Liyo (Likhubula Youth Organisation) - Malawi

Vrijdag 16 augustus. Vandaag gaan we naar Liyo. Een organisatie die zich inzet voor Homebased care, weeskinderen & verwaarloosde kinderen, vrouwenrechten en youth development activities. Ze hadden net een nieuw kantoor dat volgende week opent. Een heel mooi kantoor, een halfuurtje van het andere gebouw af.

Ook hier werden we opgesplitst. Dit keer ging ik samen met Lotte en Sarai. Samen met een aantal lokale vrijwilligers gingen we naar een tuin een stukje verderop. Heel rustig liepen we in de zon. We liepen langs een nieuwe school, heel groot en erg mooi voor Malawi.

We haalden 2 schoppen op bij een huisje en liepen daarna verder. Toen we aankwamen bij het tuintje, werd ons verteld dat we onkruid moesten wieden. Er was echter amper onkruid dus het was niet echt zwaar. Ik liep mee met twee lokale vrijwilligers om een nieuw stukje grond te zoeken om dingen op te verbouwen. Ik kon alleen niet veel doen omdat de jongens het binnen no time al hadden gedaan.

Toen liepen we weer terug naar Lotte, Sarai en de anderen. Zij waren nog steeds heel rustig het onkruid te wieden. Na 5 minuutjes hier, liepen Sarai, ik en twee andere lokale vrijwilligers weer terug naar het nieuwe stukje grond. Eerst hebben we hier een tijdje gezeten en gewacht op de zaadjes die gehaald moesten worden. Sarai en ik hadden hele gesprekken met de lokalen. We hebben vooral gepraat over eten. Ze verbaasden zich ontzettend over hoe wij in Nederland aan ons eten komen. Vooral het feit dat we kip gewoon gesneden en wel in de supermarkt kunnen kopen. Ook dat we zo weinig groenten zelf kunnen verbouwen, vonden ze vreemd. ('You don't grow banana's?? You import them? wow. weird') Het idee van onze kassen waar we alsnog fruit en groenten kunnen verbouwen, vonden ze ietwat apart.

Toen de zaadjes er eenmaal waren, ging ik samen met de twee lokale vrijwilligers water halen om op het nieuwe stukje grond te gooien. Dit keer ook totaal niet zwaar. Gewoon een gieter met water van 10 meter verderop. Daarna gooiden we er mosterdplant zaadjes op.

Hierna waren we klaar en liepen we weer rustig terug. Heerlijk dagje, beetje in het zonnetje in de tuin gewerkt. Totaal niet zwaar maar wel usefull. Het geld dat ze ophalen met het verkopen van de groenten uit de tuin, gebruiken ze namelijk om de weeskinderen en verwaarloosde kinderen te helpen.

Na de lunch werden we weer opgesplitst. Ik ging samen met Sarai de plantjes in een ander tuintje water geven. Dit was iets zwaarder. Het water uit het riviertje was soms op en dan moesten we weer wachten tot er water was. Maar verder ook gewoon gezellig gepraat met de lokale mensen. We waren al snel klaar en toen moesten we wachten op de rest. De jongens hadden een toilet gemetseld en de andere meiden waren naar een soort kinderdagverblijf geweest waar ze allerlei spelletjes hebben gespeeld.

Rond 4 uur gingen we weer terug naar de backpackers. Thuis lagen onze nieuwe broeken al klaar. Mijn broek zit perfect, helemaal mooi op maat gemaakt en stof is prachtig. Heel erg blij mee! Al snel gingen we weer eten. Na het eten gingen we het spel '30 seconds' gespeeld. Een spel waarbij je binnen 30 seconden, 5 dingen die op een kaartje staan moet omschrijven. Ik was samen met Sarai, we werden tweede. Tim en Finn werden ruimschoots eerste. Daarna heb ik nog even met mn lieve vriendinnetje Annet geskypet. Toch wel fijn om iemand uit Nederland eventjes te spreken. Langzaamaan begin ik m'n vriendinnetjes wel te missen namelijk.

Morgenochtend vroeg opstaan om alle spullen in te pakken want we gaan naar Cape Maclear. Een stukje van Lake Malawi. Alle Be More vrijwilligers noemen het 'Paradise' dus ik ben erg benieuwd! Toch raar dat we alweer weggaan bij de backpackers, ik heb het er erg naar mijn zin gehad. De sfeer is erg huiselijk en het voelt echt als een soort tweede thuis. Na Cape Maclear moeten we alweer afscheid nemen van het prachtig Malawi.