You are not alone

Sawubona!

Het einde komt voor mij toch zo langzaamaan al in zicht nu mijn op een na laatste week hier er alweer op zit. De tijd hier lijkt echt voorbij te vliegen en tegelijkertijd lijkt het een eeuwigheid geleden dat ik hier geland ben en me in dit avontuur gestort heb, omdat er zo ontzettend vele gebeurd is en ik zo enorm veel gedaan heb de afgelopen 7 weken!

Mijn 7de week...

Dag 42
Maandagochtend: regen...Help!! Kinderen binnen in de creche proberen te houden, waar het nogal ruikt naar poepluiers en te weinig ruimte is voor al die stuiterballen is nogal een uitdaging te noemen! Ik was daardoor ook zeer blij toen het wat opklaarde en ik de kinderen 'los kon laten'. De les over gezond eten hadden we afgesloten met het uitdelen van appels aan ieder kind. Nomnom smullen maar!

In de middag heb ik gezellig gepland met de prachtige Shwele (mijn adoptie mama hier) en Andrea (een nieuwe vrijwilligster uit Brazilie!). Ik voelde me opeens zo ervaren en kreeg een blos op mijn wangen toen Shwele tegen haar zei: 'you are learning from the best, you will have to do your very best to become as good as her.' Beetje intimiderend wel voor het nieuwe meisje, dus ik lachtte het maar een beetje weg, hihi.. trots op mezelf

Dag 43
De dinsdagochtend begon weer lekker met regen, jeuj! Maar het klaarde net zoals maandag weer op en de kinderen konden met hun zuster en politiehoedjes vrolijk buiten rond rennen.

Omdat Monique mij op plannen had gezet op de maandag om de nieuwe vrijwilligers in te leiden stond ik voor de dinsdagmiddag op voor tuinieren. Ik en tuinieren zijn nou niet echt de beste combinatie, dus heb ik haar gevraagd of ik voor een keertje mee mocht met de Mothers Support group. Gogo Doris (eigenaresse van de creche waar ik werk) had me die ochtend namelijk gevraagd of ze me in de middag zou kunnen zien daar. Dat het nou net zo was dat er een tripje met rondleiding naar de croc centre gepland stond was natuurlijk erg mooi mee genomen! Gogo Doris was super blij om mij te zien en samen met de andere dames hebben we erg hard gelachen, gegierd en vooral hun hebben heel hard gebruld. Het mogen vasthouden van een kleine van een babykrokodil was toch echt het hoogtepunt van de dag. Hilarisch!

Dag 44
Woensdagochtend hebben we les gegeven over hoe de kinderen een goede vriend kunnen zijn. Heel leuk detail daarbij was dat Rolf allemaal nieuwe emmertjes voor de kinderen gekocht had. Geen enkele ruzie heb ik deze dag moeten oplossen, wat heerlijk. Maar voordat we naar de creche zijn gegaan zijn we eerst nog naar mijn oude creche van vorige maand geweest, Simunye genaamd, om hun rapporten af te leveren. Ik kreeg het die ochtend pas te horen en was best geemotioneerd om alle kleine kindjes weer te zien. Vooral toen ik merkte dat de les over emoties heel erg goed is blijven hangen en dat ze me nog herkenden. Achteraf heb ik een dikke knuffel van Shwele gekregen. Had niet echt gedacht dat ik ze toch zo zou missen. Heel erg mooi wel om nog een extra keer afscheid te kunnen nemen van ze.

in de middag gingen we naar After School Club. Nadat ik als testpersoon als leeuw geschminkt alle kinderen achternagejaagd heb, waren de kinderen zonder meer ervan overtuigd dat ze ook een leeuw wilden worden. Na wat gedans op Michael Jackons hebben we nog wat spelletjes gespeeld en al met al een hele leuke middag gehad. Het is prachtig dat wij de kinderen zo'n leuke middagen kunnen schenken, want nog niet zo heel lang terug heb ik ze in zo'n andere situatie moeten zien...

Dag 45
Donderdagochtend wist ik niet wat me overkwam. De kinderen waren opeens allemaal zo ontzettend wild! Miscchien was het de zon die eindelijk weer eens door de gordijnen scheen die ochtend toen ik opstond of hadden ze allemaal net een flinke dosis suiker gehad. Van lesgeven is het niet bepaald gekomen, maar we hebben wel lekker Zulu kunnen dansen/proberen te dansen en leuke spelletjes gedaan. Het spel met de parachute was favoriet bij de kinderen. We hebben een heel groot parachute doek en die hielden we vast aan de randen en lieten de kinderen eronderdoor rennen. Ge-wel-dig!

