Indonesie, Bangkok

Ubud, een plaats die door vele werd aangeraden. Na een lange vermoeiende rit, overnachting in de mac, en een taxi chauffeur die de weg maar niet kon vinden hebben we onze roes uitgeslapen in een heerlijk bed. Onze eerste indruk was niet heel positief. Het was de meest toeristische plek die we gezien hadden.

We besloten naar de jungle tempel te gaan, een tempel die in een mooi stuk bos stond. Bij aankomst zagen we de aapjes al rondspringen. We zijn best vaak naar tempels geweest waar veel apen waren, een beetje uit de buurt blijven en er gebeurd niets. Bij de ingang stonden er veel bananenverkopers, niet echt een goed teken. Eenmaal in het park zagen we vrij snel een meisje van achter besprongen worden door een aap. De aap sprong op haar hoofd en ging aan haar haar trekken. We besloten maar snel naar de tempel te lopen. Eenmaal bij de tempel aangekomen werd Johan ook besprongen, hij had namelijk een flesje water in zijn broekzak en daar had het aapje wel zin in. Na een tijdje ging de aap gelukkig weer weg. We besloten zelf ook maar snel uit het park te gaan. Doordat veel touristen de bananen kopen en aan de apen voeren, verwachten ze nu eten en worden ze zeer agressief.

Verder hebben we nog een aantal tempels in Ubud bekeken, het waren mooie tempels, maar maakte niet zo heel veel indruk op ons. Ik denk dat het komt omdat we al zo veel tempels hebben gezien en grote verwachtingen hadden na alle verhalen over Ubud.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we richting twee grote tempels in de buurt gereden. Als eerste kwamen we aan bij Pura Tirta Empul, een tempel waarbij mensen in heilig water konden bidden. De tweede tempel was Pura Genung Kawi, de bron waar het heilige water vandaan komt. Nadat we in een dorpje waren aangekomen en de weg naar de tempel vroegen werd ons verteld dat we bij de verkeerde kant van de tempel waren maar dat zij ons wel konden begeleiden. Na een tijdje besloten we maar met ze mee te gaan. Zo volgden we drie jongetjes, van rond de 10 jaar, naar de tempel. We gingen door de rijstvelden, jungle en moesten over het water heen voor we bij de tempel kwamen. Bij aankomst zaten we al in de tempel, het bleek dus een soort illegale ingang te zijn. Na een rondleiding door de jongetjes was het tijd voor de terugweg. Een aantal andere touristen gingen ons achtervolgen. Na een aantal waarschuwingen dat ze zo toch echt de tempel uitliepen via een niet goede uitgang gingen ze toch maar weer terug. Na een andere avontuurlijke terugweg kwamen we weer bij onze scooter aan. In de avond zijn we nog naar een traditionele bali dansvoorstelling geweest, het waren niet de meest ervaren dansers, maar zeker leuk om te zien!

De volgende dag zijn we richting Padangbay gegaan, voor de meeste mensen een plek om naar de gili eilanden toe te gaan. Omdat we van veel mensen gehoord hadden dat dit een mooie plek op zich was hadden we besloten hier een aantal dagen te blijven. We hebben hier vooral gerelaxt aan het strand en het rustig aan gedaan. In de avond hebben we nog Nederland - Chili gekeken tussen de locals. Het was bizar om te horen hoeveel geld de locals inzetten bij zo een wedstrijd, er gaan heel wat maandlonen doorheen. Ook snapte we nu waarom er allemaal vlaggen aan de huizen hingen. Dit betekende dat er hier gegokt werd op voetbal. Het ook bizar om te horen hoe erg ze in Nederland geloofden. Johan en ik dachten vrijwel elke wedstrijd dat ze gingen verliezen, maar die Indonesiers waren er heilig in overtuigd dat Nederland zou winnen (ik hoop dat ze tijdens de halve finale niet zoveel hebben ingezet).

Ook zagen we op straat dat er een soort bordspel was waarbij kinderen konden gokken.

Na een paar dagen in Padangbay te zijn geweest ging ook onze reis door naar de Gili eilanden. We begonnen op Gili T, het party eiland. Dit was ook vrij snel te merken. De tweede dag hebben we een snorkeltour gedaan. We gingen op een boot de mooiste snorkelplekken tussen de eilanden af. Het was erg mooi om te snorkelen, je zag echt heel veel vissen. Helaas was het koraal niet zo mooi als in Belitung. Wel hebben we tussen de schildpadden gezwommen. Dat was wel echt heel vet.

De volgende dag zijn we met een bootje richting Gili meno gegaan, het middelste en kleinste eiland. Het was hier echt een stuk rustiger. We hebben hier op een verlaten strandje zonsondergang bekeken vanuit een hangmat en veel op het strand gelegen en gesnorkeld.

