Laatste dagen in Tamale

Omdat ik ervoor gekozen had om mijn laatste week in Ghana vrij te houden zat mijn vrijwlligerswerk in Kabsad er alweer op! Ik had nog een paar dagen om te genieten in Tamale en nog te doen wat ik graag nog wilde doen.

Ik had voor mezelf besloten dat ik nog verschillende projecten wilde bezoeken voordat ik weer terug zou gaan naar Nederland, zodat ik ook wist wat andere vrijwilligers hadden gedaan in Tamale.

Maandagmiddag ben ik dan ook met 2 andere meiden meegegaan naar 'NCS project' waar 's middags kinderen uit de buurt konden komen om een activiteit te gaan doen. We hadden ervoor gekozen om de stoelendans te gaan doen, echt grappig om te zien hoe enthousiast de kindjes waren. Maar wat een chaos zeg! Kinderen lopen in en uit en ik had geen overzicht meer. Duidelijk niet echt mijn project haha!
Ik besloot mijn ballonnen tevoorschijn te halen waarna de chaos compleet was. Maar zag zoveel blije gezichtjes. De meeste ballonnen waren helaas snel kapot of weg, maar 1 meisje had hem goed bewaard waarna ik met haar heb kunnen spelen met de ballon. Ze rende er als een gek achteraan en vond het he-le-maal geweldig.

De volgende ochtend ben ik meegegaan naar de Kidz Active School. Wat een leuk project was dat! 's Ochtends staan alle kindjes netjes in rijen opgesteld en marcheren ze klas voor klas naar hun klaslokalen. Dat kan je je in Nederland echt niet voorstellen.
Ben verschillende klassen langsgegaan om even een kijkje te nemen in de lessen. Elke keer gingen de kindjes voor me staan en riepen ze in koor: 'Good morning, how are you?' Als ik dan zei dat het goed met me ging en hoe het met hun ging zeiden ze 'I'm fine, thaaaaank you!' Zo lief!
Het was leuk om te zien hoe er les werd gegeven op deze school en hoe de kindjes je waardeerde.
In de pauzetijd heb ik wat wonden van kindjes verzorgd, wat me ook wel voldoening heeft gegeven.

De volgende dag ben ik nog een laatste keer teruggegaan naar Kabsad om afscheid te nemen en ze nog wat injectienaalden, verbandjes etc. te geven. Wat waren mijn collega's me dankbaar. Ze hebben me zo vaak gezegd hoe erg ze me zouden gaan missen en dat ik gauw samen met Rob maar terug moest komen. Je voelt je er echt gewaardeerd, iets wat je in NL nogal eens mist.
Ook al had ik voor mijn gevoel weinig bij kunnen dragen in Kabsad, toch waren ze me heel erg dankbaar dat ik er was. Dat vond ik wel bijzonder. In Nederland is het zo vanzelfsprekend dat je er bent en dat je je werk doet. In Ghana zijn ze blij met de kleine dingen die je doet en dat je er uberhaupt bent.

's Avonds was het dan toch echt tijd om te gaan geloven aan de 'fufu' Hét Ghanese gerecht, waar ik al die weken nog aan was ontkomen. Dit was mijn laatste kans om kennis te maken met dit gerecht. Met z'n 6'en propte we onszelf in de taxi naar het dorpje waar we de fufu zouden gaan maken. Ik zat voorin op 1 stoel samen met een andere vrijwilliger, lekker knus. De normaalste gang van zaken hier in Ghana. Er past er altijd nog wel eentje bij, haha!
Ik heb nog even mee de fufu 'gestampt' (eigenlijk hoefde ik niet meer echt te stampen, want het was al een prutje geworden die leek op aardappelpuree) En daarna kon het proeven beginnen. Het was totaal niet wat ik ervan verwacht had. Het smaakte eigenlijk naar niks maar was met het sausje nog best okee. Maar een ding was zeker: mijn favoriete gerecht zou het i.i.g. nooit worden haha ;)

De volgende dag ben ik nog meegegaan naar de djembé workshop. Wel leuk hoor lekker trommelen. En toen besefte ik me weer dat dit echt mijn laatste volledige dag in Tamale was! Wat een raar gevoel. Waarvan ik in het begin dacht dat het nog een eeuwigheid zou duren voor ik weer naar huis zou gaan (en ik af en toe niet kon wachten tot het zo ver was), is achteraf gezien toch snel gegaan. Ik zag stiekem zelfs een beetje op tegen terug naar huis gaan. Terug naar mijn eigen leventje in NL...

Vrijdag was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen van Ghana. Heb 's ochtends nog even genoten van de zon (die die dag wel heel erg brandde, maar ach nog even genieten toch?) en toen maar afscheid genomen van mijn lieve ghanese mama. Ik ga haar stiekem toch wel een beetje missen hoor! De taxi stond al klaar, op naar het vliegveld!

Ik zou vliegen vanuit Tamale naar Accra en dan door naar NL. Tamale had een heel klein vliegveldje. Inchecken was zo gepiept, hoefde niet eens mijn paspoort te laten zien. Toen kon het wachten beginnen. Wachten, wachten, wachten. Toen ik eenmaal door de 'security' was, was er nog geen vliegtuigje te bekennen, terwijl we over 15 minuten zouden moeten vertrekken. Gelukkig viel de vertraging heel erg mee (had al rekening gehouden met nog uren wachten) en konden we op naar Accra! Na een korte vlucht kwamen we aan in Accra. Ik heb nog nooit zo snel mijn koffers opgehaald als daar. Er waren maar 2 mini bagagebanden die niet ronddraaide. Je koffer viel er gewoon af en dan was het dringen om je koffer te kunnen pakken haha. Daarna inchecken maar en dan kon het wachten op mijn volgende vlucht beginnen...

In het vliegtuig naar NL zat er een Ghanese jongen naast me die nog nooit gevlogen had. Mooi om te zien hoe hij zijn ogen uit keek en niets begreep van het entertainment system en hoe hij bijv. een tafelblad moest uitklappen. Af en toe kreeg ik een por van hem om te vragen waar we ergens waren en waar hij bijv. zijn afval moest laten. Heb hem na de landing maar even laten zien waar hij zijn koffers op kon halen zodat hij niet zou verdwalen op Schiphol. De lopende band richting de gates was voor hem helemaal nieuw. Hij verloor bijna zijn balans toen hij erop ging staan en ik waarschuwde hem voor de 'mind your gap' Hij begreep er niets van haha!

Eenmaal bij de bagageband aangekomen zag ik Rob al staan. Ein-de-lijk kon ik hem weer lekker knuffelen. Wat een heerlijk gevoel! En wat was ik blij dat hij mijn winterjas had meegebracht. Want brrrr, het was toch best een beetje koud in NL!

Nu maar genieten van alle dingen die ik in Ghana gemist heb.

Liefs,

Irene