In de middag gingen Rachel en ik een feestje houden op de Adult English Class omdat het haar laatste week is deze week. We hadden een aantal verassingen voor de ladies. Na een les van ongeveer een uurtje kregen ze eerst een glaasje Sprite, daarna 2 cupcakes en daarna een foto van zichzelf met hun certificaten van vorige week. Zoveel 'siyabonga's' (dankjewel) heb ik nog nooit gehoord! Gogo Ester, Gogo Doris en Ntumbifuthi waren zo ontzettend blij en dankbaar dat we dit voor hun georganiseerd hadden. Zo'n ontzettend kleine moeite voor mij, zo ontzettend veel waarde voor hun. Na de lekkere snack heb ik nog mijn heupen los gegooid op muziek van Rihanna en samen met Ntombifuthi gedanst op Michael Jackon.

Ntombifuthi is een meisje van 16 jaar en zit op school. Ze heeft de technische richting op haar school gekozen en houd heel erg van knutselen, dansen en kletsten met haar vriendinnen en is ook nog eens een prachtige meid om te zien met altijd een glimlach van oor tot oor op haar gezicht. Tijdens het feestje kwam opeens een prachtig nummer voorbij waarop ze me vastpakte en met me begon te dansen en we samen zongen:

'You are not alone, I am here for you
Though you're far away, I am here to stay
You are not alone, I am here for you
Though we're far apart, you're always in my hearth'

Dag 46
Vrijdag is de dag dat we over vuur lesgeven. We vroegen de kinderen wat je moest doen als je in brand stond waarop ze wijselijk antwoordden: in het water springen!. Waarop ik zei: stel dat je geen water hebt, wat moet je dan doen? Waarop een jongetje weer antwoordde: dan moet je in een boom klimmen en dan vliegt de boom in brand...Hmmmm oke, goed geprobeerd! Maar dat klopt toch niet helemaal. Het over de grond rollen was overigens nog een erg leuk spelletje voor de kinderen, vooral omdat ik ook mee rolde! Andrea had deze ochtend ook chocolaatjes meegenomen voor de kinderen. Woeps, waarom hadden we maandag ook alweer een les over gezond voedsel gegeven? De kinderen snapten de omhulsels niet echt, want meerdere begonnen gewoon flink daarop te kauwen in plaats van het chocolaatje eerst uit de verpakking te halen. Misschien ook neit zo gek voor 1-jarige kindjes.

Vrijdag was heerlijk op de Reading Club. Een jochie, wonderlijk dezelde die me ten huwelijk heeft gevraagd een paar weken geleden, gef me een prachtige bloem die nu aan het drogen is in mijn boekje. Ik ben ook met 2 meisjes aan de praat geraakt, beiden 14, die mij vroegen of ik hun vriendin wilde worden. Zo'n aanbod sla ik natuurlijk niet af, super lief! Ik heb al die kinderen echt een plekje in mijn hart gegeven. En ja mijn hart is erg groot, want er waren weer maar liefst 76 kinderen!

In de avond heb ik mijn eerste Halloween gevierd samen met de mensen in het vrijwilligershuis. Heb een hilarsche avond gehad en we hebben samen goed aan de 'teamspirit' gewerkt!

Dag 47
Zaterdag heb ik een heel mooi gesprek met Mumsy, onze kok/schoonmaakster/begeleidster/etc. (oftewel alleskunner), gehad. Ze vertelde me over een verhaal dat ze gelezen had en ze erg mooi vond. Het ging over een stuiterende tijger die op zoek was naar zijn familie omdat hij zich eenzaam voelde. Zijn beste vrienden, een beer en een ezel hadden zich daarop als tijgers verkleed om hem beter te laten voelen, maar hun maskers waren afgevallen. De tijgers was boos weg gelopen om zijn soortgenoten te vinden maar voelde zich nergens thuis. Uiteindelijk keerde hij terug naar zijn vrienden en trok hij de conclusie dat hij daar thuishoorde waar anderen van hem hielden en dat het niets uitmaakte wat voor een afkomst en achtergrond die anderen hebben. Wow een verhaal van Winnie de Poeh heeft me nog nooit zo erg geboeid..

Rond 12 uur heb ik samen met Rachel en Melissa een fiets gehuurd en zijn we het prachtige St. Lucia met de fiets gaan ontdekken. Heerlijk om weer na 7 weken op een fiets te zitten. En ik moet zeggen, ik ben het nog niet verleerd. Het enige wat misschien een beetje achteruit gegaan hier is mijn conditie.

Dag 47
Zondag was het plots tijd om afscheid te nemen van mijn begeleidster hier, Monique. Ze moest last-minute opeens naar een van de projecten van African Impact in Kaapstad. Ze was echt wel de laatste persoon waarvan ik een traan zou verwachten, zo'n sterke meid, maar toen we afscheid nemen zag ik opeens tranen over haar wangen rollen en toen kon ik me natuurlijk ook niet meer inhouden. Another froend. Another goodbye.

Ik heb de rest van de zondag doorgebracht in een safaritruck in het prachtige Hluhluwe park en heb daar prachtige natuur, elegante giraffen, ontzettend lelijke everzwijnen en machtige buffalo's gezien. Een mooi einde van een hele goede week!

Wat is dit verhaal toch weer ontzettend lang geworden. Hoop dat jullie voor leesplezier hebben gehad als jullie het tot hier gered hebben. Tot over een weekje!

Sala kahle,
Loes