Na een volle week strand werd het weer tijd voor wat afwisseling, we namen de boot richting het vaste land van Lombok. Onze eerste stop was Singigi. Een stad waar opzich niet heel veel te zien was behalve het strand. We hadden daarom een scooter gehuurd om bij de watervallen in het noorden te komen. Helaas duurde de rit die normaal 2 uur zou duren nu 4 uur. We hadden maar liefst 3 lekke banden. Nadat ze hem geplakt hadden, binnen band verwisseld hadden en bij de derde keer ook de buitenband kwamen we dan eindelijk bij de watervallen aan. Helaas werd het al bijna donker en hebben we er maar 1 kunnen bezoeken. Wel was de weg er naar toe alleen al de moeite waard, je ging langs de kustlijn af. Dus desondanks alle pech hadden we een goede dag gehad.

De ramadan is ook weer begonnen, dit was te merken aan de moskee die ongeveer de gehele nacht doorgaat en de lege eettentjes overdag. We aten meestel bij de straattentjes, maar deze waren nu dicht tot het donker was. Hierdoor waren we verplicht bij de duurdere restaurants te gaan eten.

Ook staat Lombok bekend om de parels, zo zijn we nog bij een parelfarm langsgeweest en kon ik het natuurlijk niet laten er wat in te slaan.

Na Singigi gingen we door naar Mataram, een van de grootste steden op Lombok. De stad opzich was niet zo heel interessant. Je had er wel een mooi waterpaleis en hindoeistische tempel. Alleen het verblijf in het guesthouse was echt heerlijk. ’s Ochtends werden er verse mango’s uit de boom geplukt en konden we de ochtend starten met een heerlijke mango juice. Ook hielpen ze ons met alles en waren ze zo gastvriendelijk. Helaas hadden we niet heel veel tijd meer over en moesten we weer verder. Omdat we nu weer een tijd tussen veel touristen hadden gezeten besloten we naar een eiland in het zuiden van Lombok te gaan, Gili Gede. Een eiland waar in totaal maar 3 hotels op stonden. Het was weer een paradijsje daar. Omdat Frankrijk moest spelen en de eigenaren van het hotel Frans waren gingen we met ze mee in het dorp voetbal kijken. Ze hadden even gebeld of we bier mochten meenemen tijdens de wedstrijd (alcohol is eigenlijk sowieso verboden, maar tijdens de ramadan al helemaal) maar dit was geen probleem, bier was namelijk niet echt alcohol en of we er ook een voor hen konden meenemen.

Na hier een aantal nachten te hebben doorgebracht gingen we nog even langs het Lloret de mar van Azie, Kuta op bali. Dit lag namelijk dicht bij het vliegveld. Nadat we het ergste verwacht hadden viel het allemaal wel mee. Wel zag je veel straatkinderen bedelen, iets wat we tot nu toe nog niet echt hadden gezien in Indonesie. Er komen veel Australiers daar, voor hen is het heel goedkoop. Zij geven de straatkinderen in een keer net zo veel als hun vader verdient na 1 volle dag hard werken. Niet zo heel gek dus dat de kinderen op straat bleven bedelen i.p.v. naar school gaan. Nadat de wekker om 3 uur ’s nachts ging zijn we richting een locale bar gegaan om voetbal te kijken. De wedstrijd ging tot 7 uur ’s ochtends door. Erg raar om dan in het licht de kroeg weer uit te lopen.

Na bijna twee maanden Indonesie was het tijd om richting Bangkok te gaan, hier stonden Peter en Bert ons op te wachten. Al vrij snel was het tijd voor een biertje, wat de volgende dag voor een, een enorme kater zorgde. Dit waren we niet meer gewend. In Bangkok had je een uitgaansstraat vol met kroegen en discotheken. We dachten dat Bali erg was maar Bangkok versloeg het gemakkelijk.

De volgende dag hebben we een beetje in de stad rondgekeken en het rustig aan gedaan. De volgende dag was weer een lange busrit richting Combodja. Na een paar uur hadden we een kapotte bus dus moesten we op de volgende wachten, na een beetje proppen pasten we hier allemaal in. Toen we bij de grens kwamen stond er een enorme casino op de Combodjaanse kant. Een medewerker van de overheid zei dat we daar wel even heen moesten, er was gratis koffie, dit konden we natuurlijk niet afslaan. Het was bizar om te zien hoeveel mensen er overdag al aan het gokken waren. Het waren voornamelijk Thaise mensen die er zaten, ongeveer 90%. Na hier een tijdje te hebben rondgelopen besloten we maar door de duane heen te gaan. Na nog een aantal uren in de bus kwamen we in Siem reap, deze stad licht het dichtst bij Angkor Wat, het grootste tempelcomplex van de wereld.

