Lieve JoHo. Een soort van open brief.

Lieve JoHo,

Er zitten me wat dingen dwars en ik heb een hoop vragen. Ik vind het idee van jullie organisatie top laten we daarmee beginnen maar de uitwerking ervan baart me enige zorgen.

Ik maak me dus zorgen om het ''werelsupporter cv'' dat ik moet opzetten. Dit dwingt mij tot een soort egostreling door alle dingen die ik ook maar een beetje goed voor de wereld heb gedaan online te knallen. Voor de mensen die niet bekend zijn met het cv: als wereldsupporter moet je dus alles wat je een beetje goed voor de aardkloot doet op je wereldsupporter cv gooien. Klik gerust door op de site om wat voorbeelden te zien. Misschien dingen als: ''Ik vlieg de wereld over omdat ik dat wil. Stoot daarbij enorm veel CO2, fijnstof en andere niet zo fijne stoffen uit.'' of ''ik blog dit vanaf mijn door kinderhandjes gemaakte laptop'' of misschien toch ''ik had de 300 euro ook kunnen uitgeven aan HIV moeders maar waarom zou ik zonder spiegelreflex op reis willen?'' Ik snap dat het goed is om mensen voorbeelden te geven, maar ik voel me gedwongen een soort superheld karikatuur van mezelf te projecteren op de wereld. Ik word hier ongemakkelijk van en alles protesteert in mij om het in te vullen. Leid dit niet tot nog meer pretentieus gedrag en egostreling bij een generatie die al bijna leeft op likes? Moet ik eerlijk zijn? Of moet ik veren in mijn eigen bips penetreren?

Ik ben heel benieuwd hoeveel hits jullie per maand hebben voor de magazine? Is het meer dan alleen de papa's, mama's, oma's, opa's en misschien een handjevol vrienden van de schrijvers? Het magazine heeft ook best blogs en ik zou graag willen weten hoe die worden gekozen? Want de meeste ''beste blogs'' die ik heb geklikt hebben 2 ''duimpjes'' en zijn niet echt baanbrekend. Mijn blogs zijn zeker ook niet baanbrekende literare proza maar meestal onzin met titels als: ''is een keer niets over ontlasting'' maar sommige van mijn blogs tikken toch wel de 20 ''duimpjes'' aan en zijn nooit tot ''beste blogs'' gekozen. Ja mijn ego is een beetje beledigd dat mijn onzin niet als ''best blogs'' worden bestempeld. Ik huil van mezelf om dit gevoel. Dus voor alle lezers: druk op het duimpje beneden misschien lukt het bij deze blog wel!

Hoe langer ik hier ook werk als ''millennium doener'', ''wereldsupporter'' of ''ontwikkelingswerker'' hoe kritischer ik wordt op ontwikkelingswerk. Het ''doen'' lijkt belangrijker dan het ''doel''. Filosofisch en spiritueel gezien is de reis misschien belangrijker als het doel. Maar ik ben hierheen gegaan om met de gedachte daadwerkelijk iets te veranderen, niet om iets te doen wat in de stofhoek van een goedbedoelend lokaal bedrijf valt. Met ontwikkelingswerk vernietigen we ook een groot deel van het zelfrespect van de lokale bevolking. Locals vestigen al hun hoop op NGO's en ''de blanke''. Mijn ontwikkelings-collega had een enquete gehouden over afval en op 1 de vragen werd werkelijk geantwoord: ''let NGO's pay to sort trash''. Dit staat voor mij voor de totale afhankelijkheid die we creëren met ontwikkelingshulp. Locals zien elke blanke ook als ''slim en rijk'' en hebben mij meerdere keren verteld dat ''god'' echt wel aan de kant van de blanke staat, omdat hij ''ons'' zo gezegend heeft. Werk ik nu aan dit beeld mee? Verpest ik met mijn goede bedoeling hun laatste beetje zelfvertrouwen? Deze laatste vraag is niet zozeer kritiek op jullie organisatie maar meer een ethisch dilemma die mij kwelt.

