Eerste dagen in Ghana

Lieverds!
Hier dan toch echt mijn eerste bericht vanuit het super warme (en vooral zweterige) Ghana!
Na een autorit naar Schiphol was het dan toch echt tijd om voor 4 weken afscheid te nemen van Rob. Met een knoop in mijn maag ben ik door de douane gegaan waana ik meteen een Ghanees meisje van mijn leeftijd trof die me al veel vertelde over Ghana.
Na 7 uur vliegen (+2 uur tijdsverschil waar ik me niet van bewust was) stond ik dan toch echt op de Ghanese bodem, klaar voor mijn avontuur. Eerst een lange rij om door de douane te komen en dan op zoek naar Nanda die me op zou halen.
Vanuit het vliegveld voor een nachtje naar Nandas huis. Had gehoopt dat het ziek zijn nog eventjes op zich zou laten wachten, maar helaas was het direct raak en kwam de misselijkheid en diarree om de hoek kijken ;)
Waar ben ik toch aan begonnen?!? Moet ik hier 4 weken leven? Wat ga ik toch eten als ik nu al ziek ben?

De volgende dag regende het flink! Het viel met bakken uit de lucht. Gelukkig hadden we een busrit voor de boeg (toen dacht ik nog gelukkig, achteraf was het een vreselijk lange busrit van 14u waarbij we de enige blanke mensen waren en we geen idee hadden waar we waren)
Maaaaaaarrrr... om 22u 's avonds waren we dan toch echt in Tamale, de plek waar ik de komende3 weken zou verblijven.

Samen met Renske en Ben werd ik opgehaald en naar kantoor van Voluntary Africa gebracht, waar we 2 nachten zouden verblijven. Het viel me 100% mmee om te zien dat ik een douche EN een toilet had! Ik had me voorbereid voor het ergste, maar dat bleek vooralsnogniet nodig :)

De volgende dag regende het weer super hard en zijn we, nadat het eindelijk droog was, de stad in gegaan. ZO veel mensen, Zo veel drukte en chaos! Ik voelde me zo ongemakkelijk en vroeg me nogmaals af waar ik aan begonnen was en had het best even moeilijk.
s Avonds de eerste stroomstoring die maar liefst duurde tot de volgende middag. Altijd fijn om in het pikke donker te zitten en geen ventilatie meer te hebben ;) Maar gelukkig was daar mijn zaklamp. Welkom in Ghana, haha!

Gister ben ik voor het eerst naar Kabsad hospital geweest, echter waren mijn papieren nog niet binnen. Typisch iets Ghanees geloof ik. Dus helaas nog niet gezien waar ik vanaf maandag zal gaan werken. Bash (mijn contactpersoon van Voluntary Africa) moest nog even naar het politiebureau en bedacht dat ik maar mee moest. Vervolgens moest hij nog wat gaan regelen, toen bedacht hij maar dat hij me daar achter zou laten om me later op te pikken. Agenten keken me bedenkelijk aan, maar uiteindelijk kwam er een leuk gesprek op gang waarin Nederland en Ghana werden besproken. En ze heel nieuwsgierig waren naar mijn leven.

Op de terugweg was er een ongeluk gebeurd (gelukkig niet zien gebeuren) en hebben we gekeken of we nog hulp konden verlenen. Zo veel mensen om de gewonden heen, drukte, chaos, ruzies! WTF! 1 man had zijn been gebroken en heel veel bloed op zijn gezicht, maar gelukkig wel bij bewustzijn. Meteen een ambulance gebeld maar duurt best lang voor dat deze er is...ondertussen probeerde een taxi de man naar het ziekenhuis te brengen, maar deze kreeg geen kans door mensen om zich heen die zijn ttaxi sloopte en ramen insloegen...WTF!

Verder niet veel meer gedaan, dus een beetje een baaldag gehad. Miste thuis en vroeg me af waarom ik in godsnaam dit avontuur was aangegaan in die vreselijke hitte!!

Savonds werden we naar ons gastgezin gebracht, waar ik al de hele tijd tegenop had gezien. Hoe zou het zijn? Zou ik wel water hebben? Een toilet? Zouden ze wel lief zijn? Wist iig dat ik samen met Renske daar zou verblijven, wat wel een fijne gedachte was.

Toen ik eindelijk daar aankwam vielen alle zorgen van me af. Wat een lieve mama (ook verpleegkundige) en wat een mooi huis! Gewoon super groot met een douche EN een toilet. En 4 lieve broertjes, waarvan 1 jongetje van 3 weken oud (zo schattig) Mijn mama daar is heel open en vroeg bijv. meteen of ik een vriend had en of hij de ware was. Wel fijn om daar weer even over te kunnen praten. Samen met mama, Renske en de broertjes tv gekeken (ja niet zo maar een tv, een dikke flatscreen haha) Hier ga ik me wel thuis voelen de komende 3 weken, dat weet ik zeker:)

Zo, genoeg getypt! Ik ga weer op pad en laat snel weer wat van me horen. Er zullen vast nog heel veel avonturen volgen.

Liefs,

Irene

PS: Foto's uploaden lukt helaas nog niet:(