De ‘kracht van het onbewuste’ is een veel voorkomende uitdrukking die het populaire idee weergeeft dat onze geest is verdeeld in twee, bewuste en onbewuste. We worden aangespoord om ons onbewuste potentieel te ontketenen of te luisteren naar wat er in ons opborrelt, maar we hebben ook geleerd om onze dierlijke instincten en emoties met reden te overrulen dankzij onze bewuste geest.

We koppelen het bewuste en het onbewuste aan geest en lichaam: we denken vaak als de bewuste processen als mentale (ik heb er veel over nagedacht) en de onbewuste processen als belichaamd (ik voel het aan mijn water)

De verdeling van de geest kan worden teruggevoerd op het oude Egypte over slaap en dromen en vroege hindoeteksten. Plato gaf de ziel ook drie delen: Rede, Geest, Eetlust, allemaal met hun eigen doelen en vaardigheden.

Geleidelijk verschoof dit van delen van de geest naar mechanismen en verschillende soorten verwerking binnen één brein. Dit kan worden teruggevoerd op het idee van Helm-Holtz van ‘onbewuste inferentie’, op het onderscheid van William James tussen associatieve en ware redenering. De meeste theorieën suggereren dat het ene proces snel, automatisch, inflexibel, moeiteloos en afhankelijk van context is, terwijl het andere langzaam, inspannend, gecontroleerd, flexibel is, werkgeheugen vereist en onafhankelijk van context. Dit is keer op keer herontdekt en opnieuw uitgevonden, het onderscheid is gebruikelijk omdat het geldig is.

De vraag is deze - wat kan het verschil zijn tussen bewuste en onbewuste processen?

Hiervoor zullen we eerst perceptie, dan actie overwegen en ten slotte hoe perceptie en actie en bewust en onbewust kunnen samenkomen in de verschijnselen van intuïtie en creativiteit.

Wat is onbewuste waarneming?

Eenvoudig alledaags fenomeen, zoals alleen het brommen van een magnetron opmerken wanneer deze stopt, lijkt vreemd omdat het suggereert waarneming zonder bewustzijn. Je hoort onbewust het geluid. De fenomenen van onbewuste waarneming zijn bekend sinds de eerste dagen van de psychologie. Wanneer er sprake is van automatisch gedrag, onbewuste verwerkte of subliminale effecten, is er een impliciete vergelijking met bewuste processen, maar die blijven volledig onverklaard. In vroege experimenten werd bewuste waarneming gedefinieerd in termen van wat mensen zeiden: als we zeggen dat we ons ergens bewust of onbewust van zijn, dan zijn we (tenzij we opzettelijk liegen). Toch is dit op sommige manieren problematisch:

Een probleem is dat of mensen zeggen dat ze bewust hebben gezien (of gevoeld of gehoord) iets afhangt van hoe voorzichtig dat is. Dit werd duidelijker met de signaaldetectietheorie.

Dit vereist sleepvariabelen om uit te leggen hoe mensen dingen zoals geluiden, lichtflitsen of aanraking op de huid detecteren. Een variabele is de gevoeligheid van de persoon (hoe goed zijn ogen zijn), de andere, β, is hun reactiecriterium (hoe bereid zijn ze te zeggen 'Ja, ik zie het' als ze niet zeker zijn). Het meest relevante is dat zonder dat ze het beseffen, en met exact dezelfde gevoeligheid, mensen kunnen verschillen in criterium. Als er bijvoorbeeld een straf of beloning wordt toegevoegd als ze een lichtflits zien, hebben ze een hoger of lager criterium. Dit betekent dat er geen vaste drempel bestaat die de dingen die ‘echt gezien’ of ‘echt ervaren’ worden gescheiden van de dingen die niet worden gezien.

Een ander probleem komt voort uit het vermoeden van de gedragstherapeut van verbale rapporten, waarbij sommigen betrouwbaardere 'objectieve' maatregelen van bewustzijn willen dan wat mensen zeggen. Maar dit is een nieuwsgierig idee: aan de ene kant is het maken van een mondeling verslag (spreken of schrijven) net zo goed een objectieve actie als het indrukken van een knop of aanwijzen, maar aan de andere kant, als alle objectieve discriminatiemaatregelen als bewijs worden genomen van bewuste waarneming, dan lijkt bewijs per definitie uitgesloten te zijn.

De basisvereiste werd om een ​​dissociatie tussen twee maten aan te tonen: een ‘directe’ maat, om bewuste waarneming aan te geven en een ‘indirecte’ maat om onbewuste waarneming aan te geven.

