Wat is het belang van het huidige onderzoek?

Er is meer erkenning en bezorgdheid over raciale onevenredigheid en ongelijkheid in systemen voor kinderwelzijn in de Verenigde Staten. Nationale gegevens geven consequent aan dat kinderen en gekleurde gezinnen onevenredig vertegenwoordigd zijn in het kinderwelzijnssysteem en ongelijksoortige resultaten ervaren op belangrijke beslissingsmomenten langs het kinderwelzijnscontinuüm. Als reactie hierop hebben organisaties zoals de Child Welfare League of America, Casey Family Programs en kinderwelzijnsbureaus in het hele land hun aandacht op het probleem gevestigd. Onderzoekers hebben een gezamenlijke inspanning geleverd om gezinnen te identificeren die het meest getroffen zijn, onderzoek te doen om oorzakelijke factoren vast te stellen en rechtvaardige diensten te identificeren zodra gezinnen betrokken raken bij kinderwelzijn.

Welke factoren dragen bij aan raciale onevenredigheid en ongelijkheid in kinderwelzijnssystemen?

Wetenschappers hebben geprobeerd de bijdragers aan raciale onevenredigheid en ongelijkheid in het kinderwelzijnssysteem te identificeren, maar de debatten over dit onderwerp blijven de nationale kinderwelzijnsconversatie domineren. In een poging om zowel de antecedenten van als de belemmeringen voor het oplossen van raciale onevenredigheid en ongelijkheid te identificeren en te articuleren, biedt de kinderwelzijnsliteratuur een scala aan theoretische en conceptuele verklaringen. Hiertoe behoren: (1) hogere prevalentie van risico's in kleurgemeenschappen; (2) individuele vooringenomenheid; (3) systemische en structurele vooringenomenheid; en (4) meerdere determinanten.

• Studies hebben armoede, opsluiting, middelenmisbruik, geestelijke gezondheidsproblemen, eenouderschap en geweld genoemd, factoren die veel voorkomen in gekleurde gemeenschappen, als zijnde geassocieerd met een verhoogd risico op kindermishandeling. een theorie die in de literatuur naar voren wordt gebracht als een primaire oorzaak van raciale onevenredigheid en ongelijkheid in het kinderwelzijnssysteem, is dat kinderen die in gemeenschappen leven met een hogere prevalentie van meervoudige risico's kwetsbaarder zijn voor mishandeling. Sommige wetenschappers suggereren dat de relatie tussen kindermishandeling en blootstelling aan familiale en contextuele risico's zo sterk is dat vooringenomenheid (individueel, systemisch of structureel) als een significante factor kan worden verwaarloosd.
• Individueel bevooroordeelde besluitvorming door deskundigen op het gebied van kinderwelzijn en samenwerkende systemen wordt vaak verondersteld bij te dragen aan de oververtegenwoordiging van kinderen en gekleurde gezinnen in kinderwelzijnssystemen. Kwalitatieve studies hebben bij sommige besluitvormers op het gebied van kinderwelzijn negatieve vooroordelen over personen van kleur en hun levensomstandigheden aan het licht gebracht, wat de rol die individuele vooringenomenheid kan spelen bij onevenredigheid verder ondersteunt.
• Wetenschappers hebben ook systemische en structurele raciale vooroordelen voorgesteld als een bijdrage aan raciale onevenredigheid en ongelijkheid. Structurele zorgen kunnen bijdragen aan ongelijksoortige behandeling binnen het systeem voor kinderwelzijn. Structurele problemen waren onder meer gegevensproblemen, de afwezigheid van gestructureerde risicobeoordelingen en vooringenomenheid ingebed in de normen voor plaatsing in pleeggezinnen die kinderen en gekleurde gezinnen verschillend troffen.
• Sommige wetenschappers op het gebied van kinderwelzijn poneren een theorie van meerdere determinanten als een waarschijnlijke bijdrage aan raciale onevenredigheid en ongelijkheid.

Wat is het doel van het huidige onderzoek?

