Deze samenvatting is gebaseerd op het studiejaar 2013-2014.

Complexiteit in de zorg

In de zorg komen steeds meer complexe problemen voor. Een complexe patiënt heeft verschillende aandoeningen. Dit wordt vaak gezien bij chronisch zieke patiënten. Bij de behandeling van deze patiënten zijn verschillende specialisten nodig. Dit wordt zorgcomplexiteit genoemd. Patiëntcomplexiteit en zorgcomplexiteit gaan dus vaak samen. Omdat de zorg voor complexe patiënten in de praktijk vaak lastig blijkt, zijn er verschillende methoden ontwikkeld om patiënten te screenen op complexiteit. Met deze methoden wordt geprobeerd vroeg in de zorg de behoeften van de patiënt in kaart te brengen, zodat zorg geoptimaliseerd kan worden en de verschillende specialistische behandelingen beter op elkaar kunnen worden afgestemd. Het bepalen van de complexiteit wordt nu vooral aan het begin van een ziekenhuisopname gedaan.

Patiëntcomplexiteit

Voor het analyseren van de patiëntcomplexiteit wordt vaak gebruik gemaakt van de complexiteitspredictie indicator (COMPRI). Dit instrument meet de kwetsbaarheid van de patiënt en het risico op verminderd functioneren. Daarnaast neemt het de klinische beoordeling van de arts en de verpleegkundige mee in de uitslag. De beoordeling van de arts en de verpleegkundige weegt het zwaarst mee. De COMPRI wordt gebruikt om een voorspelling te doen over het zorggebruik. Met de verkregen informatie kan de zorg dusdanig geoptimaliseerd worden, dat de opnameduur en het gebruik van zorg na ontslag verminderen. Andere instrumenten die vaak gebruikt worden zijn de Hospital Admission Risk Profile (HARP), de Identification of Seniors At Risk (ISAR) en de Groningen Frailty Indicator (GFI). Bij deze instrumenten wordt vooral gekeken naar het bestaan van risicofactoren.

Zorgcomplexiteit

Voor het analyseren van de zorgcomplexiteit zijn geen specifieke instrumenten bekend. Er wordt wel gebruik gemaakt van instrumenten die de patiëntcomplexiteit koppelen aan de zorgbehoeften. Hierbij wordt gebruik gemaakt van het biopsychosociale model.

In 1955 was Querido één van de eersten die bij het stellen van de diagnose ook de lichamelijke, psychologische en sociale as meenam in zijn overwegingen. Leigh en Reiser ontwikkelden vervolgens een systematische aanpak. Uit hun patient evaluation grid is vervolgens het integraal diagnostische en interventie schema (IDIS) ontwikkeld. De IDSI vormde vervolgens de basis voor de INTERMED methode. INTERMED staat voor integraal, interdisciplinair en medisch. De INTERMED methode wordt nu het meest gebruikt om de zorgcomplexiteit te beoordelen. De methode zorgt ervoor dat er minder belangrijke informatie van patiënten gemist wordt, waardoor het een voorspeller is voor de uitkomst van zorg.