Ubud, een plaats die door vele werd aangeraden. Na een lange vermoeiende rit, overnachting in de mac, en een taxi chauffeur die de weg maar niet kon vinden hebben we onze roes uitgeslapen in een heerlijk bed. Onze eerste indruk was niet heel positief. Het was de meest toeristische plek die we gezien hadden.

We besloten naar de jungle tempel te gaan, een tempel die in een mooi stuk bos stond. Bij aankomst zagen we de aapjes al rondspringen. We zijn best vaak naar tempels geweest waar veel apen waren, een beetje uit de buurt blijven en er gebeurd niets. Bij de ingang stonden er veel bananenverkopers, niet echt een goed teken. Eenmaal in het park zagen we vrij snel een meisje van achter besprongen worden door een aap. De aap sprong op haar hoofd en ging aan haar haar trekken. We besloten maar snel naar de tempel te lopen. Eenmaal bij de tempel aangekomen werd Johan ook besprongen, hij had namelijk een flesje water in zijn broekzak en daar had het aapje wel zin in. Na een tijdje ging de aap gelukkig weer weg. We besloten zelf ook maar snel uit het park te gaan. Doordat veel touristen de bananen kopen en aan de apen voeren, verwachten ze nu eten en worden ze zeer agressief.

Verder hebben we nog een aantal tempels in Ubud bekeken, het waren mooie tempels, maar maakte niet zo heel veel indruk op ons. Ik denk dat het komt omdat we al zo veel tempels hebben gezien en grote verwachtingen hadden na alle verhalen over Ubud.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we richting twee grote tempels in de buurt gereden. Als eerste kwamen we aan bij Pura Tirta Empul, een tempel waarbij mensen in heilig water konden bidden. De tweede tempel was Pura Genung Kawi, de bron waar het heilige water vandaan komt. Nadat we in een dorpje waren aangekomen en de weg naar de tempel vroegen werd ons verteld dat we bij de verkeerde kant van de tempel waren maar dat zij ons wel konden begeleiden. Na een tijdje besloten we maar met ze mee te gaan. Zo volgden we drie jongetjes, van rond de 10 jaar, naar de tempel. We gingen door de rijstvelden, jungle en moesten over het water heen voor we bij de tempel kwamen. Bij aankomst zaten we al in de tempel, het bleek dus een soort illegale ingang te zijn. Na een rondleiding door de jongetjes was het tijd voor de terugweg. Een aantal andere touristen gingen ons achtervolgen. Na een aantal waarschuwingen dat ze zo toch echt de tempel uitliepen via een niet goede uitgang gingen ze toch maar weer terug. Na een andere avontuurlijke terugweg kwamen we weer bij onze scooter aan. In de avond zijn we nog naar een traditionele bali dansvoorstelling geweest, het waren niet de meest ervaren dansers, maar zeker leuk om te zien!

De volgende dag zijn we richting Padangbay gegaan, voor de meeste mensen een plek om naar de gili eilanden toe te gaan. Omdat we van veel mensen gehoord hadden dat dit een mooie plek op zich was hadden we besloten hier een aantal dagen te blijven. We hebben hier vooral gerelaxt aan het strand en het rustig aan gedaan. In de avond hebben we nog Nederland - Chili gekeken tussen de locals. Het was bizar om te horen hoeveel geld de locals inzetten bij zo een wedstrijd, er gaan heel wat maandlonen doorheen. Ook snapte we nu waarom er allemaal vlaggen aan de huizen hingen. Dit betekende dat er hier gegokt werd op voetbal. Het ook bizar om te horen hoe erg ze in Nederland geloofden. Johan en ik dachten vrijwel elke wedstrijd dat ze gingen verliezen, maar die Indonesiers waren er heilig in overtuigd dat Nederland zou winnen (ik hoop dat ze tijdens de halve finale niet zoveel hebben ingezet).

Ook zagen we op straat dat er een soort bordspel was waarbij kinderen konden gokken.

Na een paar dagen in Padangbay te zijn geweest ging ook onze reis door naar de Gili eilanden. We begonnen op Gili T, het party eiland. Dit was ook vrij snel te merken. De tweede dag hebben we een snorkeltour gedaan. We gingen op een boot de mooiste snorkelplekken tussen de eilanden af. Het was erg mooi om te snorkelen, je zag echt heel veel vissen. Helaas was het koraal niet zo mooi als in Belitung. Wel hebben we tussen de schildpadden gezwommen. Dat was wel echt heel vet.

De volgende dag zijn we met een bootje richting Gili meno gegaan, het middelste en kleinste eiland. Het was hier echt een stuk rustiger. We hebben hier op een verlaten strandje zonsondergang bekeken vanuit een hangmat en veel op het strand gelegen en gesnorkeld.

