinds een half jaar bij een Indiase jongen in de klas. Dit roept allemaal herinneringen terug aan de mooiste en reis van mijn leven tot nu toe, en ik denk misschien wel voor altijd.

In dit jaar is veel gebeurd. Ik ben nog 6 weken naar Maleisie geweest, dus niet alleen in Nederland bezig geweest als Wereldsupporter. Ik wilde toch ook, behalve mensen inspireren om mensen te helpen, dit nog eens zelf gaan doen, want dat vind ik toch het allerfijnst. Met je eigen handen bezig zijn, zelf zien hoe de inwoners van dat land leven, dit zelf meemaken, proeven, ruiken, voelen en zelf inschatten wat die mensen nodig hebben, zelf leren wat WIJ hier nodig hebben.

Ik ben door mijn reis in India veel meer gemotiveerd geraakt om bijvoorbeeld over het milieu na te denken. In mijn studentenhuis scheiden wij nu afval. Ik ben de zolder van mijn ouders eens opgegaan om oude kleding van mijn moeder te zoeken. In plaats van dit weg te gooien, draag ik het nu zelf of geef ik het weg aan de kringloopwinkel. Soms verkoop ik iets aan vriendinnen of op Marktplaats. Het krijgt in ieder geval altijd een tweede leven! Zo koop ik zelf mijn kleding nu ook bijna alleen nog maar in vintage winkels, tweedehands winkels of op leuke marktjes. Spullen en meubels trouwens ook.

Ik vertel iedereen die het maar horen wilt hoe leuk het was om in een ander land, in een andere cultuur, mensen te helpen, iets voori emadn te betekenen, ookal is het maar weinig, alle kleine beetjes helpen, dit heb ik nu zeker geleerd! Als mensen nu zeggen: waarom zou ik doneren, ik kan in mn eentje toch niet helpen. Of: waarom zou ik afval scheiden, als toch niemand het doet. Dan reageer ik meteen dat dat wél uitmaakt! Als we dit allemaal eens een beetje zouden doen, dan zouden we zo veel kunnen betekenen. Als iedereen 10 cent aan de deur doneert aan goede doelen, kost het ons allemaal maar weinig, maar krijgen de goede doelen genoeg om iets te veranderen in positieve zin.

Wat betreft anderen helpen in bredere zin ben ik niet veel veranderd, ik had dat nameljik van mezelf al wel heel erg. Daarom ben ik ook geneeskunde gaan studeren, ik hou van andere mensen helpen. Ik wil ook zeker geen dokter worden die geen tijd aan zijn patienten wil besteden, en dit gevoel is alleen maar sterker geworden door mijn reizen. Op mijn werk merk ik ook dat ik andere culturen beter begrijp en beter om kan gaan met eventuele cultuurverschillen. In plaats van irritatie voel ik nu interesse. Ik probeer dan iets te leren van de, op het eerste gezicht, 'rare' manieren en mijn collega's hier ook over te vertellen.

Ik ben/was een enorme twijfelaar en was niet zo heel zelfstandig. Dit is zo ontzettend veranderd sinds mijn twee reizen! In maleisie ben ik ook een paar dagen helemaal in mn eentje geweest en daar werd mijn zelfstandigheid enorm op de proef gesteld. Ik heb nu het gevoel dat ik elke uitdaging aan zou kunnen, ik hak sneller knopen door en zie dan wel wat er van komt, en vaak pakt dit ontzettend goed uit. Zo niet, dan is het zo, en dan met opgeheven hoofd weer verder, morgen is er weer een dag! Dit is ook heel erg de mentaliteit in India, zij leven daar ontzettend bij de dag. Als het vandaag niet lukt, dan komt het morgen wel, geen probleem. In Nederland kan dit natuurlijk niet altijd, omdat onze samenleving daar niet op gebouwd is, maar in verschillende kleine dingen is dit zeker een hele goede tip. Een tip die rust in je hoofd brengt, wat in deze tijd van social media soms erg lastig is. Ik leg mijn mobiele telefoon sneller naast me neer, en betraf mezelf er soms op dat ik al een paar uur niet meer op mijn telefoon heb gekeken. 

Mijn reizen hebben mij veranderd in alleen maar positieve zin. De enige negatieve kant zou misschien van mijn ouders en vriend komen, namelijk dat ik snel weer weg wil en zij mij dan weer moeten missen!! Mijn vriend wil trouwens de volgende keer graag mee, hem heb ik ook al besmet met het vrijwilligerswerk-in een ander land- virus.....