Halverwege al weer

Op de helft alweer

Tijd geleden al weer sinds mijn laatste blog, dan pak ik me boek er maar even bij waar ik al mijn avonturen in opschrijf en ga ik er maar even goed voor zitten. Na mijn vorige mail was het project in volle gang de regelmaat en zelfs de sleur begon er al langzaam in te sluipen.
Gelukkig kreeg ik al snel weer de kans om nieuwe dingen te doen, te zien om me over te verwonderen.

Zo ben ik bijvoorbeeld met een van de Nica vrijwilligers mee gegaan om te kijken hoe ze woonde en daar ben ik eigenlijk best wel een beetje van geschrokken. Na een wandeling door een interessante buurt kwamen we uit bij een huis van van 4x4m, deze schuur (want meer was het eigenlijk niet) was helemaal rondom bekleed met soms doorgeroeste golfplaten en dit was het enige wat ze als muur hadden. De vloer bestond uit kierende planken waar er ook nog 1 van kapot was die met visdraad aan het plafond hing. Vervolgens vertelde de moeder dat ze hier met 13 mensen woonde, daarom stond er ook niks in het huis anders was er niet genoeg ruimte op de grond om te slapen. Dit was wel echt een moment dat was we hier aan het doen zijn hele goede dingen teweeg kan brengen.
Het is dan ook fijn dat de bouw echt nog steeds als een trein doorstoomt en dat er laatst is besloten om een extra (4e) unit te bouwen voor deze school! Mede mogelijk gemaakt door mijn familie en vriendin die nog voor extra fondsen op de rommelmarkt zijn gaan staan, bedankt!

Gelukkig zijn er nog meer leuke dingen die er voor zorgen dat het toch ook een hele leuke reis is. Zo is het in het huis nog steeds erg gezellig met stapavonden, avonden met tapa's, leer ik langzaam aan steeds beter Spaans (wel beetje te langzaam eigenlijk), leer ik wat meer lokale mensen en leuke plekjes kennen, hebben we de vrijwilligers geïntroduceerd tot de Nederlandse gewoonte van het eieren zoeken met Pasen en ben ik op een geweldige vakantie geweest.

Met Pasen is hier voor een maand lang het hele land met vakantie en word er overal veel naar de kerk gegaan maar ook veel gefeest. Gelukkig wisten wij dit lang van tevoren en hadden we de tijd om in deze week dus wat dingen te doen die we zelf wilde gaan doen. Voor mij was al vrij snel (voordat ik überhaupt op deze reis ging) duidelijk dat ik de jungle in wilde! Nu ging er een groepje naar een school die door de stichting 2 jaar geleden daar neergezet is in El Narangal. Dit kleine dorpje met +- 15 huizen ligt aan de Rio Waspuk wat echt een schitterende rivier is die door de jungle slingert op de grens met Honduras.
Zaterdag ochtend om 6u vertrokken we achterin een busje met een open laadklep richting waspan. In het busje hadden we allemaal spullen bij ons voor het onderhoud van de school (er wordt namelijk afgesproken met de schoolbesturen dat als ze het gebouw goed onderhouden de stichting een aantal jaar deze kosten dekt) zoals zinkplaten, verf, een onderdeel voor een kettingzaag en meer. Na een reis die ik toen al schitterend vond kwamen we na 7 uur aan in Waspam, hier hebben we nog wat inkopen gedaan, met de mannen een avondje lekker zitten lullen (het is soms wel moeilijk in een huis met 10 vrouwen om het niveau een beetje laag te houden). Na een heerlijk nacht waar we voor het eerst weer op een goed matras hebben geslapen sinds 2 maanden ging we naar de boot en dit was het begin van een paar schitterende dagen!!
De reis op de boot begon al schitterend op een mooie rivier met aan beide kanten mooi groen maar elke keer als ik dacht dat het niet mooier kon werd dat het toch! Het was echt te merken dat onze uitgeholde boomstam (want meer was de boot niet) steeds verder de jungle in voer.
Ik ga niet proberen in woorden uit te leggen hoe mooi ik het vond want dat lukt toch niet en dan word dit verhaal echt veel te lang..
Toen we het dorp naderde kwam iedereen ons verwelkomen, vriendelijkheid en hartelijkheid alom en dat is ook de hele week zo gebleven. Na het uitpakken en een rondje door het dorp begon ik een beetje in te zien dat dit een dorp van jagers en verzamelaars was zoals het vroeger overal geweest moet zijn.
Het dorp had weinig huizen maar was vergeven van het vee, ananassen, kokosnoten, limoenen, papaya en bananen. Het grootste avontuur begon pas echt toen ik de volgende dag wakker werd nadat ik een nacht in een hangmat in de school had geslapen, toen ik ging ontbijten zaten er ook al mensen uit het dorp in de keuken en hierbij was ook Dennis, en na het ontbijt gingen we met hem mee voor onze eerste stappen in de jungle waarbij we yuka ging verzamelen (een soort aardappel) dit was natuurlijk geweldig om zo door de jungle te lopen met het gevoel dat er iets KON gebeuren (hij had tenslotte niet voor niks een geweer bij zich). Een diversiteit aan bloemen, planten en vogels gezien zoals ik dat wilde zien en ook nog eens iets opgestoken over het lokale voedsel, leuk!
Toen we terugkwamen mochten we wel eens een keer met het geweest van Dennis schieten NOG LEUKER. We konden wel goed met deze jager opschieten en in de middag zijn we met hem mee geweest om een nacht in de jungle te jagen en dit was echt een ervaring die ik niet snel zal vergeten, als ik er aan terug denk dan krijg ik nog steeds een koude rilling over me rug en dat is hier best moeilijk.

