Dit is een samenvatting van het artikel Hershkowitz, I., Lamb, M. E., & Horowitz, D. (2007). Victimization of children with disabilities, voorgeschreven literatuur bij week 1 bij het vak Forensische Aspecten van Kindermishandeling aan de Universiteit Leiden.

Introductie

• Kinderen met mentale (inclusief communicatieve en leer) beperkingen zijn 2 tot 3 keer zo vaak slachtoffer van kindermishandeling dan kinderen die geen beperkingen hebben.
• In dit onderzoek wordt er gekeken naar in welke mate kinderen met een beperking (Children With Disabilities, CWD) een verhoogd risico lopen op specifieke vormen van mishandeling, hun waarschijnlijkheid om mishandeling te melden bij ondervraging en de kenmerken van de gemelde mishandeling in een grote dataset vergeleken met controle groep (Typical Developing, TD).

Eerder onderzoek

• Er is gemengde steun voor de hypothese dat kinderen met mentale beperkingen een verhoogd risico lopen op mishandeling.
• Latere grote studies hebben sterk bewijs geleverd voor de associatie tussen mishandeling en de ernst van de beperking.
• Een studie heeft gevonden dat intra-familiale mishandeling 1,7 keer vaker voorkwam bij kinderen met een beperking dan bij kinderen zonder beperkingen.
  • Jongens van 4 jaar of ouder met beperkingen liepen vooral hoog risico.
  • Ouders/hoofdverzorgers waren minder vaak verdachten van mishandeling bij kinderen met een beperking dan bij kinderen zonder beperkingen.
• Een andere studie vond dat jonge kinderen met een beperking een groter risico liepen op mishandeling dan oudere kinderen met een beperking (de jongere kinderen werden vaker slachtoffer van fysieke en seksuele mishandeling en andere vormen van mishandeling).
  • Familieleden waren de meest voorkomende dader, ongeacht de aanwezigheid van een beperking.
• Een andere studie concludeerde dat kinderen met een beperking extra kwetsbaar zijn vanwege hun afhankelijkheid van verzorgers voor hulp bij hun fysieke, sociale en emotionele behoeften, hun gebrek aan controle over hun eigen leven, hun neiging om gehoor te geven en goedkeuring te zoeken van anderen, hun gebrek aan kennis en begrip over seks, hun isolatie en afwijzing door anderen en hun onvoldoende sociale en communicatieve vaardigheden die hen beperken in het voorkomen van slachtofferschap en het melden ervan als het voorkomt.
• Onderzoekers hebben aangetoond dat kinderen met een beperking vaak ongeloofwaardig worden bevonden in het forensische proces en te maken krijgen met ongepaste ondervraging.

Dit onderzoek

• 4 hypotheses:

1. Kinderen met een beperking zijn waarschijnlijker seksuele dan fysieke mishandeling te melden dan kinderen zonder beperkingen.
2. Kinderen met een beperking zijn minder geneigd mishandeling te melden en meer geneigd te vertragen bij het melden ervan dan kinderen zonder beperkingen.
3. Kinderen met een beperking zijn waarschijnlijker ernstigere delicten te melden, vooral delicten die zijn gepleegd door dichtbij staande personen dan kinderen zonder beperkingen.
4. Kinderen met een beperking zijn minder geneigd seksueel misbruik te begrijpen dan kinderen zonder beperkingen.

Methode

• Tussen 1998 en 2004 zijn in Israël 40430 kinderen tussen de 3 en 14 jaar geïnterviewd waarvan gedacht werd dat zij seksueel en fysiek misbruikt waren.
• Het NICHD-protocol begeleidt de interviewers in detail tijdens alle fasen van het onderzoek en is normaal gesproken bedoeld om ervoor te zorgen dat kinderen zich in een veilige omgeving bevinden. Hier is het gebruikt voor kinderen met een beperking.

