De eerste dagen in Manilla

Bij aankomst op de het vliegveld van Manilla werd ik opgehaald door iemand van de organisatie van World Activity Philippines (WAP), die mij als vrijwilliger hebben geplaatst. We gingen met de taxi naar het hostel en daarna naar hun kantoor, wat op 5 minuten loopafstand ligt van het hostel. Het valt me op dat Manilla erg op Bangkok lijkt; continue file en ongeorganiseerd verkeer dat zich met 5 auto’s naast elkaar op vier rijbanen probeert voort te bewegen. In het hostel ontmoette ik de Nederlandse Annelies, zij ging ook vrijwilligerswerk doen, maar dan op een andere plek in de Filipijnen. Heel fijn om zo goed te worden opgevangen na een lange reis vanuit Nederland. De dag erna hadden we een interessante training over de Filipijnen in het kantoor van WAP als voorbereiding op het vrijwilligerswerk.

Voordat ik naar ‘Haven for the Elderly’ vertrok, was ik een lang weekend in Metro Manilla. Samen met Annelies heb ik drie verschillende tours gedaan van ‘Smokey tours’, een organisatie die de andere kant van de Filipijnen wil laten zien. De tourleiders van Smokey tours wonen in een sloppenwijk, zijn ontzettend enthousiast en kunnen alles vertellen over het leven in Manilla. De opbrengst van de tours gaat naar Centro Salvador, St. Martin de Porres Mission, zij vangen 600 kinderen op uit 2 van de grootste sloppenwijken in Manilla. Ze verlenen maaltijden, lessen en er is een arts, verpleegkundige en tandarts aanwezig. De markttour is echt een aanrader. Ik heb allemaal dingen geproeft die eigenlijk niet lekker zijn tot gewoon super vies. De tourleider was net getraind en dit was de eerste tour die ze gaf onder begeleiding van een andere tourleider. Super leuk om dit zien dat ze een beetje zenuwachtig was, maar ons wel hele leuke dingen liet zien en vertelde over de Filipijnse eetcultuur. De dag dat wij die tour deden, was de eerste vrijdag van de maand en dan is er een speciale katolieke viering in de kerk. Het was dus ongelovelijk druk op het plein bij de kerk. Iedereen stond in de rij om het beeld van Jesus aan te raken en men gelooft dat dit geluk brengt. Daarna zijn gingen we naar een markt rondom een moskee en in Chinatown.

Na de tour waren we moe en zijn we even in een park gaan liggen. Dat was echt perfect, want Manilla is zo’n grote stinkende stad. En altijd als ik opkijk, maakt niet uit welke richting, zie ik dat iemand mij aanstaard. Super irritant! In de middag deden we mee met de fietstour. Ik voelde me stoer om onderdeel te zijn van de verkeersgekte. Verschillende wijken gezien en veel geleerd over de Spaanse invloeden. Onderweg moesten we twee keer stoppen om de fietsen te repareren. Dit was beide keren zo geregeld, aanzien mensen gelijk hun hulp kwamen aanbieden. We hadden veel interactie met de mensen, dus dit maakte de tour extra speciaal. De volgende dag had ik niet zoveel gedaan uit angst voor de oorkaan, maar zijn Annelies en ik wel lekker uit eten gegaan. Op zondag hebben we de slumtour gedaan. Dit was echt overweldigend. Dit had ik niet verwacht, ik dacht dat ik de sloppenwijk al had gezien, maar blijkbaar kan het nog veel erger. Gelukkig was ons van te voren dichte schoenen aangeraden, want regelmatig liepen we de vuilnis en modder. Men slaapt met de hele familie op 7m2. Heel bijzonder om te zien hoe goed ze zich redden, vrolijk ze zijn en super aardig naar rijke toeristen. Ik voelde me gek genoeg hartstikke veilig en mij is niet om geld gevraagd (tijdens de markttour werd wel veel gebedeld). Elke familie in de sloppenwijk heeft zijn eigen onderneming. Ze verdienen geld door vuilnis te recycelen. Het viel me ook op dat de mensen van de communitie een redelijk verzorgt gebit hebben en schone kleding dragen. Ik kreeg een dubbel gevoel van deze tour. Aan de ene kant was het confronterend om te zien dat zij onder deze omstandigheden moeten leven en aan de andere kant was het mooi dat men zo optimistisch is en lol maakt.  Kortom; een hele ervaring!