Het doel van de kwalitatieve studie was om beleidsmakers op het gebied van kinderwelzijn en samenwerkende systemen, gemeenschapspartners en gezinnen te betrekken bij een subjectieve interpretatieve analyse van de praktijkcontext voor de administratieve gegevens over kinderwelzijn in Oregon die wezen op het bestaan van raciale onevenredigheid en ongelijkheid. Bovendien stelde de Child Welfare Equity Task Force die opdracht had gegeven voor de studie voor dat de focusgroepen een bron van aanbevelingen zouden zijn om actieplanning vorm te geven en gelijkheid in besluitvorming over het gehele kinderwelzijnscontinuüm te bevorderen. Er was geen vooraf bepaalde theorie getest, noch de intentie om een nieuwe theorie te genereren; de bedoeling van het onderzoek was eerder om perspectieven van deelnemers te verkrijgen over het fenomeen van de besluitvormingsprocessen langs het continuüm van kinderwelzijn.

Hoe ziet het onderzoeksdesign van het huidige onderzoek eruit?

Het onderzoeksteam kreeg de opdracht om een studie over de hele staat en acht provincies uit te voeren, bedoeld om: 1) vast te stellen of raciale onevenredigheid en ongelijkheid bestonden op kritieke beslissingsmomenten in het kinderwelzijnssysteem van de staat; 2) de context onderzoeken voor bevindingen met betrekking tot de praktijken en het beleid van kinderwelzijnssystemen; en 3) aanbevelingen verzamelen voor actieplanning ter bevordering van veilige, rechtvaardige diensten voor alle kinderen en gezinnen in het kinderwelzijnssysteem van Oregon.

Er werden zeventien focusgroepen bijeengeroepen, wat resulteerde in meer dan 100 deelnemers. Door het gebruik van de matrix en de doelgerichte selectie van sponsors verzekerde het team een breed scala aan perspectieven onder de deelnemers op het gebied van ras, cultuur, beroep en rol in het kinderwelzijnssysteem of de gemeenschap.

Wat waren de bevindingen van de focus groups als het ging om een zichtbaarheidsbias?

Deelnemers aan de focusgroep identificeerden de zichtbaarheid van mensen van kleur in gemeenschappen met een blanke meerderheid als een bijdragende factor aan raciale onevenredigheid en ongelijkheid in het welzijn van kinderen. Deelnemers gaven aan dat binnen hun gemeenschap, met name gemeenschappen met een blanke meerderheid, mensen van kleur een groter risico liepen om betrokken te raken bij kinderwelzijn en andere systemen.

Deelnemers suggereerden dat wanneer de problemen van ouders en de omstandigheden van het gezin aan het licht komen, zij een verhoogd risico lopen om te worden gemeld bij de kinderbescherming. Deelnemers uit verschillende culturele groepen verklaarden bijvoorbeeld dat ongunstige sociale activiteiten/gedragingen zoals middelenmisbruik, huiselijk geweld en criminaliteit meer aandacht trokken van sociale voorzieningen wanneer ze werden gezien in gekleurde gemeenschappen dan dezelfde gedragingen vertoond door blanken. Ze rapporteerden een meer negatieve interpretatie van en negatieve reacties op gedrag van gekleurde mensen, zelfs als het vergelijkbaar was met dat van blanke gezinnen.

Sommige deelnemers bespraken hoe toegang tot diensten van openbare instanties particuliere familieproblemen tot een openbare zaak maakte. Gezinsomstandigheden zoals armoede en de daaruit voortvloeiende behoefte aan toegang tot openbare diensten, verhoogde zichtbaarheid voor gemandateerde verslaggevers.

Wat waren de bevindingen van de focus groups als het ging om een culturele bias en ongevoeligheid?

Culturele bias en ongevoeligheid kwamen naar voren als mogelijke redenen voor een verschil in behandeling, weerspiegeld in de kwantitatieve bevindingen en deze suggestie leidde tot intense, diepgaande discussies in de focusgroepen. Veel deelnemers gaven aan dat in hun ervaring individuele vooringenomen besluitvorming bestaat op elk niveau en op verschillende punten in het continuüm van kinderwelzijn. De deelnemers verklaarden echter dat veel professionals op het gebied van kinderwelzijn en samenwerkende systemen hun persoonlijke vooroordelen niet erkenden en zich verzetten tegen de erkenning dat er binnen het kinderwelzijnssysteem raciale/culturele vooroordelen bestonden.

