Tijd om naar huis te gaan

De laatste weken Nepal hebben we nog even flink genoten. We mochten in een Nepalese sari een traditionele Nepalese bruiloft bijwonen: een heel gaaf feest om mee te maken. 

Verder heb ik afscheid genomen van de school. Tijdens het afscheid wilden ze toch mijn echte naam zeggen (i.p.v. “supermodel”) dus hebben de leerkrachten de hele ochtend geoefend met mijn naam uitspreken en uiteindelijk had de leerkracht die de speech ging houden toch nog een papiertje nodig en zelf toen zei hij het fout (gorit werd het). Of de reden dat ze tijdens het afscheid toch nog mijn echte naam wilden zeggen uit beleefdheid of omdat mijn uiterlijk drastisch verminderd is, weet ik niet (de laatste week werd er wel gevraagd: “are you pregnant?” en “what is wrong with your head?” dus wellicht ben ik ook gewoon lelijk geworden haha). 

De week in Pokhara en Chitwan was echt de perfecte afsluiter: paragliden was zo gaaf en in Pokhara heb je zo’n mooi uitzicht op de bergen ook hebben we daar nog even een dagje van de zon mogen genieten. In Chitwan hebben we een olifantensafari gedaan en hebben we een junglewalk gedaan waarbij we van heel dichtbij neushoorns hebben gezien. 

Toch is het na drie en halve maand gereisd te hebben ook wel weer fijn om naar huis te gaan: “weer lekker klagen als de trein vijf minuten vertraging in plaats van vijf uur vertraging heeft, een lekkere boterham als ontbijt in plaats van een bord rijst (al ging dat er meestal ook prima in) , geen beesten zonder kop en ingewanden van beesten midden op straat en waar er hoge boetes staan op onnodig toeteren. 

Toch gaan we het reizen toch zeker missen; het fotomodelletje spelen – we zijn minstens 200 keer op de foto gezet (al hebben Iris en ik er de laatste week flink stennis over te lopen maken in een restaurant: vier vieze, nare mannen bleven maar naar mij staren en proberen foto’s te maken terwijl ik mijn handen en sjaal voor m’n gezicht deed, toen ben ik naast Iris gaan zitten zodat ik met mijn rug naar ze toe zat, kwamen ze tegenover ons aan tafel, bleven ze vragen om foto’s, toen zijn wij kei boos geworden midden in het restaurant. Uiteindelijk zijn ze weggelopen nadat ze met hun handen in onze suiker en yoghurt zaten en dit over de tafel hadden gegooid- dan toch liever geen aandacht van mannen, dan zulke ;)), het lekkere weer, alle prachtige plekken die we bezocht hebben (de stranden en vulkanen in Indonesië, de watervallen en natuur in Laos, de relaxte en gezellige cultuur en het prachtige eiland Koh Rong in Cambodja en de schatten van mensen die we ontmoet hebben, de heerlijke raksi-party’s en de prachtige bergen in Nepal!