Eenmaal terug in Nederland

Eenmaal terug in Nederland merk in aan mezelf dat mijn hoofd nog ergens in Uganda rond sweeft, en ik graag nog meer voor de bevolking had willen betekenen. 
Ik denk veel na over hoe het was in Uganda en vooral wat de reis heeft veranderd in mijn gedachten gang. Eenmaal thuis vond ik de luxe fijn, lekker warm douchen een eigen wc. Maar een paar weken later heeft het mij wel aan het denken gezet hoe het ook anders kan, heeft geld geven aan goede doelen wel altijd nut? Is het niet beter om er zelf heen te gaan en daadwerkelijk te ervaren hoe het daar is? Ik ben er vooral achter gekomen dat wij als westerlingen vinden dat de bevolking wat nodig is. Terwijl dit helemaal niet het geval is, een voorbeeld: Een familie slaapt met 4 kinderen en een vader en moeder op 1 matras. Wij westerlingen zouden dan denken dat ze er nog een matras bij moeten hebben om lekker en goed te kunnen slapen. Maar omdat de familie niet anders gewend is zullen ze binnen no time met dat matras wat jij voor hun heb gekocht op de markt staan. Dit heeft mij in Nederland veel aan het denken gezet, willen wij niet te veel? Dat we vaak verwend zijn is geen geheim meer, maar kunnen we niet op een andere manier voor de bevolking zorgen die het minder heeft? Kunnen wij Nederlanders niet te vreden zijn met wat minder? Dit is overigens wel een goede om naar mijzelf terug te koppelen. Ik kwam terug uit Uganda en mijn telefoon abonnement was verlopen, ik moest en zou de Iphone 6. Achteraf denk ik was dat nou wel echt nodig? Maar goed, mijn levens wijze is er niet van veranders ik merk aan mijzelf dat mijn gedachten wel over bepaalde dingen heel anders gaan dan voor dat ik de reis heb gemaakt. Ik ben zelfstandiger geworden en weet nu ook hoe het is om geen stroom, wc en een douche te hebben.