Deelnemers met kinderwelzijnsbetrokkenheid als cliënten uitten hun wrok over het gebrek aan culturele gevoeligheid in besluitvormingspraktijken over kinderwelzijn en frustratie over de macht die individuen met verschillende (voornamelijk blanke) raciale en culturele achtergronden hadden over hun families. Deelnemers merkten op dat het, als een systemisch probleem, niet de standaardpraktijk is voor professionals om rekening te houden met raciale of culturele context bij het doen van serviceaanbevelingen.

Wat waren de bevindingen van de focus groups als het ging om persoonlijke invloeden op de bepaling van minimaal adequate zorg?

Deelnemers verklaarden dat individuen oordelen over wat passende opvoedingspraktijken zijn vanuit een referentiepunt dat geworteld is in persoonlijke ervaringen en waarden. Deze personen beschreven hoe op ras en klasse gebaseerde percepties van wat 'in het beste belang' van het kind is, de besluitvormingspraktijken sturen in plaats van de wettelijke normen om te voldoen aan de minimumvereisten voor verantwoord ouderschap. Deelnemers gaven aan dat blank-normatieve standaarden van adequaatheid vaak worden toegepast, niet adequaatheid vanuit een culturele context. Deelnemers vroegen zich af of veranderingen in de definities van risico en veiligheid die zich in de loop der jaren hebben voorgedaan, gevolgen hadden voor kinderen en gezinnen met kleurzichtbaarheid voor gemandateerde verslaggevers.

Wat waren de bevindingen van de focus groups als het ging om het proces van adoptie- en pleegouders kunnen worden?

Verschillende deelnemers aan de focusgroep bespraken hoe individuele en systemische/structurele vooroordelen werkten bij het werven en verlenen van vergunningen aan zorgverleners van hetzelfde ras of verwantschap. Sommige deelnemers verklaarden dat kinderen het vaak beter doen als ze banden met familieleden onderhouden, omdat ze meer kans hebben op een gevoel van verbondenheid, identiteit en een verbeterd zelfbeeld. De meeste deelnemers gaven ook aan dat het plaatsen van verwanten beschermende mechanismen zijn die mogelijk het trauma verminderen dat gepaard gaat met de scheiding van ouders en kinderen en de resultaten voor kinderen verbeteren.

Deelnemers gaven aan dat ze inspanningen om uitgebreide familie- of culturele connecties te zoeken niet altijd als levensvatbare plaatsingsopties zagen, en vroegen zich hardop af of dat te wijten zou kunnen zijn aan vooringenomenheid jegens bepaalde families of aan een cultureel beperkende definitie van de brede definitie van verwanten door de staat. Deelnemers van alle raciale en culturele achtergronden maakten zich zorgen over de barrières waarmee veel gekleurde gezinnen worden geconfronteerd bij het werven en verlenen van vergunningen als mogelijke pleegzorg of adoptieplaatsen.

Wat zijn de aanbevelingen die kunnen worden gedaan op basis van dit onderzoek?

De bevindingen van de studie illustreerden de ervaringen en percepties van veel deelnemers dat individuele of systemische vooringenomenheid bijdroeg aan raciale onevenredigheid en ongelijkheid in het welzijn van kinderen. Verder voerden de deelnemers aan dat deze vooringenomenheid moet worden aangepakt om veilige, rechtvaardige wegen voor kinderen en gekleurde gezinnen te creëren.

De standpunten van diverse etnische/raciale groepen, professionele disciplines en geografische regio's informeren en helpen bij de interpretatie van meer empirische gegevens met betrekking tot raciale disproportionaliteit in kinderwelzijn. Deelnemers aan de focusgroep spraken ook de behoefte uit aan systeembrede training om het bewustzijn van vooringenomenheid te vergroten en te leiden tot meer zorgvuldigheid bij het nemen van beslissingen. Gezien het alomtegenwoordige potentieel voor vooringenomenheid onder individuele besluitvormers, ingebedde vooringenomenheid in systeempraktijken en de observaties van deelnemers dat wijdverbreide ontkenning dat vooringenomenheid bestaat, is het noodzakelijk checks and balances in de besluitvorming te implementeren en te versterken. Individuele vooringenomenheid kan worden gecompenseerd door de stemmen van culturele experts en raciaal diverse besluitvormingsteams. Er werd aanbevolen om meer financiële middelen vrij te maken voor ras/racisme en culturele training op alle niveaus van het kinderwelzijnssysteem.