Die middag zijn we met hem mee gegaan en 2,5u de jungle ingelopen waarbij, het is niet voor te stellen, de natuur nog mooier werd. Na deze wandeling kwamen we aan bij een soort basecamp vanuit waar de mensen in de nacht gaan jagen.
Samen met Johan en Dennis 2 geweren en 3 manchetes ben ik nog met licht vertrokken voor een eerste tocht, deze tocht was voor mij tot nu toe denk ik wel het hoogtepunt van mijn reis hier in het verre midden Amerika. vanaf dat basecamp liepen we de wilde jungle in, heuvels natuur vogels ongelooflijk niet te omschrijven mooi en gaaf. Schitterende papegaaien en kaketoes gezien en uitzichten die zo in de national geographic kunnen. Op een gegeven moment was Dennis weg en stonden Johan en ik op een heuvel met rondom uitzicht op de meest schitterende natuur zo ver het ook rijkte terwijl er schitterende vogels over ons heen vlogen, werkelijk een moment wat ik nooit hoop te vergeten! Helaas niks gevangen en op onze weg begon het al donker te worden, terwijl we onze weg door het woud zochten verschenen overal vuurvliegjes en verscheen de maan langzaam boven de bomen.
Terug in het kamp is er nog wel in de nacht gevist in de beekjes met manchete's en stokken maar niet meer echt gejaagd, dit was door de felle volle maan niet goed mogelijk volgens de jagers.
Na een ontbijt van vers geplukte rijst, vers geplukte bonen, gevangen vis, garnaal, kreeft en krab nog een rondje gedaan voordat we de weg terug inzette, hierbij kwamen we nog een fel rood zwart witte ringslang tegen (beet is binnen 24 dodelijk) die cordaat doormidden werd gehakt.

Bij terugkomst waren we zo goed als klaar om met de lunch te beginnen toen we werden geroepen dat een andere jager wel een hert had gevangen en of we dat wilde zien. Tuurlijk wilde we dat zien, het kijken bij het vellen ging al redelijk snel over in het zelf villen van het beestje en die avond hebben we toch nog heeeerlijk vers hertenbiefstuk gegeten!

De volgende dagen hebben we vooral genoten van de rivier, een nabijgelegen waterval, de omliggende dorpjes waar we te paard heen zijn gereden en de natuur, ruimte en rust die ik in Puerto soms wel mis.

Terug nog in zo een gave oude amerikaanse schoolbus gereden die dezelfde reis als het busje in 3,5 reed en bij terugkomst nog overdadig genoten van de zon, het feesten, en het bier dat hoorde bij de feestweek die in Puerto nog aan de gang was op het strand.

Ondertussen kennen ze hier geen 2e paasdag en heb ik er dus al weer 2 werkdagen opzitten (waarvan de eerste er een van 12u was) en ben ik nu hard bezig om vast te leggen hoe de kennisoverdracht op de lokale bevolking hier plaatsvind en wat hier in kan verbeteren. Ik help ook nog mee op de bouw maar de komende weken zal ik me ook voor een groot deel bezig houden met het testen van de mogelijk manieren(theoretisch, praktisch, modellen etc) van kennisoverdracht en kijken in hoeverre deze cultuur die dingen oppakt zodat ik voor het volgende project een aanbeveling kan schrijven.

Oja, en ik heb gister besloten om eens te kijken of gemillimeterd haar me ook staat. Ook staan er nieuwe filmpjes op me youtube.
http://www.youtube.com/user/andrestephandessens?feature=watch

Al met al dus een heel verhaal maar dat is alleen maar omdat ik heel veel gave dingen mee maak. Natuurlijk maak ik tijden de bouw ook veel mee maar dat viel deze keer in het niets bij de zaken die ik net heb beschreven.

Tot over 2,5 maand!