Het doel van ontwikkelingshulp is misschien ook niet echt om de ontwikkelingslanden te helpen maar om westerse personen een groter referentiekader te geven en een mooie ervaring die een heel leven mee gaat. Dat die Afrikaantjes hun zelfwaarde wordt gesloopt en nog afhankelijker worden moeten we maar op de koop toe nemen. Maar dat maakt ontwikkelingshulp misschien wel de meest egoïstische daad die ik ooit gedaan heb(en egoïsme was/is best wel een dingetje van mij).

Laat me ook even gal spugen over de 1200 euro die jullie beloven als beurs. Dit heeft me uiteindelijk bij jullie gebracht en voor dat geld blog ik dus nu ook(en eerlijk gezegd ook voor mijn oma). Extra geld voor mijn project is namelijk altijd welkom en ik was blij dat iemand dit mij kon bezorgen. Mijn schrik was ook groot toen ik erachter kwam dat die 1200 euro niet helemaal gebaseerd is op de werkelijkheid. Tijdens de 'innoverende' voorlichtingsdag werd mij duidelijk dat de 1200 euro alleen voor ''de beste'' is. De normale wereldsupporter kan maar 600 euro verwachten. Maar dat is ook nog niet eens het hele bedrag. Van de 600 euro moet 100 besteed zijn bij een JoHo winkel en 100 euro besteed zijn aan een JoHo verzekering. Is de 1200 dan alleen maar een goedkope marketing truc? Komt uit een onverwachte hoek van een institutie die zich inzet voor een ''eerlijke en betere'' wereld. Ik kom uiteindelijk met mijn eigen berekeningen dat ik kans maak op 500 euro. Dat is als ik na mijn ontwikkelingswerk aan de slag blijf als wereldsupporter. Ik voel me wel enigszins bedrogen door deze valse advertentie. Hoe zit het nou JoHo hoeveel geld kan ik verwachten? 

Het geld krijg ik ook pas nadat ik terug ben. Waardoor het logische wijs het onmogelijk maakt voor me om dat geld te investeren in mijn project (gelukkig hebben we altijd stufi, papa en mama nog). Maar omdat het geld pas erna wordt uitbetaald denken jullie dan zelf ook niet dat een groot gedeelte gaat naar niet ontwikkelingshulp gerelateerde zaken? Waarschijnlijk wordt een groot gedeelte opgezopen door studenten, uitgegeven aan kleren(gemaakt door kinderhandjes: go H&M!) en misschien zet bepaald tuig zelfs wel tatoeages van het beursgeld(Kan ik me haast niet voorstellen maar er lopen verdomde types rond op de aardkloot).

Ik sluit maar af met een stukje nuance. Ik begrijp zelf ook dat ik vooral met kritiek kom en niet met oplossingen. Eerlijk durf ik toe te geven dat ik ook niet weet hoe het beter moet. Ik ben in een totale staat van verwarring, mijn idealen worden ondergekotst door de realiteit en ik kan nergens antwoorden krijgen op de vragen die me kwellen. Ideaal zou misschien zijn om het hele verneukeratieve kapitalistische systeem, die in de eerste plaats voor al deze ellende heeft gezorgd, gewoon maar op te blazen. Gevolgd door een gezellige klassenstrijd en dat de ''age of aquarius'' eindelijk eens begint. maar misschien is JoHo daar niet de juiste instantie voor. Misschien moet ik mijn oplossingen niet aanvullen met liedjes uit een musical vol langharige hippies.

Ik hoop dat jullie enkele van mijn vragen kunnen beantwoorden en wat kwelling en negativiteit kunnen weghalen. Nogmaals: Ik sta achter de missie van jullie instituut en ben zeker voor een mooiere betere wereld waar mensen leven die bewust zijn van problemen en daarop anticiperen en allemaal soms geluk kunnen voelen. Maar hoe raken we daar?

Kusjes,
Teeff