Ja en dan hebben we bijna de maand september alweer achter de rug. Ik ben in augustus begonnen met mijn opleiding. Ik doe de hogere hotel school in Leeuwarden en heb het erg naar mijn zin. Ik leer erg veel en vindt het ook heel leuk. 

 

Maar toch denk ik wel eens, ja eigenlijk is het toch best oneerlijk. Ik zit hier op school terwijl en miljoenen kinderen zijn die dit niet kunnen. En dan leer ik op school ook nog eens om het mensen naar hun zin te maken. Het hotel leven is natuurlijk één en al luxe. Mensen logeren in een hotel en maken gebruik van hotel faciliteiten voor hun plezier. Het is niet speciaal brood nodig dat we in een verwarmd schoon zwembad zwemmen, dat we eten krijgen wanneer we dat willen en dat het dan ook nog eens op je kamer gebracht kan worden omdat je te lui bent om naar het ontbijt buffet te gaan wat gewoon elke ochtend helemaal uitgebreid voor je klaar staat. Mensen doen dit voor hun eigen plezier en omdat  ze wel eens heerlijk in de watten gelegd willen worden. 

 

Maar aan de andere kant van de wereld hebben mensen geen eens genoeg water om te drinken, laat staan om erin te zwemmen. Mensen kunnen daar niet elke ochtend een lekker ontbijtje eten of tot 12 uur in hun bed tv liggen kijken. De mensen moeten daar hard werken om in leven te blijven. Deze mensen zijn al blij met 1 maaltijdper dag. En soms geeft mij dit wel gemengde gevoelens. Dan denk ik dit is toch oneerlijk, dit zou niet zo moeten zijn. 

 

Maar dan denk ik ook meteen weer aan een meisje wat ik in Uganda heb ontmoet. Dit meisje is 13 jaar en ze is de dochter van de directeur van de school waar ik les heb gegeven. Op de laatste avond dat ik op de school was heb ik een ontzettend inspirerend gesprek met haar gehad. Ze vertelde mij over haar dromen voor de toekomst,  dat zij alles maar dan ook alles zal doen om haar droom waar te maken en om haar droom baan  later te kunnen uit oefenen. En dit vond ik heel erg mooi. Dat zo'n jong meisje al zo goed kan weten wat ze wil. Mijn droom is het om later in een hotel te werken, om mensen te laten genieten van de dingen die wij allemaal hebben gekregen. Dat wij al onze luxe niet  als normaal zien maar dat wij er dankbaar voor zijn en er gelukkig van worden. Want zoals ik ookal in een eerdere blog heb gezegd ik vind dat wij dankbaar moeten zijn voor alles wat wij krijgen. Dat ik dankbaar ben voor dat ik naar school kan, dat ik eten en luxegoederen heb, dat ik vrienden en familie om mij heen heb en dat ik vrij ben om alles te doen wat ik wil, en nog zou willen doen. En om deze dankbaarheid te tonen geniet ik. Want genieten is voor mij HET teken van dankbaarheid.