HR 26 september 2014, ECLI:NL:HR:2014:2838 (Gazprombank) : Conclusie van de P-G (ECLI:NL:PHR:2014:530) - Arrest

Feiten

In deze zaak gaat het om de erkenning van een Russisch vonnis in Nederland. Gazprombank wil een Russisch vonnis in Nederland executeren en vordert daarom (bij gebreke van een Nederlands-Russisch executieverdrag) dat de verweerder overeenkomstig de Russische uitspraak veroordeeld wordt tot betaling van het genoemde bedrag. Hij beroept zich hierbij op art. 431 lid 2 Rv. De rechtbank wijst het toe en het hof wijst het af.

Bij gebreke van een executieverdrag tussen Nederland en Rusland kan het Russische vonnis niet in Nederland ten uitvoer worden gelegd (art. 431 lid 1 Rv) en kan het geding opnieuw bij de Nederlandse rechter worden behandeld en afgedaan (art. 431 lid 2 Rv). In het kader van de procedure op de voet van art. 431 lid 2 Rv rijst de vraag of voor de erkenning van het Russische vonnis vereist is dat het vonnis uitvoerbaar is in het land van herkomst.

Conclusie van de A-G voor dit arrest mr. C.G. van der Plas (ECLI:NL:PHR:2014:530)

In cassatie klaagt Gazprombank dat in het kader van art. 431 lid 2 Rv geen vereiste van uitvoerbaarheid geldt, zoals door het hof gesteld. A-G Vlas acht deze klacht gegrond en concludeerde tot bekrachtiging van het vonnis van de rechtbank.

Volgens Vlas heeft het hof ten onrechte in het kader van de procedure krachtens art. 431 lid 2 Rv voor de erkenning van het Russische vonnis de eis gesteld dat dit vonnis in het land van herkomst uitvoerbaar is. Het hof heeft de eis van uitvoerbaarheid gesteld door in art. 431 lid 2 Rv een onderscheid te maken tussen twee procedures: de ‘verkapte exequaturprocedure’ en de procedure van behandeling ten gronde en afdoening van het geding door de Nederlandse rechter. Dat onderscheid is onjuist volgens Vlas.

Gazprombank heeft namelijk in deze procedure veroordeling van de verweerder gevorderd overeenkomstig het vonnis van de rechtbank te Moskou. Daarmee heeft Gazprombank een beroep gedaan op de erkenning van het Russische vonnis en diende de Nederlandse rechter het Russische vonnis te toetsen aan het vereisten uit het Bontmantel-arrest. Nu aan deze vereisten is voldaan, heeft het Russische vonnis bindende kracht t.a.v. de daarin vervatte feitelijke en juridische beslissingen. Een beroep op verjaring van de uitvoerbaarheid van het Russische vonnis is een verweer ten gronde waarover door de rechter in het kader van de beoordeling van de vordering moet worden beslist. Zijn conclusie strekt tot vernietiging van het arrest van het gerechtshof en stelt voor dat de Hoge Raad volgens hem na vernietiging van het bestreden arrest de zaak zelf kan afdoen. Onbestreden is dat het Russische vonnis voldoet aan de voorwaarden voor erkenning.