Zondag 15 Juni

Hoi allemaal, 

Vandaag hebben we een druk schema, en dat betekend dat we vroeg moesten opstaan. Na het ontbijt zijn wel gelijk in de busjes gestapt op weg naar Kampala. Onderweg was het verschil tussen arm en rijk al goed te zien. Ik zat aan de linkerkant van het busje. Dit was kennelijke het armere gedeelde, er stonden huizen gemaakt van ijzeren platen en klei. Mensen leefde op straat, en sommige kinderen liepen zonder onder kleren, waarschijnlijk omdat ze nog niet zindelijk waren. De huizen stonden dichtbij de weg en ook dicht op elkaar. Er liepen kinderen rond van verschillende leeftijden en er was vaak geen ouder in de buurt te bekennen. Ik weet zeker dat hier in Nederland zoiets onmogelijk is. Een kind van 1 dat nog geen 5 meter van een drukke weg aan het spelen is. Maar op een of andere manier werkt het wel zo in Uganda.

 Aan de rechterkant van de weg , stonden grote huizen gemaakt van steen, en sommige zelfs met een hek eromheen. Ook stonden er mooie winkels waar je kleding, sieraden, eten en water kon kopen.  Je hoefde dus maar naar links en dan naar rechts te kijken om het verschil tussen arm en rijk hier te zien.  

Toen we aankwamen in Kampala zijn we naar de markt geweest. Dit was echt een bijzonder moment. We kwamen uit de bus en je zag iedereen gelijk onze kant op kijken. Door kinderen werd er Mzungu gezegd en door ouderen werd er gewezen en gekeken. Eenmaal op de markt wilde iedereen ons begroeten, en de spullen laten zien die hun verkochten. Er waren zelfs mensen die foto’s maakte met hun mobiel als we voorbij liepen. In het begin was dit erg wennen, al die mensen die opeens om je heen staan en je mee willen nemen naar hun kraampje. Maar gelukkig waren we met een hele groep en werd de aandacht verdeeld.  Op de markt hebben we allerlei soorten fruit en groente gezien, die de mensen zorgvuldig hadden neergelegd. We kwamen zelfs langs een kraam waar ze gefrituurde sprinkhanen verkochten. En geloof het of niet, maar ik heb er ook eentje geproefd.  

Verder hebben we gezien hoe ze kippen schoonmaken op de markt en hoe ze vlees hebben uitgestald op hun kraampje. We aten in Uganda alleen vegetarisch en daar was ik erg blij mee nadat we dit hadden gezien.  De kippen werden schoongemaakt in vies water dat bijna zwart was, en het vlees hing in de open lucht en er zaten allemaal vliegen op. Gelukkig zijn we snel langs dit pad gelopen. We kwamen uit bij kramen waar ze allerlei soorten pasta en specerijen verkochten. Het was erg kleurrijk en mooi om te zien. 

Hierna kwamen we aan bij het busstation. Er stonden denk ik wel honderd bussen in willekeurige volgorde, en hoe langer ik keek hoe minder in de logica in alles zag. Maar op een of andere manier was er in die chaos toch een soort regeling, want ik weet niet hoe maar het werkte wel. De mensen wisten in welke bus ze moesten stappen, en de buschauffeurs wisten ook wanneer ze weg moesten, en hoe ze weg moesten komen. Zodra er een bus moest gaan rijden, toeterde die en reed dan gewoon weg, ook al stonden er gewoon mensen. Die mensen worden dan gewoon weg geduwd door de bus. En de mensen vinden dit niet eens erg. Het was erg bijzonder om te zien. 

Nadat we klaar waren op de markt, zijn we terug naar de busjes gegaan. We kwamen langs de evenaar en zijn daar even gestopt voor een foto, wat eten en wat souvenirs. Er stond ook een man die ons met water liet zien hoe de zwaartekracht aan de ene en de andere kant van de evenaar was. Hij had een soort kuip met een gat aan de onderkant, zodra hij zijn vinger weghaalde begon het water weg te lopen, en om aan te geven welke kant het water draaide legde hij een bloem neer. Aan de linker kant van de evenaar draaide de bloem naar links en aan de rechterkant naar rechts.  Maar toen we op de evenaar kwamen draaide de bloem helemaal niet meer, hij werd gelijk mee het gat ingezogen. Het was erg leuk en apart om te zien.

En toen was het toch echt zo ver. We gingen naar het project. Ik was me aan het voorbereiden op het ergste van het ergste, en toen we uiteindelijk aankwamen viel het op zich wel mee. We hadden natuurlijk geen toilet en douche. Maar er stonden bedden met klamboes. De mensen waren erg vriendelijk en het voelde gelijk goed om daar te zijn. We hadden even tijd om rond te kijken, en zijn toen naar de overkant van de weg gegaan om daar te spelen met een paar kinderen. Ze waren allemaal erg vrolijk, ook het kleine meisje dat erg ziek was. We hebben een tijdje een bal overgegooid en rond 7 uur was het tijd om te gaan eten.  We zouden gaan eten in een school die ongeveer 7 minuten rijden was vanaf onze slaapplek. Toen we in de buurt waren, hoorde we in de verte al tromgeroffel en gezang. We stapte snel uit de bus, en wat we toen zagen was zo, geweldig, mooi en bijzonder. Er stonden twee rijen met ongeveer 80 kinderen voor ons te zingen en te klappen. Toen ik langs liep wilde elke kindje wel even een handje. We liepen door deze twee rijen met kinderen heen, en toen iedereen aan het einde was, stopte ze met zingen en kwamen ze gelijk op ons af. Elk kind wilde even aandacht, om te vragen hoe ik heette en om te vertellen wat hun naam was. Op een gegeven moment had ik dan ook 3 kinderen aan mijn arm hangen. Die even de aandacht van een mzungu wilde. Het was zo mooi om dit te mogen mee maken, en ik zal het nooit meer vergeten.

Toen we alle kinderen even aandacht hadden gegeven, was het tijd om te gaan eten. Na het eten hebben we nog even rondgekeken en zijn daarna weer terug naar huis (de slaapplaats) gegaan.   

Groetjes Cynthia.