Costa Rica 2013: Vamos y Pura Vida!

*In het collegejaar 2012 - 2013 was ik Commissaris Studiereis bij studievereniging voor bouwtechniek aan de TU/e. Deze functie gaf mij de verantwoordelijkheid de studiereis naar Costa Rica in goede banen te leiden, zowel in de voorbereidingen als gedurende de reis. In deze column geef ik mijn visie op de studiereis en de door mij opgedane indrukken.* Vamos, vamos, we gaan, we gaan! Van die uitspraak hebben we bij onze diverse bedrijfsbezoeken en natuurgidsen vaak mogen genieten. We waren voorbereid op ¡Pura Vida!, de Costa Ricaanse manier om te zeggen dat het leven is om van te genieten. Dat hebben we gedaan deze reis! De ambassade in Nederland had ons ingelicht over de ‘flexibele’ houding van de Costa Ricanen die ten grondslag ligt aan hun relax-motto. Die ‘flexibiliteit’ leidde enkele keren tot een (lichte) vertraging in het programma, maar bovenal voor een ontspannen sfeer. Even later was het altijd weer tijd voor ‘vamos!’, waardoor we in tien dagen ontzettend veel hebben kunnen zien, hebben kunnen genieten en bovenal een fantastische tijd hebben gehad. Het begon op 9 mei, toen we met een gevarieerd gezelschap van 26 personen naar Costa Rica vertrokken. Het eerste bezoek zette de toon voor de hele reis: na een tocht over smalle bergweggetjes en fragile bruggetjes kwamen we in een prachtige omgeving terecht, waar twee architecten van staal hun eigen huis hadden gebouwd. Het was aangenaam vertoeven in een comfortabel klimaat, met een heerlijk kopje Costa Ricaanse koffie, een lekker hapje en een inspirerend verhaal middenin de prachtige natuur. Voor die natuur was in de weekenden alle tijd en we bewonderden al wat Costa Rica ons te bieden had: van mieren tot miereneters, van meren tot vulkanen, van krokodillen tot apen en van kajakvaarten tot boomkruintochten. Die diverse natuur heeft in Costa Rica geresulteerd in een groot verantwoordelijkheidsgevoel tegenover het milieu. Bovendien spelen sociale aspecten van oudsher een belangrijke rol, waardoor duurzaamheid op een heel andere manier wordt benaderd dan in Nederland. Ik geloof dat dat de kracht is geweest van deze reis: door eens met een compleet andere benaderingswijze geconfronteerd te worden, kunnen we onze eigen conventies doorbreken en op een vernieuwende manier tegen onze bouwcultuur aankijken. Belangrijk in de mix van projecten die we hebben bezocht is dat we zowel zeer groot- als kleinschalige gebouwen, zowel high-tech als low-tech materialen en zowel gebouwen voor de elite, als projecten voor arme dorpsgemeenschappen de aandacht gaven. Zo bezochten we op één dag een sloppenwijk in een van de voorsteden van de hoofdstad, waar [Habitat for Humanity](httppublic://blog/599494_475510465860866_1263712890_n_0.jpgwww.habitat.org/where-we-build/costa-rica) actief is geweest, de Nederlandse ambassade, die vooral inging op maatschappelijk verantwoord ondernemen en de bouwplaats van een groot en modern traumaziekenhuis in San José. Zodoende kwamen zeer uiteenlopende thema’s, doelgroepen en bouwtechnieken aan de orde. Ook op materiaal- en productniveau was er veel variatie. Het contrast was het grootst op de dag dat we ’s ochtends te gast waren bij een van de grootste beton- en cementfabrikbanten ter wereld, terwijl we ’s middags rondliepen door een bamboeplantage in een klein dorpje ten noorden van de centrale vallei en we ons ’s avonds weer tussen de vele, gekleurde golfplatenhuisjes van San José begaven. Het afwisselende programma heeft geresulteerd in een reis met voor ieder wat wils. Bij dezen wil ik iedereen bedanken die daaraan een bijdrage heeft geleverd: onze gastheren en -vrouwen, de sponsoren, onze reisagente in Nederland, de commissie en uiteraard alle deelnemers. Met z’n allen hebben we ervoor gezorgd dat de reis vlekkeloos is verlopen, waardoor er tijd en ruimte was om ons aan te passen aan de levensstijl van de Costa Ricanen: Pura Vida!