Leitner/TUI Deutschland - Arrest

HvJ EG 12 maart 2002, C-168/00 (Leitner/TUI Deutschland)

Feiten

De familie Leitner, woonachtig in Oostenrijk, had bij TUI Deutschland GmbH een pakketreis geboekt voor een all inclusive vakantie in Turkije voor twee weken in juli1997.

Tijdens hun vakantie werd Simone Leitner, de dochter van de familie, erg ziek. Zij had een salmonella vergiftiging opgelopen door het eten wat in het resort werd voorgeschoteld. De ziekte hield gedurende de hele vakantie en ook daarna nog aan, waardoor de hele vakantie was verpest. Leitner claimde bij de Oostenrijkse rechter schadevergoeding van de organisator van de pakketreis, TUI Deutschland GmbH.

Oostenrijkse rechter

De nationale rechter kende de schadevergoeding toe aan de eiser voor de fysieke

pijn en voor het lijden wat was veroorzaakt door de voedselvergiftiging. De vordering voor de gederfde vakantievreugde werd afgewezen omdat de Oostenrijkse wet deze specifieke schadevergoeding niet kent.

Simone Leitner ging in hoger beroep bij het Landesgericht Linz die een prejudiciële vraag stelde aan het Hof van Justitie.

Het Landesgericht Linz wilde weten of de richtlijn 90/314/EEG van 1990 over pakketreizen ook een mogelijkheid biedt voor immateriële schade bij niet of niet correcte naleving van de dienst van een pakketreis.

Hof van Justitie

De richtlijn eist van de Lidstaten dat zij een aantal maatregelen ten gunste van de consumenten (toeristen) nemen, met inbegrip van het recht op schadevergoeding voor schade veroorzaakt door de niet-nakoming of slecht uitvoeren van de overeenkomst van een pakketreis. Het geeft echter niet aan welke soorten schade hieronder vallen, maar verwijst naar "andere dan persoonlijk letsel schade". Daarom rijst de vraag of immateriële schade veroorzaakt door "verpeste vakantie" ook moet worden gecompenseerd.

Het Hof wijst erop dat het doel van de richtlijn is, de verschillen tussen de nationale wetgevingen en praktijken van de verschillende lidstaten op het gebied van pakketreizen op te heffen.

Het Hof stelt vast dat op het gebied van pakketreizen, het bestaan van een verplichting tot vergoeding van immateriële schade in sommige lidstaten, maar niet in alle, leidt tot aanzienlijke verstoringen van de mededinging, gezien het feit dat immateriële schade

vaak in dit soort zaken voorkomt.

Bovendien, merkt het Hof op dat de richtlijn is bedoeld ter bescherming van consumenten en dat, in verband met toeristische vakantie, vergoeding van immateriële schade die voortvloeit uit het verlies van vakantiegenot van bijzonder belang is voor de consument.

Volgens het Hof erkent de richtlijn impliciet het bestaan van een recht op schadevergoeding voor andere dan lichamelijke schade, met inbegrip van immateriële schade.

Het Hof concludeert dat de communautaire richtlijn, in beginsel, voor de consument een recht op vergoeding van immateriële schade verleent als gevolg van de niet-nakoming of slecht uitvoeren van de diensten van een pakketreis.

Kern: i.c. interpreteerde het Hof van Justitie de algemene term „schade” in het licht van de richtlijn inzake pakketreizen.