Deze controverse werd opgelost toen James Cheesman en Philip Merikle een onderscheid stelden tussen wat zij 'objectieve drempel' noemden, gedefinieerd als het detectieniveau waarop perceptuele informatie daadwerkelijk wordt gediscrimineerd op een kansniveau en de 'subjectieve drempel', gedefinieerd als het detectieniveau waarbij proefpersonen beweren dat ze perceptuele informatie niet beter dan kansniveau kunnen discrimineren. Hun vraag was of priemgetallen die zo kort werden gepresenteerd dat ze niet detecteerbaar waren, de reactietijden zouden beïnvloeden. Hun conclusie was dat onbewuste waarneming voornamelijk optreedt wanneer informatie wordt gepresenteerd onder de subjectieve drempel maar boven de objectieve drempel. De objectieve drempel is echt het niveau waaronder stimulus geen enkel effect kan hebben, maar er is een niveau boven dat waarop een stimulus effect kan hebben, ook al ontkent de persoon dat hij zich hiervan bewust is.

Het idee van twee drempels veroorzaakt moeilijkheden als we denken dat alle processen bewust of onbewust moeten zijn. We zouden verder kunnen gaan en suggereren dat als menselijk gedrag wordt beheerst, we twee verschillende systemen kunnen verwachten. De angst voor de subliminale nam een ​​wending toen James Vicary kwam met subliminale advertenties en subliminale berichten, zoals dit merk kopen.

Ook populair is het idee dat subliminale zelfhulpprogramma's angstgevoelens kunnen verminderen, zelfrespect, gezondheid, geheugen kunnen verbeteren of mensen kunnen helpen stoppen met roken of afvallen. Er is al software om je subliminale berichten te sturen tijdens je slaap of tijdens het spelen van een game. Er is ook een placebo-effect, dat zegt dat het belangrijker is wat het etiket zegt dan wat het bericht zegt.

De vraag wordt cruciaal in het geval van anesthesie. In de medische praktijk heeft elke één of tweeduizend patiënten ten onrechte anesthesie verkeerd toegediend of ervaren enig bewustzijn, in het ergste geval ernstige pijn en angst, maar kunnen niets doen om hun toestand bekend te maken (zoals opgesloten in syndroom). Reageren en geheugenverlies onder narcose is niet noodzakelijk hetzelfde als bewusteloos worden.

Wat zijn de emotionele en sociale effecten?

Enkele van de meest opvallende experimenten met onbewuste waarneming betreffen de emotionele effecten. Het is bekend dat mensen de voorkeur geven aan bekende dingen - inclusief afbeeldingen die ze eerder zagen. Dit is het 'loutere blootstellingseffect' en werkt ook op subliminale stimuli.

Het kan verleidelijk zijn om te vragen welke maatregel onthult waar mensen zich echt van bewust zijn. Dingen moeten zich in of buiten bewustzijn bevinden. Een alternatief is te zeggen dat er uiteindelijk geen juiste maat is voor wat onbewust of bewust is; er zijn gewoon verschillende procesreacties en manieren om ze te meten. Deze visie heeft geen antwoord op: ‘waar was ik me echt bewust van?’

We kunnen onbewust de expressie, maniertjes, stemmingen en toon van andere mensen imiteren of oordelen over andere mensen, maar niet weten waarom. Dit kan ook worden veroorzaakt door het gezicht van een persoon te zien en vervolgens een positieve of negatieve gebeurtenis te ervaren.

Studies hebben aangetoond dat zowel positieve als negatieve gezichten significante veranderingen in de activering van amygdala kunnen veroorzaken, zelfs wanneer stimuli niet bewust worden waargenomen. Misschien wordt de stimulus op een bepaald niveau van activiteit bewust, of op het niveau begint de activiteit andere effecten in de hersenen en het lichaam te hebben.

Als elke indruk effecten in de hersenen heeft, wat is dan het verschil tussen degenen waarvan we ons bewust zijn en degenen die we niet zijn?

Hoe zijn bewuste en onbewuste actie verschillend?

We kunnen acties verdelen in wat onze intuïtie suggereert, vijf verschillende typen zijn:

1. Altijd bewusteloos - groei van het haar, verhoog de bloedsuikerspiegel. Spinale reflexen die afhankelijk zijn van neurale verbindingen buiten de hersenen zijn altijd onbewust.
2. Meestal onbewust - sommige acties kunnen onder bewuste controle worden gebracht. Zoals wanneer je je hartslag voelt, je probeert deze te verlagen door te rusten. We weten niet hoe het werkt, maar het doet het wel.
3. Aanvankelijk bewust - Met de praktijk worden vaardige acties geleerd en komen deze gemakkelijk en soepel. Je hebt leren fietsen met de grootst mogelijke bewuste gedachte, maar doe het nu vrij onbewust.
4. Bewust of onbewust - veel goed aangeleerde vaardigheden kunnen hoe dan ook worden gedaan. Soms maak je thee, denk je erover na, andere keren is het gewoon een onbewuste actie.
5. Altijd bewust (is dit niet vanzelfsprekend?) - altijd bewust, zoals bij het denken aan een vergeten naam of een route naar een onbekende stad.

