Blokhutten Teylingen (ABRvS 04-02-2015)

Casus

Op 16 maart 2012 heeft het College van B&W van Teylingen onder bestuursdwang gelast de blokhutten en de schuur te verwijderen. Het door appellant gemaakte bezwaar is door het College ongegrond verklaard. Het door appellant ingestelde beroep is door de rechtbank op 1 april 2014 ongegrond verklaard. Appellant heeft hoger beroep ingesteld en het College heeft een verweerschrift ingediend.

Rechtsvraag

Moet een bestuursorgaan gebruik maken van de bevoegdheid om met een last onder bestuursdwang of dwangsom op te treden tegen een overtreding van een wettelijk voorschrift?

Rechtsregel

Een bestuursorgaan zal in de regel moeten optreden tegen overtreding van een wettelijk voorschrift, aangezien het algemeen belang gediend is met handhaving bij overtreding van een wettelijk voorschrift.

Motivering

Het staat vast dat twee blokhutten en een schuur zijn gebouwd en dat appellant hiervoor geen vergunningen had. Appellant betoogt dat op het perceel vergunning vrij gebouwd mag worden en dat de rechtbank niet heeft onderkend dat het College niet bevoegd is hiertegen op te treden. De rechtbank betoogt dat voor dit gedeelte van het perceel het bestemmingsplan ‘Bollengebied’ rust. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat het perceel geen erf is. Het betoog van appellant dat het gebruiksovergangsrecht ertoe strekt om een bouwwerk in afwijking van het bestemmingsplan mogelijk te maken, faalt. Een bestuursorgaan zal in de regel gebruik moeten maken van de bevoegdheid om met een last onder bestuursdwang of dwangsom op te treden, gelet op het algemeen belang dat gediend is met handhaving bij overtreding van een wettelijk voorschrift. Daarnaast heeft het College niet het gerechtvaardigd vertrouwen gewekt dat er omgevingsvergunningvrij gebouwd mocht worden op het perceel. Voor het wekken van gerechtvaardigd vertrouwen is het namelijk nodig dat aan het bestuursorgaan toe te rekenen concrete, ondubbelzinnige toezeggingen zijn gedaan door een daartoe bevoegd persoon, waaraan rechtens te honoreren verwachtingen kunnen worden ontleend (zie ook uitspraak van de Afdeling van 5 februari 2014). De rechtbank heeft terecht overwogen dat er in deze zaak geen sprake is van een gerechtvaardigd gewerkt vertrouwen en ook dit betoog van appellant faalt.

Besluit

De Afdeling bevestigd de aangevallen uitspraak; het hoger beroep is ongegrond.