Mijn Nepalese moeder, tante broertjes en zusjes over de ‘liefde’ (interview)

De laatste 3 maanden van mijn avontuur heb ik bij de liefste familie in Nepal mogen wonen, familie Shresta. De familie woonde in Gongabu, net buiten de hoofdstad van Nepal, Kathmandu. We woonde in een huis van 2 verdiepingen met 4 kamertjes. In dit huis woonde papa en mama Shrestha met hun 2 dochters (11 en 15 jaar), neefje en nichtje Shrestha (20 en 17 jaar), 2 van de studenten (18 en 20 jaar) die 1 kamertje huurde en ik. In Nepal noemt iedereen elkaar broer en zus, dus eigenlijk had ik er opeens 5 zusjes en een broer bij. Door in een huis vol tieners en leeftijdsgenoten te leven, ben ik er achter gekomen hoe het leven van een tiener er in Nepal uit ziet. De dingen waar je tegen aan loopt en de structuur binnen gezinnen.

Met mijn zusjes was het onderwerp natuurlijk vaak ‘jongens’. Ze konden uren giebelen over leuke acteurs, knappe zangers en de meest romantische liedjes. Maar als ik vroeg of ze iemand leuk vonden van school bijvoorbeeld, dan zeiden ze allemaal gelijk ‘Nee, ik ben een keurig meisje.’. Voor mij voelde dit als een gek antwoord. Je kan toch ook een relatie hebben, maar wel keurig blijven? In Nepal bestaat het gearrangeerde huwelijk nog. Zelf een relatie aangaan uit ‘liefde’ is dus iets wat deze jongeren dus niet snel zouden doen. Al is er door de invloed van Westerse tv wel een verandering gaande. Je hoort steeds meer dat jongens en meisjes gewoon zelf relaties aangaan, met vrienden en vriendinnen van school of zelfs via facebook. Toch gebeurd dit wel, maar alles gaat onwijs onwijs onwijs stiekem. Je gaat stiekem daten en verteld het misschien alleen tegen je vriendinnen. Zou het dan echt zo streng zijn?

Dit was een vraag die perfect was om te vragen aan tante Shresta. Een vrouw die toch net wat anders was dan de gemiddelde Nepalese stille, rustige, giebelende en beleefde Nepalese vrouw. Deze tante zei op een bijna Nederlandse manier alles wat op der hart lach en was niet verlegen om haar emoties te tonen. Met tante heb ik dan dus ook gesprekken gehad over ‘wat als’… Wat als jouw zoon een relatie zou krijgen? Wat als je jouw zoon zou betrappen al zoenend met een meisje? Wat als jouw zoon met een blank meisje thuis zou komen? En ik vond het meest bijzondere dat hoe open en spontaan deze tante ook was.. Ze had bij deze vragen haar antwoord gelijk klaar staan: ‘Dan ligt mijn zoon diezelfde dag nog uit huis.’ Wat is er toch met dit ‘gearrangeerde huwelijk’ waarom mensen er zo strak en klampvastig aan vast houden?

Dit onderwerp kwam te spraken met mijn neef van 20. Dit neefje en ik waren echt als broer en zus. We konden enorm met elkaar lachen, zorgde voor elkaar, maar konden elkaar ook echt de kop inslaan. Niet letterlijk, maar we hebben aardig wat avonden in zware discussies gezeten, waar hij mij soms terecht op dingen wees die ik kon leren en ik hem. We waren leeftijdsgenoten, maar kwamen uit twee onwijs verschillende culturen, waardoor we elkaar veel te leren hadden. Zo kwam op een avond ook een keer het ‘gearrangeerde huwelijk’ te spraken. En hier heeft hij mijn ogen geopend.. Hij vertelde mij: ‘Bij een liefdeshuwelijk vallen de mensen uit liefde op elkaar, zijn dolverliefd en hebben de ware gevonden, toch leer je elkaar dan kennen vanuit een liefdes perspectief. En zeker als een persoon in de toekomst dan op sommige fronten tegenvalt dan gaan mensen snel uit elkaar of scheiden, omdat deze persoon toch niet de ware blijkt te zijn. Bij een gearrangeerd huwelijk wordt je aan iemand gekoppeld (je mag trouwens eerst wel een keer op date en hebt de keuze om ‘nee’ zeggen) en deze persoon hebben je ouders voor je uitgekozen. Als je dan trouwt met deze persoon, dan ga je er vanaf het begin vanuit dat je met deze persoon je hele leven gaat delen en kinderen gaat krijgen. Je gaat daarom naar de positieve kanten in deze persoon zoeken, omdat je weet dat je nog voor altijd met deze persoon samen bent. Je begint dus met een basis van niks, maar kiest er voor om je langzaam te richten op de positieve kanten van deze persoon. Als je dus in de toekomst tegen een negatieve kant aan loopt, dan kan je er gemakkelijk een positieve kant tegenover zetten, omdat je dit vanaf het begin af aan zo heb geleerd.’ Of het er in de praktijk ook zo letterlijk aan toe gaat zal niet zo zijn, je kan natuurlijk de pech hebben om echt aan een verkeerde te worden gekoppeld. Een man die agressief blijkt te zijn of vreemd gaat, maar de denkwijze is wel één die mij veel heeft geleerd.

Op een dag had ik dan ook met mijn Nepalese moeder een gesprek over mijn Nepalese vader. Mijn vader kon namelijk nogal gierig zijn en wilde absoluut geen geld uitgeven aan eten en beauty producten, terwijl mijn moeder een schoonheidsspecialiste opleiding had gedaan, dus hier graag mee bezig was. Toch op het moment dat ik iets negatiefs zei over dit gedrag, dan zij zei gelijk iets positiefs om er tegenover te zetten: ‘Maar hij zorgt zo onwijs goed voor mijn kinderen.’, ‘Hij is wel een hardwerkende man die mee helpt in de keuken.’ of ‘We kunnen samen wel heel goed overleggen als er een probleem is.’ De manier van hiernaar kijken vind ik zelf soms een lastig punt en dit was een enorme reflectie op hoe dingen anders gaan. Een mooie en wijze levensles!