Wat zijn huidige theorieën?

Oorzakelijke theorieën

Sommige theorieën spelen een duidelijke oorzakelijke rol voor het bewustzijn, het meest duidelijk dualistische theorieën, maar ze worden geconfronteerd met het probleem dat het bewustzijn, om enige effecten te hebben, moet interageren met materie.

Descartes situeerde deze interactie in de pijnappelklier. William Benjamin timmerman stelde voor dat in één richting fysiologische activiteit opwinding opwekt de zenuwkracht bevrijdt waarmee het juiste deel van de hersenen wordt geladen. Het dualistische interactionisme van Popper en Eccles stond voor hetzelfde probleem. Ze stelden later voor dat alle mentale gebeurtenissen en ervaringen zijn samengesteld uit ‘psychonen’ en elke psychon interageert met één dendron in de hersenen.

Het bewuste mentale veld (CMF) van Libet werkt ook in beide richtingen en biedt in de ene richting de ‘mediator’ tussen de fysieke activiteiten van zenuwcellen en de opkomst van subjectieve ervaringen en in de andere een ongedwongen vermogen om bepaalde neuronale functies te beïnvloeden of te veranderen.

Jeffrey Gray stelt voor dat ‘de beslissing wordt genomen door het onbewuste brein en pas na het evenement bij bewustzijn komt. Conscious bewaakt zelf functies die relevant zijn voor lopende motorprogramma's en staat wijzigingen in de variabele toe.

Eindelijk de globale werkruimtetheorie. Bernard Baars zei: ’bewustzijn is een uiterst functionele biologische aanpassing. Het is een soort poort: een faciliteit voor toegang, verspreiding en uitwisseling van informatie '. Volgens hem worden acties die bewust worden uitgevoerd gevormd door bewuste feedback, terwijl onbewuste acties dat niet zijn.

Niet-oorzakelijke theorieën

Eliminatief materialisme ontkent dat het bestaan ​​van bewustzijn iets anders is dan de materiële basis. Epifenomanalisme accepteert het bestaan ​​van bewustzijn, maar ontkent dat het effecten heeft. IN de traditionele vorm is dit een ietwat vreemd idee, wat een toevallige keten van gebeurtenissen impliceert die leiden van zintuiglijke input tot gedrag, met bewustzijn produceert als een bijproduct dat helemaal geen verdere actie heeft. Dit is zeer contra-intuïtief.

In de filosofie van de geest zijn er twee hoofdtheorieën: hoge orde perceptie (HOP) en hoge orde gedachten (HEET). Volgens de HOP-theorie betekent bewust zijn van een mentale toestand het monitoren van eerste-orde mentale toestanden op een quasi-perceptuele manier - met iets dat analoog is aan het innerlijke zintuig van het 'innerlijke oog'. Volgens HETE theorieën is een mentale toestand bewust als de persoon een hogere orde heeft die denkt dat hij zich in die staat bevindt.

Dergelijke theorieën worden echter geconfronteerd met moeilijkheden, zoals het beslissen wat telt als inhoud van een HOP / HOT. Ze betekenen ook het ontkennen van bewustzijn aan wezens die niet in staat zijn HOTS te hebben, en hebben troyvke die te maken heeft met satussen die bewust lijken te zijn zonder enige gedachte of waarnemer van welke aard dan ook.

Wat is functionalisme?

 Functionalisme, wordt op veel verschillende en soms tegenstrijdige manieren gebruikt. In de filosofie is het de mening dat mentale toestanden functionele toestanden zijn. Dit betekent dat elk systeem dat precies dezelfde functies uitvoert als een mens die pijn heeft, ook pijn zou hebben, dus zombies zijn onmogelijk. Een algemene opvatting is dat functionalisme goed werkt voor het verklaren van mentale toestanden, maar veel minder duidelijk is in het verklaren van fenomenaal bewustzijn of qualia.

Het wordt ook gebruikt in de bespreking van kunstmatige intelligentie om te betekenen dat elk systeem dat exact dezelfde functies zou kunnen uitvoeren als een bewust systeem ook bewust zou zijn.

Wat is de oorzakelijke doeltreffendheid van bewustzijn?

 Bij het uitvoeren van deze eenvoudige taak lijkt de toevallige volgorde 1) bewust waar te nemen en 2) te handelen op basis van de bewuste ervaring. Dit staat bekend als de veronderstelling van op ervaring gebaseerde controle.

Het betekent twee conversies: eerst moet de fysieke informatie in zenuwvuren in het visuele systeem op de een of andere manier worden omgezet in bewuste ervaringen en vervolgens moet de bewuste ervaring op de een of andere manier terugwerken op de hersenen, waardoor meer zenuwvuren worden veroorzaakt om de juiste respons te sturen.