Aankomst in Peru

Hoi vrienden, vriendinnen, familie en anderen die de tijd nemen om mijn blog te lezen;)! Daar ben ik dan.. veilig aangekomen in Peru, in Lima. Ik lig inmiddels rustig op mijn eenpersoonskamertje bij te komen van mijn reis en te bevatten wat ik toch in vredesnaam aan het doen ben. 
Vanochtend was ik nog in Nederland, nog snel mn laatste spullen in mijn tassen aan het stouwen om snel door te gaan naar schiphol. -Mijn meest gevreesde moment, het is wel heel onnatuurlijk om weg te lopen van de mensen van wie je houdt als je bang en verdrietig bent-. En ja dat was ook echt een drama! Freek, mn moeder, Frans, Marijke en Tim zouden me uitzwaaien maar als verrassing was daar ook Ka om mij uit te zwaaien:)! Na van iedereen uitgebreid afscheid te hebben genomen, ben ik als een zielig hoopje mens naar de douane gestrompeld. Daar had een mevrouw van de blauwepakjesluchtvaartmaatschappij zo met me te doen dat ze me naar de douane bracht haha! Het verdere boarden ging vrij snel en toen ik de slurf in liep naar het vliegtuig kon ik uit het raam mijn uitzwaaicomité zien zwaaien vanaf het dak. Lief! 
Vanuit het vliegtuig nog even de laatste mensen gedag gezegd (en Freek gebeld;)). Heel naar moment wanneer je dan daadwerkelijk je tel uit moet zetten.. Maar goed, daarna kon ik snel een film uitzoeken en die laten afspelen op het scherm voor me.. en biertjes bestellen;). Heerlijk die afleiding! De reis verliep verder prima! Het eten was niet onaardig en de grote groep sweitzerduitsers waardoor mijn stoel omringd werd, vielen ook erg mee. 
Koffers kwamen redelijk snel binnen, heerlijk mijn eigen spullen. Bij aankomst in de hal en bij de visummeneer (=meneer met boos gezicht en snor) probeerde ik hem in mijn beste spaans-engels-gebarentaal duidelijk te maken dat ik langer bleef dan 90 dagen en dus langere stempel nodig had. Meneer deed echter niet de moeite me te verstaan. Maar toen ik 10 x 180 dagen had gezegd, veranderde hij de stempel zonder blikken of blozen in een 180 dagen stempel en ‘beveelde’ me door te lopen. Pff gelukkig! Dat is gelukt! Ondertussen vond ik het toch wel heel erg spannend of diegene die met mijn naam op een bordje rond zou lopen er wel zou staan. Wat ik niet had verwacht was dat er ongeveer 25 bordjes omhoog werden gehouden… Dat was dus ff zoeken aangezien mijn bescheiden hostelmeneer een beetje verdekt stond opgesteld. Hij kwam mij samen met een wat ouder stel ophalen. Hij sprak geen woord engels en begreep mijn 3 woorden spaans ook niet geloof ik.. Maar hij was wel erg vriendelijk. Het stel met wie ik in de bus zat waren twee nuchtere groningers die hun 24jarige dochter gingen opzoeken omdat zij vrijwilligerswerk aan het doen was is Peru. Té toevallig. Vond het wel prettig om samen met hun in het busje te zitten, door alle achterbuurten van Lima heen. 
Bij aankomst in het hostel werden we heel hartelijk ontvangen en werd ons gelijk wat te drinken aangeboden. Man wat was ik toe aan een lekker koud biertje:)! Wake-up call geregeld (just in case..) Gelijk aan WIFI gekoppeld en daarna lekker naar mn kamer gegaan. Heerlijke 1 persoonskamer! Helaas was het WIFI bereik minder goed, maar ben toen lekker in de lobby gaan zitten en heb daar om 21.00 nog een facetime-date gehad met Freek (voor hem 3.00). 
Daarna naar mn kamer gegaan, nog wat gerommeld en lekker gaan slapen. Opvallend rustig……