Wraking Verburg - Arrest

Rb. Utrecht 20 november 2012, ECLI:NL:RBUTR:2012:BY3933 (Wraking Verburg)

Feiten

I.c. gaat het om een wrakingszaak. De verzoeker heeft bij de rechtbank het verzoek gedaan tot wraking van mr. D.A. Verburg, rechter in de sector Bestuursrecht van Utrechtse rechtbank. Het wrakingsverzoek is op 6 november 2012 openbaar behandeld.

De verzoeker heeft gesteld dat de rechter vanaf het begin van de zitting van 22 oktober 2012 was bevooroordeeld jegens hem, zo stelde de rechter zich voor als “huisdokter” en zei dat hij een “klassieke uitspraak” zou moeten doen, waarbij de een of de ander gelijk zou krijgen. Volgens de verzoeker trachtte de rechter hem daarbij duidelijk te maken dat hij geen schijn van kans had. Het gebruikte voorbeeld stoorde verzoeker, omdat zijn zaak een medische achtergrond heeft. Ook zou de rechter volgens de verzoeker de zaak hebben gebagataliseerd en cynische opmerkingen gemaakt. Ook zou de rechter blijk hebben gegeven van vooringenomenheid door zijn vrees voor precedentwerking uit te spreken, instemmend te knikken en niet verder door te vragen op dit onderwerp. De rechter daarentegen heeft naar voren gebracht dat hij op zitting met verzoeker heeft willen bespreken of de bestuursrechter een antwoord kan bieden of een oplossing kan geven voor het probleem van de verzoeker. De rechter heeft toegelicht dat dit een essentieel onderdeel is van de zogeheten Nieuwe Zaaksbehandeling van de bestuursrechter, waarmee de bestuursrechter probeert tot een zo reëel mogelijke aanpak van zaken te komen. De vraag die voorlag was volgens de rechter of verzoeker belanghebbende is in de zin van artikel 1:2 Awb. De rechter stelt dat hij in dat kader heeft beoogd zo transparant mogelijk met verzoeker te bespreken wanneer iemand in het bestuurrecht “belanghebbende” is in objectieve zin.

Rechtbank

Bij de beoordeling van een beroep op het ontbreken van onpartijdigheid van de rechter in de zin van art. 8:15 Awb moet voorop staan dat een rechter uit hoofde van zijn aanstelling moet worden vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die een zwaarwegende aanwijzing opleveren voor het oordeel dat een rechter jegens een procespartij een vooringenomenheid koestert, althans dat de bij die procespartij bestaande vrees objectief gerechtvaardigd is.

Volgens de rechtbank zijn er door verzoeker geen feiten en/of omstandigheden gesteld of gebleken op grond waarvan geoordeeld moet worden dat er sprake is van persoonlijke vooringenomenheid van de rechter. Daarom moet worden gekeken of naar objectieve maatstaven is gebleken van feiten en omstandigheden die verzoeker reden hebben gegeven te vrezen dat de rechter partijdig zou zijn.

De rechtbank acht een informele aanpak ter zitting inherent aan de doelstelling van De Nieuwe Zaaksbehandeling, zoals die door de rechter is toegelicht. In dat kader is het begrijpelijk dat de rechter alledaagse voorbeelden heeft gebruikt ter verduidelijking van de zaak. Ter zitting van de wrakingskamer heeft de rechter naar voren gebracht waarom hij bepaalde voorbeelden heeft gebruikt om juridische aspecten toe te lichten. De rechtbank ziet onvoldoende concrete aanknopingspunten om te oordelen dat de rechter met het gebruik van deze voorbeelden een andere intentie had dan het vergroten van het inzicht van verzoeker op deze punten.

De rechtbank heeft bij haar oordeel in aanmerking genomen dat de rechter ook heeft verduidelijkt dat hij het (zeker in het kader van de Nieuwe Zaaksbehandeling) tot zijn taak ziet om zo transparant mogelijk met partijen te bespreken wat hun mogelijkheden zijn en dat hij het van belang vond dat verzoeker goed voorgelicht werd omtrent de vraag of de bestuursrechter wel een oplossing kan bieden voor zijn probleem. Ook is er geen blijk van vooringenomenheid jegens verzoeker.

De rechtbank wijst het verzoek tot wraking af en stelt dat de door verzoeker aangevoerde feiten en omstandigheden onvoldoende zijn om te vrezen dat het de rechter aan onpartijdigheid ontbreekt en evenmin dat hij de schijn van partijdigheid heeft gewekt.