Na een volle week strand werd het weer tijd voor wat afwisseling, we namen de boot richting het vaste land van Lombok. Onze eerste stop was Singigi. Een stad waar opzich niet heel veel te zien was behalve het strand. We hadden daarom een scooter gehuurd om bij de watervallen in het noorden te komen. Helaas duurde de rit die normaal 2 uur zou duren nu 4 uur. We hadden maar liefst 3 lekke banden. Nadat ze hem geplakt hadden, binnen band verwisseld hadden en bij de derde keer ook de buitenband kwamen we dan eindelijk bij de watervallen aan. Helaas werd het al bijna donker en hebben we er maar 1 kunnen bezoeken. Wel was de weg er naar toe alleen al de moeite waard, je ging langs de kustlijn af. Dus desondanks alle pech hadden we een goede dag gehad.

De ramadan is ook weer begonnen, dit was te merken aan de moskee die ongeveer de gehele nacht doorgaat en de lege eettentjes overdag. We aten meestel bij de straattentjes, maar deze waren nu dicht tot het donker was. Hierdoor waren we verplicht bij de duurdere restaurants te gaan eten.

Ook staat Lombok bekend om de parels, zo zijn we nog bij een parelfarm langsgeweest en kon ik het natuurlijk niet laten er wat in te slaan.

Na Singigi gingen we door naar Mataram, een van de grootste steden op Lombok. De stad opzich was niet zo heel interessant. Je had er wel een mooi waterpaleis en hindoeistische tempel. Alleen het verblijf in het guesthouse was echt heerlijk. ’s Ochtends werden er verse mango’s uit de boom geplukt en konden we de ochtend starten met een heerlijke mango juice. Ook hielpen ze ons met alles en waren ze zo gastvriendelijk. Helaas hadden we niet heel veel tijd meer over en moesten we weer verder. Omdat we nu weer een tijd tussen veel touristen hadden gezeten besloten we naar een eiland in het zuiden van Lombok te gaan, Gili Gede. Een eiland waar in totaal maar 3 hotels op stonden. Het was weer een paradijsje daar. Omdat Frankrijk moest spelen en de eigenaren van het hotel Frans waren gingen we met ze mee in het dorp voetbal kijken. Ze hadden even gebeld of we bier mochten meenemen tijdens de wedstrijd (alcohol is eigenlijk sowieso verboden, maar tijdens de ramadan al helemaal) maar dit was geen probleem, bier was namelijk niet echt alcohol en of we er ook een voor hen konden meenemen.

Na hier een aantal nachten te hebben doorgebracht gingen we nog even langs het Lloret de mar van Azie, Kuta op bali. Dit lag namelijk dicht bij het vliegveld. Nadat we het ergste verwacht hadden viel het allemaal wel mee. Wel zag je veel straatkinderen bedelen, iets wat we tot nu toe nog niet echt hadden gezien in Indonesie. Er komen veel Australiers daar, voor hen is het heel goedkoop. Zij geven de straatkinderen in een keer net zo veel als hun vader verdient na 1 volle dag hard werken. Niet zo heel gek dus dat de kinderen op straat bleven bedelen i.p.v. naar school gaan. Nadat de wekker om 3 uur ’s nachts ging zijn we richting een locale bar gegaan om voetbal te kijken. De wedstrijd ging tot 7 uur ’s ochtends door. Erg raar om dan in het licht de kroeg weer uit te lopen.

Na bijna twee maanden Indonesie was het tijd om richting Bangkok te gaan, hier stonden Peter en Bert ons op te wachten. Al vrij snel was het tijd voor een biertje, wat de volgende dag voor een, een enorme kater zorgde. Dit waren we niet meer gewend. In Bangkok had je een uitgaansstraat vol met kroegen en discotheken. We dachten dat Bali erg was maar Bangkok versloeg het gemakkelijk.

De volgende dag hebben we een beetje in de stad rondgekeken en het rustig aan gedaan. De volgende dag was weer een lange busrit richting Combodja. Na een paar uur hadden we een kapotte bus dus moesten we op de volgende wachten, na een beetje proppen pasten we hier allemaal in. Toen we bij de grens kwamen stond er een enorme casino op de Combodjaanse kant. Een medewerker van de overheid zei dat we daar wel even heen moesten, er was gratis koffie, dit konden we natuurlijk niet afslaan. Het was bizar om te zien hoeveel mensen er overdag al aan het gokken waren. Het waren voornamelijk Thaise mensen die er zaten, ongeveer 90%. Na hier een tijdje te hebben rondgelopen besloten we maar door de duane heen te gaan. Na nog een aantal uren in de bus kwamen we in Siem reap, deze stad licht het dichtst bij Angkor Wat, het grootste tempelcomplex van de wereld.