Murat Dereci (HvJ 15-11-2011, Zaak C-256/11)

Onderwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing - Burgerschap van de Unie - Verblijfsrecht van staatsburgers van derde landen die familielid zijn van burgers van de Unie - Weigering op grond dat recht op vrij verkeer van burger niet is uitgeoefend - Mogelijk verschil in behandeling ten opzichte van burgers van de Unie die recht op vrij verkeer hebben uitgeoefend

Casus

De vijf verzoekers, alle onderdanen van derdewereldlanden, willen wonen in Oostenrijk met zijn/haar Oostenrijkse familielid. Geen van de familieleden van verzoekers heeft zijn/haar recht op vrij verkeer binnen de Unie uitgeoefend. De aard van de familieband, de huidige woonplaats en de regelmaat van de eerste binnenkomst in Oostenrijk verschilt per aanvrager. Alle vijf de applicanten hebben hun aanvraag voor een verblijfsvergunning afgewezen gekregen door de Oostenrijkse Bundesministerium für Inneres. In aanvulling daarop, zijn Dereci, Maduike, Heiml en de heer Kokollari onderworpen geweest aan uitzetting en individuele verwijderingsmaatregelen.

Rechtsvraag

Hoe moet artikel 20 VWEU worden uitgelegd in de situatie van EU-burgers die nooit gebruik hebben gemaakt van hun recht op vrij verkeer?

HvJ

Het Hof benadrukt dat de situatie van een burger van de Unie die geen gebruik heeft gemaakt van het vrijheidsrecht tot beweging, alleen al om die reden, gelijkgesteld moet worden met een zuiver interne situatie. In feite is het burgerschap van de Unie bedoeld voor de fundamentele status van de onderdanen van de lidstaten. Zij kunnen dus een beroep doen op de rechten met betrekking tot die status, ook ten opzichte van de lidstaat van hun herkomst. Om deze reden verzet artikel 20 VWEU zich tegen nationale maatregelen die tot gevolg hebben dat de burgers van de Unie worden beperkt in het genot van deze rechten.

In het onderhavige geval werden de burgers van de Unie van wie familieleden een verblijfsvergunning hebben aangevraagd in Oostenrijk, niet onderhouden door hen. Het Hof geeft aan dat het criterium met betrekking tot de ontkenning van de inhoud van de op grond van de status van burger van de Unie verleende rechten zowel betrekking heeft op het grondgebied van de lidstaat waarvan hij vertrekken een nationaal, maar ook op het grondgebied van de Unie als geheel. Het geeft aan dat het loutere feit dat het wenselijk is om een onderdaan van een lidstaat te laten verschijnen, om economische redenen of om zijn familie bij elkaar op het grondgebied te houden, op zichzelf niet voldoende is om het standpunt dat de burger va de Unie zal worden gedwongen om het grondgebied van de Unie te verlaten indien een dergelijk recht niet zal worden verleend, te ondersteunen. Dit doet geen afbreuk aan de vraag of een recht van verblijf op basis van andere criteria moeten worden toegekend, en met name op grond van het recht op bescherming van het gezinsleven.