Resultaten

• In vergelijking met TD-kinderen waren kinderen met een lichte handicap enigszins oververtegenwoordigd bij vermoedelijke slachtoffers van seksueel misbruik (41,1% vs. 38,7%) en kinderen met ernstige handicaps waren substantieel oververtegenwoordigd (49,8%) in deze groep.
• Kinderen met lichte handicaps waren enigszins ondervertegenwoordigd (58,9% vs. 61,3%) en kinderen met ernstige handicaps waren duidelijk ondervertegenwoordigd (50,2%).
• Jongens met lichte en ernstige handicaps zijn oververtegenwoordigd in beide vormen van misbruik in vergelijking met TD-jongens, terwijl CDW-meisjes ondervertegenwoordigd zijn in vergelijking met TD-meisjes.
• 3-6 jaar zowel lichte als ernstige handicaps waarschijnlijker verdachte slachtoffers van fysieke mishandeling dan TD van dezelfde leeftijd.
  • 11-14 jaar zowel lichte als ernstige handicaps minder kans verdacht slachtoffer te zijn van lichamelijk misbruik dan TD van dezelfde leeftijd.
• CDW zowel licht als ernstig openbaarde misbruik veel vaker niet dan TD (respectievelijk 38,6% en 46% voor seksueel misbruik; respectievelijk 44,4% en 54,4% voor fysiek misbruik).
  • Voor TD was dat 27,7% voor seksueel misbruik en 38,8% voor fysiek misbruik.
• CDW, zowel licht als ernstig, heeft meer kans om de openbaarmaking uit te stellen tot ten minste 1 maand na het incident (80,5% en 78%) dan TD (74,8%).
  • Dit patroon is vooral sterk voor seksueel misbruik (CDW 67,9% en 70%; TD 52,1%), geen vergelijkbaar verschil fysiek misbruik.
• Meisjes met lichte en ernstige handicaps stellen vaker de openbaarmaking van misbruik uit dan TD-meisjes.
• 11-14 jaar CDW met lichte en ernstige handicaps vaker vertraagd dan TD van dezelfde leeftijd.
• CDW zowel klein als ernstig vermeend significant zwaardere zedendelicten en minder lichte vergrijpen voor zowel meisjes als jongens dan TD.
  • Oudere CDW (niet de jongste) maakt vaker melding van ernstigere zedendelicten dan TD.
  • CDW zowel minderjarig als ernstig identificeren vaker seksuele daders die eigen ouders of ouderfiguren waren.
• CDW, zowel licht als ernstig, beweerde aanzienlijk ernstiger fysiek geweld dan TD.
  • Associatie significant voor jongens en 3-10-jarigen, niet voor meisjes of oudere kinderen.
• CDW ernstige begreep de motieven van verdachten en de aard van gerapporteerde seksuele interacties vaker niet dan TD, hoewel kleine CDW minder vaak de omstandigheden niet begreep dan TD.
  • Deze associatie was alleen significant voor meisjes en 7-14 jarigen.

Discussie

• CDW van alle leeftijden was oververtegenwoordigd in seksueel misbruik en ondervertegenwoordigd in fysiek misbruik.
• CDW kan ook te maken krijgen met ernstigere vormen van seksueel misbruik, zoals herhaaldelijk slachtoffer worden, slachtoffers van meer opdringerig misbruik en slachtoffers van meer incidenten met bedreigingen en geweld dan TD.
  • CDW kan worden gebruikt als een veilig doelwit voor seksueel misbruik, omdat ze minder goed in staat zijn om slachtofferschap te voorkomen of te melden.
  • Hogere niveaus van invaliditeit werden in verband gebracht met een verhoogd risico op seksueel misbruik
• Problemen met het begrijpen van seksuele interacties zijn eerder gemeld en kunnen worden verergerd door cognitieve, communicatieve en emotionele factoren die het vermogen van kinderen belemmeren om ervaringen van misbruik op een begrijpelijke manier te beschrijven.
• CDW ernstig 3 keer meer kans om door ouders te worden misbruikt dan TD, en vaker om dader van misbruik te verbergen.
  • Mogelijk omdat ze psychologisch en fysiek meer afhankelijk zijn van ouders.
  • Net als eerder onderzoek worden gehandicapte jongens vaker seksueel en fysiek mishandeld dan meisjes, misschien omdat jongens vaker gehandicapt zijn.

Conclusie

• Het risico op seksueel misbruik is groter voor kinderen met ernstige in tegenstelling tot minderjarige handicaps en CDW's die onevenredig vaak het slachtoffer zijn van seksueel misbruik in plaats van fysiek misbruik.
• Vermeende CDW-slachtoffers zullen de openbaarmaking eerder uitstellen of misbruik niet melden bij ondervraging dan TD.